Hatred Or Love?

42

pov Damon

- pomocy niech ktoś się nią zajmie - krzyczałem klęcząc przy dziewczynie

- niech się pan odsunie - usłyszałem, ale nie bylem wstanie wstać wiec lekarz mnie podniósł i posadził na krześle, a sam wrócił do Eleny i wraz z pielęgniarkami zabrał ją do zabiegowego.

Spuściłem głowę i sam nie wiem dlaczego zacząłem płakać, to wszystko mnie przerosło wypadek, paraliż, który nie wiem jak ustąpił, utrata pamięci, zasłabnięcie Eleny, wiadomość że 5 letnia dziewczynka może być moja córką, a ja nie uwierzyłem jej mamie i odszedłem, a ona teraz jest śmiertelnie chora i w każdej chwili może umrzeć i jeszcze informacja ze Catherine nie żyje kompletnie ścina mnie z nóg.

Jak nie żyje? Co się jej stało? Skąd jej i może moja córka jest tutaj w tej dziurze skoro mieszkały za granica

i sam nie wiem co czuje jest mi z tego powodu smutno

Źle

Tęsknie za nią.

Przypominam sobie jej ładne oczy w których mieszkały chochliki, zapach jej włosów i ciała smak jej zmysłowych ust, ale i ironiczny śmiech i brak poczucia winy czy litości do drugiego człowieka

A może właśnie mi ulżyło, że już jej nie ma, że już nigdy nie zbudzi we mnie poczucia winy za coś czego nie zrobiłem, już nigdy nie będzie mną manipulować, choć kochałem ja jak wariat to jednak nie była to zdrowa miłość.

Zdrowa i prawdziwa miłość powinna uszczęśliwiać, a mnie bolała, zakurwiście bolała. Mimo to nadal nie wiem czy się ciesze czy też nie że umarła teraz już nie masz nademną władzy Catherine Pirs. Nie zabierzesz mi już żadnego słonecznego dnia i radości życia. Mówię sam do siebie w myślach i nagle do mojej głowy wpada mi myśl, która mrozi mi krew w żyłach i nie mogę się ruszyć.

Mi nie może zabrać już żadnego słonecznego dnia i radości życia, ale Nadii tak, możne zabrać ją do siebie a jednocześnie zabierze mi ją. Prawdopodobnie moja córkę moja córkę

kurwa

kurwa

kurwa

- Nie oddam ci jej szmato! nigdy! - krzyczę a ludzie patrzą na mnie jak na debila powtarzam te słowa jeszcze raz tylko tym razem w myślach i zaczynam głośniej płakać.