Monster In Me
Part 7
" Seungri.."
" အင္း.. "
" ငါ ေက်ာင္းသြားေတာ့မလို႔ "
" အင္း..သြားေလ "
" ဘာမွာဦးမလဲ..ဘာစားခ်င္လဲဝယ္ခ့ဲေပးမယ္
ေလ "
" အမ္..စားေတာ့မစားခ်င္ပါဘူး တကယ္လို႔
မင္း အားရင္ေလ ငါ့ကိုကစားကြင္းကိုလိုက္ပို႔
ေပးပါလား..ငါ တခါမွမေရာက္ဖူးလို႔ "
" ေျသာ္..အ့ဲဒါဆို ငါ ေစာေစာျပန္လာခ့ဲမယ္
ေန႔လည္စာ စားၿပီးတာနဲ႔သြားမယ္ေလေနာ္
မနက္ပိုင္းအတန္းကက် ပ်က္လို႔မရလို႔ပါ "
" အာ..ရပါတယ္..မင္းအားမွပါ ေအးေဆး "
" ေအး..ေျသာ္ ဒါနဲ႔ မင္းမိဘေတြရဲ႕ဓာတ္ပံုကို
ငါ့အေမဆီကေတာင္းထားတယ္ သူ႐ွာၾကည့္
ေပးမယ္တ့ဲ.."
" ေအးပါ..ေက်းဇူးပါပဲကြာ "
" ေရာ့... "
Jiyong က သူ႔အိတ္ထဲကေန ပစၥည္းတခု
ထုတ္ေပးလိုက္တယ္..လည္ႀကိဳးမွ်င္မွ်င္ေလး..
Seungri က လက္လွမ္းယူလိုက္ၿပီးၾကည့္
ေတာ့ ျမင္ဖူးေနသလိုပဲ..RI ဆိုတ့ဲစာလံုးေလး
ႏွစ္လံုးလည္းပါတယ္..ရင္းရင္းႏွီးႏွီးကိုျမင္ဖူး..
တာ..
" ဒါက.."
" ဒါ..မင္းမိဘေတြမင္းကိုဆြဲေပးထားတာေလး
ေက်ာင္းမွာက်ေနခ့ဲတုန္းက ငါသိမ္းထားတာ "
" ေျသာ္..ေက်းဇူးပါပဲကြာ "
Seungri က မ်က္ရည္ေတြဝဲၿပီး ဆြဲႀကိဳးေလး
ကို ကိုင္ၾကည့္ေနတယ္..Jiyong ကေတာ့
မ်က္စိပ်က္မ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔ သူ႔ေ႐ွ႕ကထြက္သြား
ၿပီ..
~ Appa..Omma
ငိုမိျပန္တယ္..ေစာေစာစီးစီးငိုလိုက္ရလို႔လား
မသိဘူး ေခါင္းကိုက္လာလို႔ အခန္းထဲဝင္ၿပီး
ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေနလိုက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြား
ေတာ့..
...
..
.
" Lee Seungri..ငါ့နာမည္က Seungri လို႔
ေျပာေနတယ္ေလ.. "
အခန္းတခုထဲေရာက္သြားၿပီး အျပင္ကတံခါး
ကို ေလာ့ခ္ခ်လိုက္တ့ဲအသံ..
" အား....ကယ္ၾကပါ...ကယ္ၾကပါ...Appa
Omma...သား ေၾကာက္တယ္..."
ေမွာင္ေနတ့ဲအခန္းတခုထဲမွာ ပိတ္မိေနတ့ဲ
Seungri ေလး..ေၾကာက္လြန္းလို႔ အသံကုန္
ေအာ္ဟစ္ေနေပမယ့္ ဘယ္သူမွလာမကယ္..
