Umursamazlık Felsefesi

Bölüm[37]

   "Aç artık şu kapıyı!İnmek istiyorum Kuzey.Bir daha görüşmeyelim,senin dediğin gibi olsun."

"Onu ben demedim Eflal.Sana yemin ederim hayatımın hatasıydı ama ben yapmadım.Psikologla bile görüştüm ya."Kaşlarımı daha da çattım ve"Aç şu kapıyı."dedim düz bir sesle.Ofladı ve kapının kilidini açtı.Kapıyı açtım ve hızla arabadan inip yürümeye başladım.

Boşu boşuna bir senemi daha çöp etmiştim.Bir hiç uğruna hem de...
Gözlerimi sildim ve adımlarımı hızlandırdım.Evden o kadar paldır,küldür çıkmıştım ki telefonumu bile almamıştım.

"Ulan Efe...Sen görürsün ben eve gelince."Homurdandım ve hızla yola atladım.Arabanın korna sesini iştince,gözümü kapattım ve karnımı tutup yere çöktüm.

"Ne yapıyorsun!Kırmızı ışıkta yola mı atlanır!"Adam kafasını camdan çıkarttığında gözümü açtım ve ayağa kalktım.Az kalsın eziliyordum,dalgınlıktan.

"Sen de dikkatli sür!Kör müsün?Beni görmedin mi yola çıkarken?"Kaşlarımı çattım ve hızlı adımlarla kaldırıma yürüdüm.Adam arkamdan hızla geçip giderken gözlerimi devirdim ve yürümeye devam ettim.Kuzey haklıydı ama bir sürü hezimete uğramıştım.Onu bu kadar kolay affedemezdim.

Dairenin önüne geldiğimde kapıyı tıkladım ve açmasını bekledim.Efe kapıyı açtığında sıkıntıyla nefes aldım ve kaşlarımı çattım.

"Sınav daha bitmedi.Sen neden geldin?"

"Girmedim sınava.Ayrıca sana istemiyorum dedim,neden Kuzey'i aradın?"Koltuğa oturdum ve kumandayı elime alıp kanalı değiştirdim.

"Bilmem,aklıma öyle geldi.O da sınava gitmediği duyunca itiraz etmeden geldi.Hayret ettim."

"Tava işe yaramış.O gece hafızası yerine gelmiş.Bizi kandırmış."Gözlerini şaşkınlıkla büyütüp yanıma oturdu.

"Sen ciddi misin?Tava işe yarar derken dalga geçmiştim oysa."Gülmeye başladığında koluna sertçe geçirdim ve geriye yaslandım.

"Ee ne olacak şimdi?Hala seni istemiyor mu?"

"Beni hala seviyor,hatta kafede yanında gördüğüm kadın psikologmuş.Psikologla görüşmüş,ne yapacağını bilemediği için."

"Anlamıyorum neden saçma sapan ayrılık kararı aldı madem?"Tek kaşını kaldırdığında gözlerimi devirdim ve"Ben doktoruyla görüştüm.Kuzey onları istemsizce yaptı,bambaşka biriydi o sıra.Bilmiyorsun sanki."diye mırıldandım.

"Neyse ben uyumaya gidiyorum.Hala çok uykum var."Ayağa kalktığımda arkamdan bağırması ile duraksadım.

"Ne olacak şimdi?Bir sene daha çalışıp,öyle mi gireceksin sınava?"Ona döndüm ve"Hayır."diyerek tekrar yürümeye başladım.

Bir kez daha çalışıp kendimi yoramazdım.Zaten bu sene hamilelikle geçecek ve beni fazlasıyla yoracaktı.Yatağıma uzandım ve gözlerimi kapattım.Telefonumun zil sesini işitince saçlarımı çekiştirdim ve sinirle ayağa kalktım.Arayan Kardelen'di.

"Efendim?"dediğimde hararetle konuşmaya başladı.

"Az önce abim eve geldi ve hafızasının yerine geldiğini söyledi.Sen tekrar bu eve gelecekmişsin,babaanneme öyle söyledi."

"Bana sormuş mu peki?"dediğimde bir kaç saniye sustu ve"Sevinmedin mi abla?Hafızası geri gelmiş.Hala seni seviyor belli ki."diye mırıldandı.

"Ben bayağı sarsıldım Kardelen.Sen de biliyorsun bunu.Kuzey'den uzak durmam en iyisi."

"İyi ama,sizin bir bebeğiniz olacak.Ayrı kalmak iyi bir fikir değil sanki Eflal abla."

"Bilmiyorum Kardelen.Bundan sonra her şeyi akışına bırakacağım.Zaman her şeyin yol göstericisidir."Aslında, benim yol göstericim Kuzey'di.Bunu kalbim de biliyordu,ama inkar etmekte ısrarcıydı.