Deel 35

281 7 4
                                    

*een maand later*

Vanuit Ilse
Vandaag is het zover en staan we met de band in openluchttheater Caprera. Ik sta in de badkamer voor de spiegel in mijn jurkje als Bart naar me toe loopt en achter me komt staan. 'Laatste optreden voor dit kleintje er is.' Zegt hij terwijl hij zijn armen om mijn middel legt. 'Raar idee hé, ik ben volgende maand al uitgerekend.' Het is weer een risicootje, dit concert met 34 weken zwangerschap, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. En ik heb ontzettend veel zin om weer te spelen.

Vanuit Yori
Onderweg naar Bloemendaal denk ik weer aan vorige week. Na die ene avond heeft Okke weer contact met me gezocht, maar ik zit er echt niet op te wachten na wat hij mij allemaal heeft geflikt de afgelopen tijd. Het heeft meer met me gedaan dan ik had verwacht. Ik voel me alleen, onbegrepen en aan de kant gezet. Gelukkig geven we vandaag een concert en heb ik weer wat afleiding. Als ik aankom bij Caprera staan Ilse en Bart al te praten met de crew. Ik stap uit en geef ze een knuffel. 'Hee Yori! Alles goed?' Vraagt Ilse terwijl ze mij onderzoekend aankijkt. 'Ja gaat goed hoor. En met jou? Jemig Ils, dit is echt niet ok hoor om in deze staat op te treden.' Zeg ik lachend terwijl ik mijn hand op haar buik leg. Ilse lacht en zegt: 'je kent me, ik mis het optreden te erg.'

Vanuit Bart
We staan backstage met de band, over 5 minuten mogen we op. Ik keek net stiekem even om de hoek en hele theater zit propvol. Het is een mooie zomeravond en de sfeer is echt super. Ilse is een beetje zenuwachtig, logisch ook. Ik houd haar even stevig vast en zeg: 'nu echt wat rustiger aan doen hè? Maak het niet te gek.' 'Dat kan ik je helaas niet garanderen. Ik heb wel zin om te hossen op die bühne.' Zegt ze terwijl ze mij lachend een kus geeft. 'Grapje.'

De show gaat super goed! Het publiek doet leuk mee en de band speelt echt heel goed. Ilse geniet zichtbaar en rent van de ene naar de andere kant, de tribune op en af. Wel op d'r sneakers, want dat moest van mij. Ik lach en schud mijn hoofd, ze is echt niet helemaal 100 en hierna waarschijnlijk echt uitgeput. Ik vind het ook wel weer lief.

Vanuit Yori
Dat was gaaaaf! We zitten met de band nog wat na te praten en te chillen na het concert. Aram en Arnold zijn weer lekker bezig met de verkleedkleren die ze backstage hebben gevonden en we liggen steeds weer in een deuk. Rond 23:00 uur kleden we ons om in comfortabele outfits, maken nog een praatje en wat foto's met fans en gaan dan allemaal weer naar huis.

Vanuit Ilse
De volgende dag ben ik al vroeg wakker. Ik besluit richting de babykamer te lopen en de laatste dingetjes klaar te maken. Bart en ik hebben de afgelopen maanden heel veel tijd doorgebracht in dit kamertje. Het is helemaal klaar en ik ben er super tevreden mee. Ik loop naar het wiegje en kijk er even in. Over een paar weken ligt hier gewoon een klein meisje in, een kindje van Bart en mij. Over de naam waren we het snel eens. Kort, lief, maar toch ook stoer en origineel. Passend bij Bart's achternaam, want die krijgt ze uiteraard. Ooit hoop ik nog eens met Bart te trouwen, zodat we allemaal dezelfde achternaam hebben. Maar dat is voor later.

Vanuit Yori
Het is inmiddels een week later. Ik heb al een paar dagen een vreemd gevoel dat ik niet kan plaatsen. Is het spijt van die ene avond? Moet ik boos zijn? Of juist gelukkig? Ben ik bang voor die gevoelens? Ik besluit een boswandeling te maken om mijn hoofd even leeg te maken en goed na te denken over wat ik nou eigenlijk wil. Ik loop langs het kasteeltje in het bos en ga op het terras zitten om wat te drinken. Hier zaten we altijd samen. Onbewust haal ik toch weer herinneringen van ons samen op. Ik droom even verder en schrik dan van mijn ringtone. Na een blik op het schermpje zie ik weer die ene naam staan. Okke.

Flying SoloWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu