Hatred Or Love?

9

POV Elena

Wchodzę do środka, od razu zauważyłam że na krzesełku siedzi Caroline. Usta ma wykrzywione jakby do płaczu, a Damon stoi nieopodal oparty o ścianę, podbiegam do niej.

- Caro co się stało? - pytam przerażonym głosem

-Elena...

- tak? coś z dzieckiem nie tak?

- nie wiem

- jak to?

- no jeszcze nie byłam na badaniu

 - to czemu chce ci się płakać?

- bo Stefan mnie wystawił

- jak to? porzucił cie?

- co ty? nie

- no to jak cie wystawił?

Pytam bo nie rozumiem.

- Dostał telefon z pracy i musiał jechać

- i zadzwonił po mnie i kazał bym zgarnął cie po drodze - słyszę jak Damon tłumaczy

- a ja bałam się że będę musiała wejść tam sama, dziękuje że jesteście

- nie ma za co szwagierka

- już dobrze kochanie, nie denerwuj się jestem przy tobie

- ha chyba chciałaś powiedzieć jesteśmy przy tobie

Podniosłam na niego wzrok i chciałam coś powiedzieć, ale w tej chwili zawołali Caroline do sali więc poszliśmy z nią.

- ej kolego, a ty gdzie?

- no do gabinetu

- to nie twoja dziewczyna, ani dziecko więc czekaj tutaj, ja z nią wejdę

- jak chcesz

Odburkną

- dzień dobry pani Caroline

- dzień dobry

- dziś bez chłopaka?

- tak, coś mu wypadło w pracy

- rozumiem to z kim dziś pani jest? czyżby z siostrą?

- no prawie pani zgadła, to jest moja najlepsza przyjaciółka

- wspaniale, w takim razie zapraszam zobaczymy jak maleństwo się rozwija

- dobrze

Caroline się położyła i zaczęło się badanie. Zobaczyłam na monitorze maleńkie coś co było jej dzieckiem, potem doktórka pokazała nam jak bije jego serduszko.

- to chłopiec

Oznajmiła. Tego było już za wiele, rozpłakałam się jak bóbr i wybiegłam z gabinetu. Płakałam w głos, wyszłam szybkim krokiem z przychodni, za plecami słyszałam jego głos.

- ej Elena stój poczekaj, co się stało coś z dzieckiem

biegł za mną ale mnie nie dogonił, bo wsiadłam do taksówki i kazałam jechać jak najdalej z tond.

Przez uchylona szybę usłyszałam tylko jeszcze jak krzyczy.

Kurwa, kurwa, kurwa

Potem już nic.