မိုးနတ်သား၏ ကြယ်နှင်တံ [Completed]

29[Z]

"နယုန္ ..ေပး .. အဲ့ဒီအိတ္ႀကီး ကိုကို႔ေပး၊ ကိုကို ဆြဲလိုက္မယ္ "

ဦးႏွင့္နယုန္တို႔က Palawan Beach ကို ဟန္းနီးမြန္းထြက္ရန္ မနက္ ၁၀ နာရီမွာ တိုက္ခန္းကထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကသည္။ ဦးက မနက္ျဖန္ညေန Flight နဲ႕ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ရမည္မို႔ Beach မွာ တစ္ရက္ပဲ ေနဖို႔ အခ်ိန္ရသည္။အဲ့ဒါေၾကာင့္ အဝတ္သုံးစုံစီကိုပဲ ခရီးေဆာင္အိတ္ တစ္အိတ္တည္းကို ေပါင္းထည့္ သည္။ နယုန္က အခန္းကို တံခါးပိတ္ေနတုန္းမွာ ဦးက နယုန႔္လက္ထဲက ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ဆြဲယူဖို႔ လုပ္သည္။

"ဦး .. ကြၽန္ေတာ္ ေဘဘီနယုန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဦး အားကိုးလို႔ရတဲ့ ေကာင္ေလးျဖစ္လာၿပီဗ်၊ ဦးက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုသာ ကိုင္ထားေပး၊ ဦးကို ဘာမွမလုပ္ခိုင္းေတာ့ဘူး "

ေရာင္ျခည့္မွာ အႀကီးပီပီ ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ဆြဲေပးဖို႔ ယူတာကို နယုန္ေလးက စကားေတြတတ္ၿပီး အိတ္ကို အပါမခံဘဲ ျပန္ဆြဲထားသည္ ။

"Clever Boy ! လိမၼာလိုက္တဲ့ ကေလး၊ ကိုကိုက ခ်ာတိတ္ကို အားကိုးလို႔ ရေနၿပီေပါ့၊ ဟုတ္လား"

နယုန္က ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ ညိတ္ျပလိုက္သည္။ နယုန့္လက္တစ္ဖက္က ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ကိုင္သည္။ အျခားလက္တစ္ဖက္က ဦးရဲ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဓာတ္ေလွကားထဲကို ဝင္လိုက္သည္။ Ground Floor ကို ႏွိပ္လိုက္သည့္အခါမွာ ဓာတ္ေလွကားက တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႕ ေအာက္ကို ဆင္းသြားသည္။

"တကယ္ေျပာတာဗ်၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို အားကိုးလိုက္စမ္းပါ ဦးရယ္၊ ကမ္းေျခေရာက္ရင္ ဦးကို ကုန္းပိုးဦးမွာ "

နယုန္ ရယ္စရာေျပာတာ မဟုတ္ပါ။ နယုန္ငယ္ငယ္ ကတည္းက ဦးကပဲ နယုန႔္ကို ခ်ီပိုးလာတာ။ အခု နယုန္က က်ားပ်ိဳေလး ျဖစ္လာၿပီဆိုေတာ့ ဦးကိုျပန္ၿပီး ကုန္းပိုးနိုင္ၿပီေလ။

"ဟား ဟား နယုန္ရယ္၊ ကေလးက ကိုကို႔ကို နိုင္လို႔လား "

နယုန္ ေျပာတာေလးကို ေရာင္ျခည္ သေဘာက်လိဳ႕ ရယ္လိုက္ကာ၊ နယုန႔္ပါးေလးကို ခ်စ္စနိုးနဲ႕ ဆြဲဖဲ့လိုက္သည္။

"ဦးေနာ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ဒီ ေလးႏွစ္မွာ ဦးအၿမဲတမ္းေသာက္ခိုင္းတဲ့ ႏြားနို႔ကို မပ်က္မကြက္ ေန႕စဥ္ေသာက္လာတာ၊ အားကစားလည္း လုပ္တယ္ ၊ Gym လည္း ေဆာ့တယ္၊မိုးသားနယုန္က အရင္ကလို ပိန္ပိန္ပါးပါးေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဦးရဲ႕ "