Journey To The Right Path

Chapter 61: Leave, Live

Pinauwi na muna ako ni Tita Nash sa amin. Nagsembreak naman na kami.

Bumiyahe akong mag-isa. Nakaupo ako ngayon sa isang provincial bus at ako lang ang nakaupo. Mag-isa nanaman ako. I can't still believe it. Hindi ko inakalang maghihiwalay kami. It's been 3 days ago at hindi ko pa siya nakakausap, at mukhang hindi ko na iyon magagawa pa.

Nakarating na ako sa sakayan ng tricycle makalipas ang dalawang oras. Inihatid naman ako ng tricycle na sinasakyan ko sa mismong bahay namin. Alam kong alam ni Tita Nash ang nagyari sa akin. Hindi ko alam ang magiging reakayon niya.

Nagdoorbell na ako at pinagbuksan naman ako ni Rafael.

"Rafa." Kumaway ako sa kanya.

"What's your problem?" Iniangat niya ang baba ko para suriin ako.

"Nakipag-break na ako sa kanya." My tears fall again for a rhousand times.

Niyakap niya ako at kinomfort. Hindi ko pa pala nasabi sa kanya.

"What happen? Tell me, everything." Napaka-kalmado niya lang.

"I will tell you everything but first can I go inside first?"

"Sure."

Pinapasok niya na ako at tinulungan akong buhatin ang bag ko. Nang mabukas ko ang pinto ng bahay namin ay nakita ko ang tita ko maging ang ate ko. Agad akong lumapit kay tita. I hug her.

"Are you okay now?" Tanong ni tita sa akin.

"I don't know." My eyes is now watery again.

"Sit first and then tell me everything." Pinaupo niya ako at ganoon din ang ginawa niya. Nakita kong umupo din si ate at Rafa. Sa tingin ko makikinig din sila sa akin.

"We are ready to listen." Ate said it.

Bago ko sinimulan ah ngumiti muna ako ng mapait.

"I think, it hurt a lot because this is first time. Wala sa isip ko na maaring maghiwalay kami. I just enjoy every moment with him but then, life is just not about the happy moments but sometimes life will teach you to grow and to be mature. Madalas kaming nagtatalo ni Gio, dahil sa pagiging isip bata ko. Kaya minsan hinahayaan ko nalang siya para hindi na kami magtalo. I always trying to understand him pero hindi ko talaga maalis sa sarili ko ang pagiging makulit ko, kasi ganoon talaga ako. Sa tingin ko, hindi talaga kami compatible sa isa't isa kaya tama nadin siguro iyon. Ayaw ng ibang pinsan niya sa akin, and our lifestyle, hindi talaga kami bagay." Napapatawa ako na napapaluha.

"Minsan napapaisip ako, nag-aadjust naman ako sa kanya pero bakit siya hindi nag-aadjust. Hinahayaan ko nalang siya na kahit minsan ayoko siyang hayaan, hindi ako naging makasarili sa relasyon namin. Hindi ko siya hinihigpitan gaya ng paghihigpit ng ibang babae sa boyfriend nila. Ang sakit kasi I give but I think I don't recieve."

"Alam mo Shekinah, if keeping that person requires you to lose yourself, then let them go. Never try to lose yourself because you just want to keep someone." Pangaral ni Tita Nash sa akin.

"Sheleen, it's true. Alam mo naman na subok na ako." Nangiti naman ako sa sinabi ni Ate Shawn. "Kapag pumasok ka kasi sa isang relasyon dapat handa kang magbigay na kahit minsan wala ka namang matatanggap. Like what happen to me, I love Misha's father that's why I accept to live in with him though hindi kami kasal pero noong nalaman niya na buntis ako, he leave me. Nakuha mo ba? Pumayag ako sa gusto niyang live in, I obey him but did he return it back?"

Napatingin ako sa kanya at naalala ko ang lahat ng nangyari kay ate. Nasa Manila siya para mag-aral pero dahil sa tatay ni Misha, ng anak niya nahinto siya.