Shattered Heart

Chapter 48

CHAPTER 48

Buo na ang desisyon ko na bumalik ng New York, I don't have any reason's to stay here longer.

Nakapalibot kami sa iisang table sa mansion ni Lola. Ito na lang ang natira sa mga mansion, naibenta na kasi ang mansion nina Auntie Julietta at Uncle Dawson, maging ang amin ay gan'on din.

"Are you sure you wanna go back?" Tanong ni Claise, she looked matured and fine now, ngayon ko lang ito muling nakita dahil sumama ito sa world tour ng Eclipse.

"Yeah," nakangiti kong saad, "I think this is for the good of us." Saad ko pa.

"Triofea," tawag ni Axel sa akin, bumaling ako dito. "I'm always on your side no matter what." He said cooly, that made me smile even more.

"Thanks." Simple ngunit nakangiti kong sabi, "I will finalize my contract under Art Museum, then I can go back to New York." Final kong saad.

Habang nag-uusap usap ay may narinig kaming malakas na sigaw mula sa labas, dali dali kaming lumapit sa bintana upang silipin kung ano ang nangyayari.

"You all gonna die if you touch me once!" Galit na sigaw ni Diordè mula sa labas ng gate, "Triofea! Talk to me, I will never leave, damn! Ugh, let me go!"

Si Diordè na halatang kanina pa nandito, puno na ito ng galos sa mukha at katawan habang pinipilit na makapasok sa loob ng mansion namin, pilit itong nilalabanan ng mga gwardiya dahil sa panggugulo.

"Ang lakas ng loob niyang pumunta dito, after what he have done." Naiiling na saad ni Cassi, nilingon niya ako. "Do you want to talk to him?" Baling nito sa akin.

Mabilis akong umiwas ng tingin at umiling, tumalikod na ako at umakyat papunta sa kwarto ko kung saan naroon din ang mga anak ko.

"I think I saw him somewhere." Rinig kong saad ni Cleo, "He looks so handsome and dashing, isn't he?" Rinig ko pang tanong niya.

I'm just listening on them chitchatting, not bothered to look what they're talking.

"I know him." Malamig na saad ni Psalm, napakunot na ang noo ko dahil sa sinabi niya, "He's our dad Escleofaith. I know that he's our dad."

Mabilis akong napapasok sa loob sa sobrang gulat at kaba. Mabilis na napatingin sa akin ang dalawa na halatang nagulat din sa biglaang pagdating ko.

"What are you talking about?" Kinakabahang tanong ko sa dalawa, napalingon ako sa paligid nang marealized na narito parin pala ang mga portrait na ginawa ko para kay Diordè.

A tears fell on Cleo's eyes while she's looking at me, the pain is embedded on her innocent eyes while looking at me.

"Mommy, why didn't you tell us about our dad?" She asked, crying and hurting.

Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa sakit na nasa mata nito, mabilis akong lumapit sa kan'ya but she run away. Mabilis itong umalis sa harapan ko.

"Anak.." I called her with a pain. Pakiramdam ko ay wala nang mas sasakit pa na makita itong umiiyak ng dahil mismo sa akin. "I'm sorry." Hingi ko ng tawad, ramdam ko ang pagragasa ng luha sa mata ko.

"Why? I thought we don't have a daddy, tell us Mommy na is that guy is our dad?" Cleo asked with a pain on her eyes, napapikit ako at napahagulhol habang sunod sunod na tumango.

They deserve to know the truth! Hindi habang buhay ay kaya kong pagtakpan ang lahat ng ito. Alam kong darating din ang araw na hahanapin nila si Diordè sa akin. Alam kong hahapin nila ang kalinga ng isang ama na hinding hindi ko maipapadama sa kanila.

"Mommy.." Psalm hugged me while crying too, "All this time, our dad is alive and with us for a while, why didn't you tell us about it?" He cried.

I hugged him tighter, "I'm afraid that I might lose you both." Iyak ko, "Please, don't hate Mommy for hiding the truth."

Lumapit si Cleo, she gave me a tight hug, they rest their heads on my shoulder and all I could do is to cry.

"I want to have a Daddy for so long Mommy.." bulong niya, "I want him to be on our side." Bulong pa nito bago bumigat ang hininga sa balikat ko.

"Forgive Mommy." Bulong ko habang hinahaplos ang likod ng dalawa, "I love you, babies." Ani ko pa.

-

Lumabas na ako ng kwarto pagkatapos mapatulog ang dalawa. Ang dami kong iniisip ngunit nanaig sa akin ang sakit sa mata ng anak ko.

Umuulan pa, sumabay pa ang kalangitan at ulan sa paghihinagpis ko. Napapikit ako nang makaramdam ng kaonting pagod.

Gustong makita ng mga anak ko ang Daddy nila, they wanted to meet their Dad so badly. Hindi ko alam, ngunit pagkatapos ng ginawa ng ama nila ay makakaya ko pa ba?

Pagkababa ko ay sinalubong ako ni Ara at nagmamadali siyang lumapit sa kinatatayuan ko, kumunot ang noo ko.

"What happened?" Kinabahan ako dahil tila natataranta ito at hindi alam ang gagawin.

"Si Sir po kasi hindi parin umaalis, kanina pa po umuulan." Saad niya.

Dahan dahan ang ginawa kong pagsilip sa bintana at mula dito sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko si Diordè na nakatayo sa harapan ng gate namin, nakatingin lang ito sa loob habang basang basa.

"Ma'am, kanina pa po siya diyan at nakatayo." Sambit ni Ara, "Sinasabi na nila Isaiah na umalis na siya, lumapit na rin ako d'on at sinabi na umuwi na muna siya dahil umuulan, pero Ma'am, hindi daw siya aalis hangga't hindi mo daw siya kinauusap."

Napasapo ako sa noo dahil sa sinabi ni Ara, still as stubborn as before? Hinilot ko ang sentido dahil bahagya akong naiistress sa pinaggagawa ni Diordè.

Kumuha ako ng blanket sa kwarto ko bago bumaba upang harapin siya. Hindi ako nagdalawang isip na magpabasa sa ulan upang takbuhin ito.

Nakasunod sa akin ang mga bodyguard ng mansion ni Lola.

"Open the gate." Utos ko.

"Mahigpit na pinagbabawal ni Donya ang pagbubukas ng gate sa hindi kilala." Tuwid na tayo ng lalaki sa harapan ko, pinayungan ako nito ngunit mabilis ding umalis sa silong.

"Follow me or masesesanti ka?" Malupit kong sambit, nagdadalawang isip man ay mabilis itong tumalima sa inuutos ko, binuksan niya ang gate kaya dali dali akong lumabas at nilapitan si Diordè.

He's just staring at me, punong puno ng galos at pasa ang mukha niya, at 'yon ang naging dahilan upang mawala ang inis ko. Nilapitan ko siya at binalot sa kumot na dala ko.

"What are you doing here? Siraulo kaba?" Medyo asar kong saad dito.

Nanginginig na rin ang maninipis ngunit mapula niyang labi. Pumungay ang mata niya sa akin, tila hindi makapaniwala na lumabas ako ng mansion para puntahan siya ngayon.

"Is this real? Lumabas kaba talaga?" Tanong nito na parang hindi parin makapaniwala, inangat niya ang nangingit na kamay at hinaplos ang pisngi ko, pareho na kaming basa ng ulan ngunit hindi ako nag-abalang magpayong.

Tumango ako bago bahagyang ngumiti. Walang sabi sabing hinila ko ang mga kamay niya papasok sa loob ng mansion, sinalubong kami ni Ara na may dalang twalya.

Kinuha ko 'yon at pinunas sa sarili. Nilingon ko si Diordè na nakatayo habang ginagala ang tingin sa paligid.

"What are you doing here at the middle of the night?" Muling tanong ko nang hindi niya ako sagutin kanina.

"I want to talk to you so bad." Tanging sagot niya, hindi ako nagsalita at tinitigan lang siya saglit. He's looking around with his serious face, tracing every corner of my Lola's mansion. "Can I sleep here?" Nag-aalangan niyang tanong, bigla siyang bumaing kaya napailing iling ako.

"Alright."