Κάνε με δική σου!

Ερωτική αποπλάνηση

<Λίζα> Με ξύπνησε χαμηλόφωνα ο Τζον. 

<Τι έγινε Τζον? Αντί να έχω βραδινές ανησυχίες εγω έχεις εσύ?> Τον ρώτησα κια έτσι ανάσκελα που ήμουν γύρισα το κεφάλι μου προς την μεριά του και τον είδα με τα ρούχα που ήταν στο εστιατόριο να κάθεται στην άκρη του κρεβατιου. <Τώρα ήρθες?> Τον ρώτησα και εκείνος κούνησε θετικά το κεφάλι του και πήγε να πέσει προς το μαξιλάρι. <Τζον?> Κουνήθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και του έσπρωξα τον ώμο για να γυρίσει πάλι στην θέση του. <Είσαι μεθυσμένος?> Ρώτησα, αλλά δεν πήρα καμία απάντηση. 

Μέσα στο σκοτάδι το μόνο που μπορούσα να διακρίνω ήταν η πλάτη του και το κεφάλι που συνεχώς έγερνε μία από την μία πλευρά και μία από την άλλη. <Σε παρακαλώ Τζον βγάλε τα ρούχα σου και ξάπλωσε> Τον παρακάλεσα, όσο προσπαθούσα να σταθώ στους αγκώνες μου, για να σηκωθώ ελάχιστα, αλλά η κοιλιά μου δεν συνεργαζόταν.

Όσο η Λίζα προσπαθούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι, άλλο τόσο προσπαθούσε και ο Τζον να σκεφτεί την επόμενη του κίνηση. Μπορεί να έδειχνε ότι είχε πιει λίγα παραπάνω ποτήρια κρασί, όμως στην πραγματικότητα δεν είχε βρέξει καθόλου τα χείλη του με αυτό το αρωματικό και μεθυστικό ποτό.Εφόσον δεν είχε πέσει στη παγίδα της ζήλειας, έπρεπε να πέσει σε αυτήν της αποπλάνησης. 

<Ούτε τα παππουτσια σου δεν έβαγαλες?> Τον ρώτησα όταν έφτασα μπροστά του, με τα χέρια μου τοποθετημένα στην μέση μου έτοιμη να τον μαλώσω για την κατασταση του.

<Έπρεπε?> Σήκωσε το κεφάλι και έπεσε πίσω στο στρώμα. 

<Αχ Τζον δεν  μπορώ να σκύψω βραδιάτικα. Σε παρακαλώ σήκωσε τα> Τον παρακάλεσα ευγενικά και αμέσως σήκωσε τα πόδια του, τρομάζοντας με και κάνοντας με να οπισθοχωρίσω τρία βήματα για να μην με χτυπήσει.

<Ποια?> Ρώτησε χαμένος και τα χέρια του άρχισαν να ψάχνουν τα μαξιλάρια. 

<Άσε τα σήκωσες. Τώρα το καλο που σου θέλω να κάτσεις ακίνητος!> Και έτσι όπως πήγα να του πίασω το αριστερό παππούτσι γύρισε μπρούμυτα. <Που να μην στο έλεγα!> Γρύλισα, αλλά για το καλό του δεν ρώτησε τίποτα, ούτε κουνήθηκε.  

Έβγαλα το αριστερό παππούτσι όσο πιο γρήγορα μπορούσα και μετά στάθηκα όρθια από πάνω του. Το δεξί του πόδι είχε τον νάρθηκα, ο οποίος κάλυπτε τον αστράγαλο του και ένα μικρό μέρος από το καλάμι του, ώστε να κρατιέται σταθερός.