မိုးနတ်သား၏ ကြယ်နှင်တံ [Completed]

29[U]

"နယုန် ..ပေး .. အဲ့ဒီအိတ်ကြီး ကိုကို့ပေး၊ ကိုကို ဆွဲလိုက်မယ် "

ဦးနှင့်နယုန်တို့က Palawan Beach ကို ဟန်းနီးမွန်းထွက်ရန် မနက် ၁၀ နာရီမှာ တိုက်ခန်းကထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်ကြသည်။ ဦးက မနက်ဖြန်ညနေ Flight နဲ့ မြန်မာပြည်ကို ပြန်ရမည်မို့ Beach မှာ တစ်ရက်ပဲ နေဖို့ အချိန်ရသည်။အဲ့ဒါကြောင့် အဝတ်သုံးစုံစီကိုပဲ ခရီးဆောင်အိတ် တစ်အိတ်တည်းကို ပေါင်းထည့် သည်။ နယုန်က အခန်းကို တံခါးပိတ်နေတုန်းမှာ ဦးက နယုန့်လက်ထဲက ခရီးဆောင်အိတ်ကို ဆွဲယူဖို့ လုပ်သည်။

"ဦး .. ကျွန်တော် ဘေဘီနယုန် မဟုတ်တော့ဘူး၊ ဦး အားကိုးလို့ရတဲ့ ကောင်လေးဖြစ်လာပြီဗျ၊ ဦးက ကျွန်တော့်လက်ကိုသာ ကိုင်ထားပေး၊ ဦးကို ဘာမှမလုပ်ခိုင်းတော့ဘူး "

ရောင်ခြည့်မှာ အကြီးပီပီ ခရီးဆောင်အိတ်ကို ဆွဲပေးဖို့ ယူတာကို နယုန်လေးက စကားတွေတတ်ပြီး အိတ်ကို အပါမခံဘဲ ပြန်ဆွဲထားသည် ။

"Clever Boy ! လိမ္မာလိုက်တဲ့ ကလေး၊ ကိုကိုက ချာတိတ်ကို အားကိုးလို့ ရနေပြီပေါ့၊ ဟုတ်လား"

နယုန်က ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ် ညိတ်ပြလိုက်သည်။ နယုန့်လက်တစ်ဖက်က ခရီးဆောင်အိတ်ကို ကိုင်သည်။ အခြားလက်တစ်ဖက်က ဦးရဲ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဓာတ်လှေကားထဲကို ဝင်လိုက်သည်။ Ground Floor ကို နှိပ်လိုက်သည့်အခါမှာ ဓာတ်လှေကားက တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ အောက်ကို ဆင်းသွားသည်။

"တကယ်ပြောတာဗျ၊ ကျွန်တော့်ကို အားကိုးလိုက်စမ်းပါ ဦးရယ်၊ ကမ်းခြေရောက်ရင် ဦးကို ကုန်းပိုးဦးမှာ "

နယုန် ရယ်စရာပြောတာ မဟုတ်ပါ။ နယုန်ငယ်ငယ် ကတည်းက ဦးကပဲ နယုန့်ကို ချီပိုးလာတာ။ အခု နယုန်က ကျားပျိုလေး ဖြစ်လာပြီဆိုတော့ ဦးကိုပြန်ပြီး ကုန်းပိုးနိုင်ပြီလေ။

"ဟား ဟား နယုန်ရယ်၊ ကလေးက ကိုကို့ကို နိုင်လို့လား "

နယုန် ပြောတာလေးကို ရောင်ခြည် သဘောကျလို့ ရယ်လိုက်ကာ၊ နယုန့်ပါးလေးကို ချစ်စနိုးနဲ့ ဆွဲဖဲ့လိုက်သည်။

"ဦးနော်၊ ကျွန်တော် ဒီ လေးနှစ်မှာ ဦးအမြဲတမ်းသောက်ခိုင်းတဲ့ နွားနို့ကို မပျက်မကွက် နေ့စဉ်သောက်လာတာ၊ အားကစားလည်း လုပ်တယ် ၊ Gym လည်း ဆော့တယ်၊မိုးသားနယုန်က အရင်ကလို ပိန်ပိန်ပါးပါးလေး မဟုတ်တော့ဘူး ဦးရဲ့ "