Umursamazlık Felsefesi

Bölüm[8]

  "Buyrun?Kimsiniz?"Telefonda ki kısık sesli erkeğin sesi tanıdık gelmemişti.Bardağımı alıp masaya oturdum ve cevap bekledim.

"Tava yoğurdu desem tanır mısın?"Bardağımdan aldığım yudumun boğazıma kaçmasıyla derince öksürdüm ve telefonu masaya koydum.Bir kaç saniye geçtikten sonra hızla telefonu geri aldım ve kulağıma koydum.

"Nu-Numara mı nereden buldun?"

"Bugün gelmiyor muşsun duyduğuma göre."

"Soruma cevap vermedin!"dedim kaşlarımı çatarak ve cevap vermesini bekledim.

"Sen benim çalışanımsın bunun nesi garip geldi sana?"Kaşlarımı daha da çattım çünkü söyleyiş şekli ve söylediği şey sinirimi bozmuştu.

"Ben senin çalışanın değilim!Suzan Hanım'ın çalışanıy-"Lafımı böldü ve alaycı bir kahkaha attı.

"Suzan Hanım dediğin kişi babaannem yalnız ve öğretmenlik yaptığın kız kardeşim."

"Yani?"dedim bardağımdan bir yudum alırken.Sakinleşmeye çalışıyordum ama Kuzey'in iğneleyici sözleri buna izin vermiyordu.

"Bugün villaya geleceksin."

"Hastayım dedim."

"Bu beni hiç ilgilendirmez."

"Ya sen ruh hastasısın.Dün senin yüzünden sırılsıklam oldum ben,ne çabuk unuttun?"dediğimde boğazını temizledi.

"Fazla ileri gitmiyor musun?Patronun sayılırım ve bana ruh hastası dedin."

"Umurumda değil."

"Torununa ruh hastası demen, babaannemin hoşuna gitmeyecek."Kaşlarımı daha da çattım ve ayağa kalkıp odama yöneldim.

"Tehdit mi ediyorsun sen beni?"

"Yarım saat sonra oradayım.Hazırlan ve in."Tam cevap vermek için ağzımı açmıştım ki telefonu yüzüme kapattı.Ekrana baktım ve hızla teyzemin numarasını tuşladım.

"Teyze bu Kuzey denen salağa numara mı sen mi verdin?"

"Kuzey seni getirip götüreceğini söyledi.Bu seferlik aksatma kızım işini.Biraz ters bir zamana geldi."

"İyi de bunda benim suçum ne ki?Suzan Hanım evde olmayacaksa ben mi mani oldum buna."Sinirle saçlarımı karıştırdım ve yatağımın ucuna oturdum.

"Ev de ben olsam ben de göz kulak olurdum bugünlük ama biliyorsun birazdan Bursa'ya gideceğim."

"Tamam teyze hayırlı yolculuklar.Hallederim ben bir şekilde."

Sinirle ayağa kalktım ve dolaptan bir kaç rahat kıyafet çıkardım.Yüzümde ki kızarıklıkların sayısı artış gösteriyor gibi gözüküyordu.Gönül her ne kadar istemese de Kumsal ile ilgilenecek kimse olmadığı için gitmek zorundaydım.Ne olurdu sanki bir gün abisi ilgilense?Ama yok Kuzey Beyler öyle şeylere gelemezler.Hızla üstümü giyindim ve telefonumu cebime atmak için elime aldım.1 yeni mesaj yazısının ekranda belirmesi ile kilidi açtım ve mesaja girdim.

+90 05********3:Bekletmesen diyorum?

"Tamam Allah'ın cezası."diye mırıldandım ve odadan çıktım.Efe anneme hararetli hararetli bir şeyler anlatırken Ebrar'da televizyondan Niloya'nın beş bin kere beraber izlediğimiz,Tospiğin Niloya'ya ihanet ettiği bölümü izliyordu.Hani şu meşhur Tospik,Tospik canım arkadaşım falan filan şarkısı olan.Annem gözlerini soru sorarcasına bana diktiğinde el salladım.

"Ben çıkıyorum."

"Nereye?"

"İşe anne."dedim ve derin bir nefes aldım.Kapıya yönelirken annemde hızla yanıma geldi.