Flying Solo

Deel 32

Vanuit Bart
Het is inmiddels een week later en gisteren hebben we met de Linnets een deel van het nieuwe album opgenomen in de studio, want morgen vliegen de jongens al weer terug naar Nashville. We hebben gisteren goed overlegd hoe we The Common Linnets gaan voortzetten. De komende paar maanden schrijven we door. Als daar iets uitkomt komen we weer samen en selecteren we de songs die we vervolgens gaan opnemen. De releasedatum van het album hangt daar vanaf, maar schatten we rond mei/juni 2020. Dan is Ilse's jubileumjaar voorbij, is ons kindje bijna een jaar oud en hebben we weer wat meer rust. Ik kijk van een afstandje naar Ilse die op de bank zit met haar handen op haar buikje. 'Bart, kom eens.' Zegt ze terwijl ze naast haar op de bank klopt. 'Voel eens hier.' Zegt ze terwijl ik naast haar ga zitten en ze haar shirtje iets omhoog doet. Ik leg mijn hand op haar buikje en voel een zacht schopje. Ze kijkt me aan en kijkt trots naar beneden. 'Ik voel haar gewoon nu al.' Zegt ze. 'Wauw, wat gek dit.' Zeg ik terwijl ik een kusje op haar buik geef. Ik kom weer overeind en kijk haar diep in haar ogen aan. Ze komt dichterbij en mijn lippen raken de hare terwijl ik met mijn hand door haar haar streel.

Vanuit JB
We staan 's ochtends vroeg met zijn allen op Schiphol om Jake en Matthew uit te zwaaien. 'We will miss you guys.' Zeg ik terwijl ik ze omhels. 'See you soon.' Zeg ik daarna, doelend op volgende maand wanneer ik naar Nashville ga om verder te schrijven aan het album. 'Bye Ils.' Zeggen Jake en Matt wanneer ze Ilse een knuffel geven. 'Take care of yourself and this little one.' Zegt Matt. 'See you when you're very huge.' Zegt Jake grappend. Ilse geeft hem een duwtje en lacht. 'Sorry, love u.' Zegt Jake snel terwijl hij nog even over haar buikje wrijft. 'Love you too. Grazy people.' 'Safe flight!' Zegt Bart en de jongens zwaaien nog een keer en lopen richting het vliegtuig. Ik heb een druk schema de aankomende maanden. Deze maand gaan Ilse en ik nog bezig voor 'Meer muziek in de klas' en schrijven nog voor TCL, daarna vertrek in naar Nashville en deze zomer tour ik met Peter Maffay. Ik heb overal super veel zin in. Een nadeel waar ik wel mee zit is dat ik erg weinig thuis ben bij mijn vrouw en dochter Jazz. Maar dat komt ook wel weer goed. Hoop ik.

*1,5 maand later*

Vanuit Yori
7:30 uur. Ik wordt zenuwachtig maar heel enthousiast wakker. Vandaag spelen we op Pinkpop, ons eerste en enige festival met deze band dit jaar. Ik heb er super veel zin in Ik stap uit bed en doe mijn raam open, de zon schijnt mijn kamer in. Het wordt een mooie dag. Als ik mij heb aangekleed, klaargemaakt en mijn spullen heb gepakt, stap ik in de auto op weg naar Ilse en Bart. Vanaf daar rijden we naar Landgraaf waar we vanmiddag optreden. Onderweg draai ik Ilse's nieuwe album om alvast in de stemming te komen, maar ook om de tekst nog even door te nemen.

Vanuit Ilse
Ik sta voor de spiegel in mijn stage outfit. Yori kan er elk moment aankomen en over een half uurtje vertrekken we richting Pinkpop. Bart kijkt toe vanaf de rand van ons bed. 'Wat vind je?' Vraag ik. 'Staat echt heel mooi. Niet zo onzeker liefje.' Zegt hij. 'Ik voel me hier zo dik in.' Zeg ik terwijl Bart me uitlacht. 'Je bent niet dik Ils, je bent bijna 6 maanden zwanger. Dat is iets heel anders.' Ik geef hem een kus: 'je hebt weer gelijk.' Zeg ik lachend.

Vanuit Yori
Ik zit bij Bart en Ilse in de auto op weg naar Landgraaf en het is echt een takke eind rijden. We hopen over 2,5 uur daar aan te komen en moeten daarna best opschieten. Bart rijdt en Ilse is ondertussen aan het bellen met de rest van de band die achter ons rijden. Alles gaat helemaal volgens schema als we ineens stil staan bij Maasbracht. 'Shit, toch geen file hé?' Vraagt Ilse aan Bart. Bart kijkt haar paniekerig aan en zegt: 'daar lijkt het wel op.' Ondertussen staan we helemaal vast en zie ik Aram, Arnold en Martijn achter ons staan. 'Ik kijk wel even wat er aan de hand is.' Zeg ik terwijl ik de routeplanner op mijn mobiel wil openen. Als ik nu.nl open zie ik het al staan:

'Lange file op de A2 bij Maasbracht na dodelijk ongeluk met meerdere personenwagens en vrachtwagens. Probeer Maasbracht te mijden, omrijden kan via N566 richting Roermond. Reken op een lange vertraging van minimaal 1,5 uur.'

Ik zie Bart en Ilse schrikken als ik het nieuwsbericht hardop lees en Ilse schiet meteen in de stress. 'Dat gaan we dus echt niet meer redden, over 1,5 uur moeten we al op. We moeten nog soundchecken en opbouwen, alles.' Zegt ze terwijl ze uitstapt en naar de rest van de band loopt, die inmiddels achter ons in de file staan. Als ze terugkomt vraagt ze hoopvol aan Bart: 'weet je niet nog een snel binnendoorweggetje? Aangezien we vaker in Limburg komen.' 'Ja, over ongeveer 20 km is er wel eentje, maar we komen hier nooit binnen een uur uit.' 'En nu?' Vraag ik. 'Ik ga eerst Karim wel even bellen om het uit te leggen.' 'Doe maar.' Zeg ik. Het vervelende is dat we de show niet kunnen verplaatsen, omdat de line-up helemaal vol zit. Of we spelen korter, als het meezit. Of, als deze file nog langer duurt, helemaal niet meer. Shit. Wat nu?