Hatred Or Love?

36

pov Elena

Siedzę w sali i czekam aż przywiozą z powrotem Damona, chowam twarz w dłoniach i zaczynam płakać z bez silności nie wiem czy dam rade udawać dłużej, a to przecież dopiero początek.

Co będzie jak Damon wyjdzie do domu, a zamiast mnie będzie tam Stefan i Caroline? Zapyta czemu nie mieszkam z nim skoro jestem jego żoną w co ja się wpakowałam.

- proszę pani

słyszę i odwracam wzrok w stronę głosu, okazuje się że to lekarz prowadzący Damona.

- tak słucham?

- niech pani nie plącze wszystko wróci do normy

- aha - kiwam lekko głową

- czy pani wie o stanie męża?

- tak wiem o złamaniach utraty pamieć

- a o tym że pacjent prawdopodobnie będzie na wózku i że ma pampersy - pyta a mnie totalnie wbija w krzesło o wózku coś słyszałam ale że pampersy nie o tym nie wiedziałam

- czyli nie wiedziała pani? -  pyta a ja kręcę głową na nie

- on ma depresje

- słucham? - otwieram szeroko oczy zaskoczona

- tak, przykro mi pan Damon cale dnie leży nie ruchomo patrzy w jeden punkt i odmawia wszystkiego dopiero pani udało się coś nie możliwego - zaczął się uśmiechać rozmawiać zjadł i wziął leki niech pani przy nim jest to mu pomoże po tych słowach wyszedł

Co mam robić? Boże pomóż jak on odzyska pamieć to mnie znienawidzi.

pov Damon

Byłem już po badaniu i czekałem aż ktoś odwiezie mnie na sale, tak się boje że jej już tam nie ma. Zamknąłem oczy i z całych sil starałem przypomnieć sobie chociaż jak ma na imię, kurwa nic. 

- Jedziemy na sale - usłyszałem głos pielęgniarki - wracamy na sale

- wreszcie - jęknąłem ona się zaśmiała a ja modliłem się by ona tam była by czekała

Po chwili wjechałem na sale i moja twarz rozjaśnił szeroki uśmiech, była tu czekała na mnie i wtedy przypomniałem sobie jak ma na imię i mój uśmiech zgasł, bo wraz z imieniem przypomniałem sobie wszystko co związane z nią.

- Damon? - zapytała ze strachem w oczach

- Catherine