Flying Solo

Deel 49

Vanuit Yori
Het is inmiddels een weekje later en ik ben onderweg naar Ilse en Bart. Vandaag ga ik ze vertellen over mijn relatie, want ik kan er niet meer omheen. Ik kan gewoon echt geen geheimen hebben voor Ilse en heb het idee dat ze dwars door me heen kijkt. Ik rijd door de stromende regen de A1 op richting Het Gooi. Hoe dichterbij ik kom hoe spannender ik het vind. Zal Ilse er oké mee zijn? Onderweg denk ik aan hoe gelukkig ik nu eigenlijk ben. Er is alleen nog iets wat dat geluk belemmert. Ik moet weg uit Alkmaar, weg uit dit huis. Hier liggen te veel herinneringen. Ik wil een nieuwe start maken, in de buurt van Amsterdam. En wie weet wel samen met de man waar ik zo veel van houd.

Vanuit Bart
Ik doe de deur van de woonkamer dicht en ga aan de keukentafel zitten. In de woonkamer hoor ik Ilse en Yori praten, best wel serieus. Volgensmij wilde Yori iets met Ilse bespreken, dus heb ik mij even teruggetrokken. Niet veel later gaat de deur weer open en zie ik Ilse in de deuropening staan. Ze wenkt mij en zegt: 'lieverd, Yori wil graag dat je hier bij bent.' Ik kijk haar vragend aan en neem plaats op de bank. Yori bijt op haar lip. 'Ik moet jullie iets vertellen..' zegt ze dan. Ilse kijkt haar verbaasd aan. Yori neemt een slok thee en begint te praten. 'Oké. Het is een beetje snel gegaan en dat had ik zelf ook niet verwacht. Maar ik ben weer verliefd.' Zegt ze zacht. 'Aaah Yoor wat leuk voor je! Dat vind ik echt heel fijn!' Zegt Ilse blij. Yori lijkt niet heel enthousiast te zijn, wat ik wel een beetje vreemd vind. 'Wat leuk Yori! Wie is de gelukkige?' Vraag ik haar. Yori aarzelt even en zegt dan: 'jullie kennen hem. Echt heel goed.' Ik kijk Ilse aan en zie haar blik veranderen van blij naar verbaasd. 'Niet schrikken. Jake en ik zijn samen.'

Vanuit Ilse
'Yori dacht echt dat we het erg vonden.' Zeg ik de volgende dag tegen Bart. We zitten in de auto op weg naar Hilversum. Ik ben gevraagd door Eva Jinek om het even over de aankomende tour te hebben. En over muziek praten doe ik graag, dus heb ik ja gezegd. 'Nouja natuurlijk is het niet erg, maar wel snel. Zag jij het aankomen dan?' Vraagt Bart. 'Nee. Niemand volgensmij . Maar ja, liefde in de band kan je gewoon overkomen. Dat weten wij heel goed Bartje.' Zeg ik lachend. Hij legt zijn hand op mijn been. 'Als het zo gaat als bij ons, dan komt het vast wel goed.' Zegt hij. Ik kijk hem lief aan en geef hem een kus.

Niet veel later zit ik in de visagie bij Jinek. Nu ik steeds zo onzeker ben, ben ik echt heel perfectionistisch als het gaat om mijn uiterlijk. Dus heb ik Judith meegenomen, de beste visagiste ooit ever en zij weet er altijd weer wat van te maken. Ook als mijn wallen zo ongeveer op mijn knieën liggen, wat nu helaas het geval is.

Die avond zit ik in de studio bij Eva te praten over de komende tour, de linnets, de huidige band en mijn leven als zangeres en mama. Ik merk dat ik steeds een #slokjewater moet nemen en moet slikken als het gaat over de band en het aankomende jaar. Ik probeer te vechten tegen de tranen, maar het gaat niet meer. En daar zit ik dan. Weer voor publiek te huilen, en dit keer op landelijke tv. Ik schaam me dood en mensen kijken bezorgd. 'Gaat het wel met je Ilse?' Vraagt Eva terwijl ze snel over een ander onderwerp begint. 'Eh ja, het gaat wel. Ligt een beetje gevoelig op het moment.' Zeg ik door mijn tranen heen. Het ligt helemaal niet gevoelig, ik heb gewoon geen controle meer over mijzelf en mijn emoties. Ondertussen maak ik mezelf helemaal gek. Hoe kan dit nou. Hoe kan ik nou steeds zo ontzettend emotioneel en de weg kwijt zijn?

Vanuit Carla (moeder van Ilse)
'Heey schatjes!' Zeg ik terwijl ik de voordeur open doe. Ilse staat met Mare op haar arm in de deuropening en ik geef ze een knuffel. 'Waar is Bart?' Vraag ik haar. 'In de studio, moest iets fixen met JB.' Antwoordt ze. Ilse loopt naar de bank en ik zet koffie voor ons. Ik zie dat Ilse er moe uitziet en heb haar vorige week bij Eva Jinek op tv gezien, wat niet bepaald lekker ging. 'Gaat het een beetje lieverd?' Vraag ik terwijl ik naast haar ga zitten en mijn arm om haar heen sla. Ilse kruipt in mijn armen en even zitten we net zo als vroeger. 'Ik weet het niet Ma. Ik voel me zo raar en niet mezelf.' Zegt ze terwijl ze Mare haar speentje geeft en zachtjes over haar ruggetje wrijft. 'Ben je al bij de huisarts geweest Ils?' Vraag ik belangstellend. 'Nee. Ga ik eind van de week doen. Moest ook al van Bart.' Ik zucht opgelucht en geef Ilse haar tweede kop koffie. 'Gaat het wel goed tussen jou en Bart?' Ilse kijkt me verbaasd aan. 'Ja, juist heel goed. Bart is de liefste ooit en sleept me hier heel goed doorheen.' 'Ah gelukkig, niet dat ik daar aan twijfelde hoor.' Ilse glimlacht. 'Wat denk je zelf dat je hebt dan Ils? Lijkt het op de burn-out van vorig jaar?' Ilse denk even na en zegt dan: 'nee dat is het juist. Daar lijkt het totaal niet op.' Ik pak Mare even van haar over en leg haar op mijn arm. 'En je bent niet zwanger toch?' Ilse barst in lachen uit. 'Mam, Mare is net 4 maanden oud. Dat zou niet best zijn...' Ik lach en neem een slok koffie. 'Dat zou wel bijzonder zijn ja. Geef je nog borstvoeding?' Ilse kijkt mij vragend aan. 'Ja?' 'Nouja dan ben je wel extra vruchtbaar.' Zeg ik terwijl ik een slok koffie neem. 'Nee hoor mam, ik kijk wel uit.' Zegt ze lachend. 'Maar wat het wel is, ik heb echt geen idee...'