Shattered Heart

Chapter 22

Since that night, pansin ko na mas lumayo ang distansya niya sa akin. I don't understand what's wrong with him, but it's quite bothersome because sometimes I caught him in a deep thoughts.

Mula sa kinatatayuan ko, I can see how busy he was. Tutok lang ang mga mata niya sa mga papeles na nakalatag sa harapan niya, I didn't know he's this workaholic.

Or baka naman iniiwasan niya lang ako?

Pero bakit naman?

Napabuntong hininga ako, may nagawa ba akong mali o dumating na ang araw na kinatatakutan ko?

Mas lalong lumalakas ang pangamba ko lalo na nang mag-hapon na. He just dragged me out to go with him but he's not talking at all. Napanguso ako, ngunit na nagtanong pa.

Pumasok kami sa isang resto, dito lang din sa may hotel. He's still serving me a food, lahat ng gusto ko ay nasa plato ko na pero hindi parin siya nagsasalita talaga.

"Hey-" He cut me off.

"Eat." He simply said.

Kinain ko ang mga pagkain na nilagay niya sa plato ko. Hindi na maipinta ang mukha ko dahil naiinis na ako.

Busy siya sa mga papeles, maya maya pa ay mga phone call din siyang natatanggap oras oras nalang ata or bawat minuto. Minadali ko na lang ang pagkain at nang matapos na ako ay walang sabi sabi akong umalis.

Dumeretso ako sa kwarto upang maligo at magbihis, might as well gumala na lang ako kesa sa ganito. Hindi ko na siya hinintay pa dahil busy naman siya sa mga kausap niya sa phone.

I wear something nice naman. Isa itong fitted black tube dress above the knee ang haba. I also weak ankle strap heels. Bahala na kung saan ako mapadpad.

Napatingin ako sa repleksyon ko sa salamin, finding what is missing in my outfit. Nang ma-kontento na ako sa itsura ko ay bumaba na ako.

I put some light make up on. Masyado kasi akong mukha maputla dahil nga maputi masyado ang balat ko. I want to look decent and a tourist in this place for a meantime.

Nag-take muna ako ng selfie bago 'yon nilagay sa IG story ko. Wala, gusto ko lang i-share sa kanila.

I bring my pouch and phone with me, chineck ko if there's enough money on my pouch first before I run to the elevator.

Hindi ko alam kung nasaan si Diordè. Hindi pa siya bumabalik mula kanina sa pent house. Hindi ko alam pero naiinis ako sa inaasta niya ngayon.

Masyadong cold, hindi na ako sanay.

Pinindot ko ang ground floor, nang bumukas ang pinto ay dali dali akong lumabas. This place is beautiful, I don't to waste my time feeling miserable because Diordè's attitude.

Ang gulo, naguguluhan ako.

Mabilis na tumama ang sinag ng araw sa balat ko paglabas ko. Pinaghalong init at hapdi ang naramdaman ko sa sinag ng araw, binalewala ko nalang 'yon at naglakad na paalis.

I continued to walk to go to the shore. Masyadong malawak ang white sand dito, pansin ko rin ang iilang tipak ng bato sa hindi kalayuan. Is this what they called rock formation? This is indeed amazing!