Κάνε με δική σου!

Κορίτσι μου!

Πέταξε την βαλίτσα που είχα στο πάνω ραφι της ντουλάπας πάνω στο κρεβάτι και άρχισε να πετάει ρούχα μέσα της.

<Δεν πρόκειται να έρθω να μείνω σπίτι σου> Είπα και πήγα να τον βοηθήσω να βγάλει τα ρούχα μου από την ντουλάπα.

<Δεν ακούω κουβέντα, κατάλαβες?> Είπε νευριασμένος και μετά συνέχισε να βάζει τα ρούχα μέσα. <Αρκετά κράτησες κρυφή την εγκυμοσύνη τόσους μήνες. Αντί να πεις ευχαριστώ φέρνεις και αντίρρηση! Πες μου που θα πήγαινες αν δεν σε έπαιρνα εγώ σπίτι> Γύρισε στην μεριά μου και κουνούσε ένα μπλουζάκι μου στο χέρι του από τα νεύρα του. 

Αν και ήθελα να γυρίσω να του αντιμιλήσω, να του πω ότι δεν ήμουν κανένα αδέσποτο σκυλάκι και ότι μπορούσα να τα βγάλω πέρα μόνη μου, δεν μπόρεσα. Ίσως να έκανε να υποχωρίσω το αίσθημα που είχε αυτές  τις δύο μέρες. Το συναίσθημα ότι στα ξαφνικά έγινε πατέρας και έπρεπε να προστατέψει. "Παραλογίζεσαι Λίζα! Δες πως σου μιλάει!" Είπα από μέσα μου και ετοιμάστηκα να του επιτεθώ, αλλά μια κλωτσία με έκανε να αλλάξω γνώμη και να σωπάσω χαμηλώνοντας το κεφάλι μου προς τα κάτω.  

<Έχεις απόλυτο δίκιο> Είπα χαμηλόφωνα και όταν τον κοίταξα είχε εξαφανιστει αυτή η αγριάδα από το πρόσωπο του. <Με συγχωρείς απλός μου ήρθε πολύ απότομα η κατάσταση αυτή. Η Κρίστιν με διώχνει από το σπίτιν που έμενα εδώ και καιρό, ο Φίλιπ απλός δεν μίλησε και το άφησε όλο πάνω της και ξαφνικά εσύ με μαζεύεις σπίτι σου. Πες μου δεν θα αντιδρούσες αν σου συμπεριφέρονταν σαν ένα παιχνίδι που όποιος θέλει το πετάει και το παίρνει χωρίς καν να το ρωτήσει?> Τον ρώτησα ήρεμα, ενώ έκλεινε την βαλίτσα. 

<Πρώτον ούτε εγώ, ούτε ο Φίλιπ θα σου συμπερθούμε ποτέ σαν παιχνίδι. Βγάλε το από το μυαλό!> Σήκωσε την βαλίτσα από το κρεβάτι μου και την έβαλε στο πάτωμα έτοιμη να την σύρει και να βγάλει την επόμενη για να μπουν και τα υπόλοιπα πράγματα μου. <Δεύτερον κατανοώ ότι αυτό ήταν αρκετά έντονο για εσένα ειδικά σε αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι, είμαι εδώ> Είπε και με κοίταξε στα μάτια. <Επίσης> Έκανε παύση και έκλεισε με δύναμη τις πόρτες τις ντουλάπας μου. <Δεν παίρνουμε άλλα ρούχα> Έκανε ξανά παύση και άρχισε να ανοίγει ότι συρτάρι έβρισκε σαν τρελός. <Θα σου πάρω καινούρια ρούχα και εσώρουχα!> Είπε μόλις βρήκε το συρτάρι με τα εσώρουχα και άρχισε να τα πετάει στην ανοιχτεί βαλίτσα. <Αυτά πιστεύω να μας φτάνουν για μια ημέρα> Είπε κλείνοντας με δύναμη την βαλίτσα και με κοίταξε, αλλά όταν πήγα να αντιδράσω έβαλε το δάχτυλο του στα χείλη μου και σταμάτησε <Πάμε! Η ώρα έχει περάσει και αντί για πρωινό θα φάμε μεσημεριανό σε λίγο> Είπε και εγώ κοίταξα το ρολόι αυθόρμητα.