Journey To The Right Path

Chapter 30: Family

Nauna si Keith sa akin umuwi. Tanging ako na lang ata ang nadito sa loob ng room kaya naisipan kong lumabas na.

Nakita ko naman si Gio na nakatayo lang sa isang poste. Balak ko sana siyang gulatin. Dinahan-dahan ko ang lakad ko hanggang sa nakita niya na ako. Mission fail!

"What are you doing?" Kunot-noo niyang tanong.

"Im trying to scare you but I fail." Nakasimangot kong sagot sa kanya.

"Sheleen, about sa kanina. I have decided to love you and your, no our God." Wika niya ng hindi nakatingin sa akin.

"Gio, I love you din daw sabi ni Lord." Nakangiti kong sambit sa kanya. I made him smile right now.

"Sheleen, tara labas tayo." Aya niya sa akin.

Tinanguan ko siya habang nakangiti. Sabay kaming naglalakad ngayon. Tahimik lamang kami hanggang sa mag-ingay ang phone ko. Naagaw ko ang atensyon niya.

"Sagutin ko lang." Paalam ko sa kanya.

"Okay."

"Hey, Rafael. Why do you call me?" Irita kong tanong dito.

"Sheleen, I can't help talking to you. Sheleen, help me please." Nagmamakaawang boses niya sa akin.

"Why?"

"I can't marry her." His voice broke. Yes, im mad at this guy but right now I feel how hard for him it is. To mary the one you don't love is not easy pero kasalanan niya iyon, pero hindi ko alam!

"Rafa, I'll pray for you." Pagkatapos kong sabihin iyon ay binabaan ko na siya. Im crying and I don't know why. "God, please help Rafa."

"Sheleen, si Rafa?" Tanong sa akin ni Gio.

"Yes."

"Why are you crying?" Alalang tanong nito sa akin.

"Gio, promise me that you will be the man that you said before. Ikaw ang lalaking hindi ako iiwan, sasaktan at pababayaan." Bigkas ko habang lumuluha. Niyakap niya ako at niyakap ko naman siya pabalik.

"Tara na sa kotse." Kumalas na kami sa aming mga yakap.

Naglakad lang kami hanggang sa makapunta kami sa lugar kung nasaan ang kotse. He open the door for me. Pumasok naman ako agad nakita ko naman na pumasok din siya sa driver seat.

"Sheleen, sa isang buwan na ang concert." Paalala niya sa akin sa concert ng Hillsong United.

"Oo alam ko yon. Gio, nga pala next month din yung october praise namin."

"Anong meron doon?" He curiosly ask.

"Concert yon na puro christian song lang." Pagpapaliwanag ko sa kanya.

He just nod on me and continue to drive. Nang makarating kami sa kainan ay bumaba na kami.

"Giordaniel!" Tawag ko sa kanya para lumapit sa akin.

"Hey, don't call on that name." Masungit niyang sabi sa akin.

"Bakit ba? Real name mo? Giordaniel?"

"Sheleen, please im in good mood." He roll his eyes.

"Tell me why, hindi kita tatantanan." Makulit kong pilit sa kanya.

"Okay, but we must order first." Pagpayag niya.

Umorder kami nang sosyal na pagkain, yessss.... Isang pasta lang naman, isang pesto. Umupo na kami sa upuan. At sinimulan ko na siyang kulitin.

"Alam mo ba kung bakit ganyan ang pangalan mo?" Tanong ko dito ng may halong biro.

"May dad named Giordano while my mom named Daniela. They combine their names and im the unlucky one who get it." Nakatungo niyang sinabi sa akin.