Umursamazlık Felsefesi

Bölüm[36]

  "Oha!Ne yapacağız şimdi?"Kafamı iki yana salladım ve elimde ki test çubuğuna baktım.

"İnan bilmiyorum.Ben hiç düşünemedim hatta aklımın ucundan bile geçmedi.Günlerdir sadece Kuzey'in beni terk etmesine üzüldüm,şimdi ne yapacağım ben?"Gözlerim yaşlara boğulurken Kardelen bana sarıldı ve"Ağlama abla.Buluruz bir çaresini."diye mırıldandı.

"Bir çaresi yok Kardelen.Ben bu çocuğu hadi doğurdum,babasız mı büyüteceğim?Babam nerede demez mi bana?"

"Haklısın."dediğinde Elif'in sesini işitip gözlerimi sildim ve merdivene döndüm.

"Ne oldu ablacığım?"

"Abim hala gelmedi mi?Sen ağlıyor musun abla?"Yanıma geldiğinde kafamı iki yana salladım.

"Benim midem bulanıyor ya.Ona üzüldüm."

"Çok mu karnın ağrıyor.Doktora götürelim seni."Ellerimle yanaklarını tuttum ve"Ağrımıyor artık."dedim.Onu kendime çektim ve saçını öptüm.Acınacak haldeydim artık.Tam ortada kalmıştım şu an.İnsan hamile olduğuna üzülür mü hiç?Benim durumumdaysa kesinlikle,ama o Kuzey'le benim bebeğimdi.Mutlu evliliğimize devam ederken öğrenseydim bunu,havalara uçardım belki de.

Kapının tıklamasıyla ayağa kalktım ve kapıyı açtım.Efe kaşlarını çatarak içeri girdi ve koltuğa yayıldı.Muhtemelen orada bırakmadığım kazağımı,bulamamış ve sinirlenmişti.

"Bulamadın mı kazağı?"Kardelen'e döndü ve gözlerini devirdi.

"Siz benimle dalga mı geçiyorsunuz?Kuzey,her şeyini aldığını söyledi.Hatta kulaklığını bile son gece odasına girip almışsın,burada unuttum diye."

"Tamam ya kızma.Ben yanlış hatırlamışım."Burnumu çektim ve koltuğa oturdum.

"Ne oldu?Yine neden ağlıyorsun?"

"Ağlamıyorum.Grip oldum sanırım,mide bulantısı da o yüzden."

"Şey...Ben yavaştan kalkayım.Bayağı da oturdum.Arada bir uğrarım."Kardelen ayağa kalktığında gülümsedim ve"Gel tabi.Sıkılıyoruz zaten."dedim.

"Görüşürüz Efe."

"Görüşürüz yılan."Kardelen kapıya gittiğinde Efe'de merdivenlerden çıktı.Arkamı döndüm ve Efe'nin gittiğini görünce Kardelen'e döndüm.

"Yarın doktora gideceğim Kardelen.Beraber gidelim mi?"Fısıldadığımda kafasını salladı ve o da fısıldadı.

"Haberleşiriz.Görüşürüz."Elimi salladım ve kapıyı kapattım.

   Sabah erkenden uyandım ve Kardelen'i aradım.Yarım saat sonra evden çıkacak ve hastanede buluşacaktık.Üstümü giyindim ve sessizce odadan çıkıp Efe'nin odasına gittim.Hala uyuyordu.Derin bir nefes aldım ve sessizce çıkıp merdivenleri indim.Bugün midem bulanmıyordu ve acıkmıştım.Biraz araştırdım ve testin her zaman doğru çıkmadığını anladım.Bu yüzden doktora gitsem iyi olacaktı.Kendime bir sandviç yaptım ve hızla otlanıp ellerimi yıkadım.Telefonumu cebime attım ve ayakkabılarımı giyip sessizce evden çıktım.Hastanenin önüne geldim ve telefonumdan Kardelen'i aradım.

"Ben geldim."

"Ben içeriye girdim Eflal abla.Hemen girişte ki dinlenme yerindeyim."

"Tamam geliyorum."dedim ve telefonu kapatıp içeriye girdim.Kardelen beni görünce ayağa kalktı ve yanıma geldi.

"Kimseye bir şey söylemedin değil mi Kardelen?Kuzey'in kesinlikle haberi olmayacak."Kafasını iki yana salladı ve"Söylemedim abla.Hadi yukarı çıkalım."dedi.