Flying Solo

Deel 30

Vanuit Ilse
Het is inmiddels de laatste dag van onze schrijftrip op Ibiza. We hebben liedjes geschreven, de stad bezocht, heel veel lol gehad en nieuwe mensen en muzikanten ontmoet. Helaas is mijn inspiratie nog ver te zoeken, waar ik me steeds meer zorgen over maak en onzeker over ben. Kan ik het gewoon echt niet meer en moet ik stoppen als songwriter? Zijn de liedjes op, maak ik te weinig mee? Komt het misschien door mijn zwangerschap? Dit zijn vragen waar ik geen antwoord op weet en die al dagen door mijn hoofd spoken. De jongens stellen me gerust en zeggen dat het heus wel weer komt, maar ik ben daar eerlijk gezegd nog niet zo zeker van. Als songwriting hier op deze prachtige inspirerende plek al niet lukt, hoe moet dan dan wel lukken als we straks weer in Nederland zijn?

Vanuit JB
Ilse maakt zich zorgen, ik zie het aan haar. Ik kijk door het raampje en zie haar buiten staan, starend naar het uitzicht. Ik loop naar haar toe en omhels haar. Ze kijkt me even later met betraande ogen aan. 'Hé Ils, maak je niet zo druk. Het komt wel weer en we hebben ook geen haast hé.' Zeg ik geruststellend. 'Weet ik, het is gewoon frustrerend en stressvol.' Zegt ze snikkend. Jake komt ook aanlopen en komt samen met Matthew bij ons staan. 'Stress isn't good for you and the baby, just relax.' Zegt Jake. 'Focus on what's most important now.' Vult Matthew aan. Ilse glimlacht: You're totally right. I love you guys. So much.'

Vanuit Bart
'Maar lieverd, wat had je dan verwacht? Dat het album af zou komen deze trip?' Vraag ik terwijl Ilse teleurgesteld voor zich uit kijkt. 'Niet verwacht, wel gehoopt ergens.' Zegt ze zachtjes. 'Bart, even serieus. Ik heb echt weinig bijgedragen deze trip. Ik heb precies 1 liedje geschreven van de 8.' 'Maar wel een heel mooi persoonlijk liedje. Kwaliteit boven kwantiteit, hé? Zeg je zelf altijd.' Zeg ik terwijl ik haar een knuffel geef. 'Kom, we moeten naar het vliegveld.'

Vanuit Yori
Ik heb Ilse en de rest best wel gemist. Ik heb de afgelopen week veel nieuwe liedjes geschreven en veel nagedacht over mijn toekomst. Het benauwd me als ik me bedenk dat ik Ilse en haar band ook een keer weer zou moeten verlaten. Ik heb ook nog een eigen solo carrière waar ik mee verder moet straks. Muzikanten en collega's die ik niet in de steek kan laten. Het voelt fijn en beschermd zoals de situatie nu is, ik zou het niet willen veranderen. Maar volgend jaar wordt het anders, we moeten door. Ilse met de linnets en ik solo. Ik wil opstaan om mijn gitaar te pakken als de deurbel gaat. Ik loop door de gang naar de voordeur en klik het slot los. Als ik de deur open krijg ik de schrik van mijn leven als ik mijn ex zie staan. 'Yori, niet schrikken. We moeten praten.' Zegt hij. 'Dat moeten we helemaal niet, lul. Laat me met rust. Je hebt toch zo'n fijn nieuw leven nu? Mij heb je niet meer nodig.' Zeg ik terwijl ik de deur hard dicht sla. Ik doe de deur op slot en ga er met mijn rug tegenaan staan. Dan laat ik me zachtjes op de grond zakken en barst in tranen uit.