Babysitting the CEO's Son [COMPLETED]

Kabanata 58

Kabanata 58

Battle is the most magnificent competition in which a human being can indulge.  It brings out all the best; it removes all that is base. All men are afraid in battle. The coward is the one who let his fear overcome his sense of duty.

Sa panahon ng gyera, dalawang bagay ang kinakailangan mong isipin bago ka sumulong. Kung magtatagumpay ka o matatalo ka. In the end of the war, may isang tao na hahalakhak. Ang huling halakhak. Halakhak ng tagumpay.

In order to win the war, you should plan first. At ito ang kinakatakot ko. They are not planning even a single thing. Alam kong sa walong oras na binigay sakanila ni Jonald, ginugol nila ito sa paghahanap sa akin.

"Raiven?!"

Napatingin ako sa pwesto ni Axel at nadatnang kaharap nito si Raiven. Kita ko kung paano kumuyom ang kamao ni Axel at matalim na tinignan si Raiven.

"Traitor."

Hindi sumagot si Axel. Rinig ko ang pagtili ni Mommy nang tumaba sa gilid niya ang isang basiyo ng bala. Sinundan ko ng tingin kung saan galing ang bala at nanlumo nang makita si Red at Jonald.

Susuntukin sana ni Jonald si Red ngunit mabilis itong yumuko at nakahanap ng tiyempo para musuntok ito sa gilid dahilan upang matilapon ito sa malapit na mga sirang gulong. Gustuhin ko mang tumulong, ngunit nakatali pa rin ang kamay at paa ko.

Naalarma ako nang may humawak sa tali ng aking kamay sa likod. "Kalma, it's Wenchie."

"Chay—"

Naputol ang sasabihin ko nang may sumipa sakanya kaya't natilapon ito, ngunit bago pa ito tumilapon, naramdaman ko ang isang malamig na metal na nakaipit sa gitna ng aking kamay. I roamed my eyes around the area. Nang masiguro ko na busy ang lahat, wala akong sinayang na oras at pinutol ang lubid na nakapulupot sa aking pulso. Nahirapan pa ako sa posas dahil isa itong metal kaya ginamit kong panglagari ang dagger na bigay ni Wenchie.

As soon as I untied my wrist, sinunod ko ang aking paa. Nang tuluyan ko nang kalagan ang aking sarili, nag-baba aking beywang.

2 hours, 26 minutes and 17 seconds.

Nangangatal ang kamay ko habang pilit na tinatanggal ang bomba ngunit wala. Mabilis naman akong nag-angat ng tingin kay Mommy nang marinig ko muli ang matinis nitong boses.

"Sha!" I heard Mark said. The King of Spade.

Hindi ko ito pinansin at tinungo ang direksyon ni Mommy. She have to get out of this abandoned building. I don't want her to die yet. We will survive.

Walang pag-aalangan kong hiniwa ang tali niya at inakbay ang braso nito sa balikat ko. Nilapitan kami ni King at tinulungan ako sa pagbuhat kay Mommy.

Nakakailang hakbang pa kami nang hinarangan kami ng tatlong armadong kalalakihan, tinignan ko ni Mark kaya't tumang ako, senyales na siya na ang bahala sa kanila.

Maingat niyang tinanggal ang braso ni Mommy sa kanyang balikat at agad na sinugod ang kalalakihang humarang sa amin. Sinalubong niya ng suntok ang isang lalaking at mabilis na tinaas ang isang paa upang sipain ang isa pang nagtangkang lumapit sakanya. Nakita ko naman ang palihim na paglapit ng pangatlong lalaki kaya't agad ko itong sinipa. He looked at me with anger.

Napansin ko namang napatumba na ni Mark ang dalawang lalaki kaya't nang lumingon ito sa akin, nadatnan nito ang paglapit ng lalaking sinipa ko. Pinulot ni Mark ang baseball bat sa lapag at malakas na pinalo ang lalaki sa batok kung kaya't madali lang itong natumba. He went near us and round Mommy's arm on his shoulder again.

"We need to get out of here fast."

Tumango ako at hindi na sumagot. Nang nasa bukana na kami ng entrance nitong abandonadong building, walang pagdadalawang isip na pinangko ni Mark at tumakbo sa lugar kung saan ligtas. Tinago niya si Mommy sa loob ng isang itim na sasakyan.