Κάνε με δική σου!

Ώραίο το φιλαράκι μου?

<Ναι Τζέσικα ξέρω πως άργησα δεν χρειάζεται να μου το υπενθυμίζεις συνεχώς!> Προχωρούσα έχοντας την από πίσω μου να χτυπάει τα τακούνια της νευρικά και να με ακολουθεί.

<Αντιλαμβάνομαι ότι είχε κίνηση, όμως δεν ξέρω αν η γυναίκα σου σε ενημέρωσε για την ιδιαίτερη συνάντηση που έχουμε σήμερα με τους νέους προμηθευτές!> Ειρωνεύτηκε και μπήκαμε στον ανελκυστήρα. 

<Έχω ενημερωθεί πλήρως για την συνάντηση που θα γίνει σε μία ώρα και χωρίς να θέλω να σε προσβάλλω, νομίζω ότι εγώ είμαι το αφεντικό και όχι εσύ> Της είπα ήρεμα και πάτησα το κουμπί για τον όροφο του γραφείου της.  

<Ο γάμος σε έχει αλλάξει πάρα πολύ Τζον! Που είναι το αφεντικό που είχα? Ήταν ο πρώτος που έμπαινε στην εταιρεία και ο πιο εργατικός από όλους εδω μέσα. Τώρα λύσε μου την απορία και πες μου που πήγε αυτό το αφεντικό μου?> 

Όσο μονολογούσε μόνη της κοιτούσα τα κουμπιά του ανελκυστήρα που άναβαν μόλις ανεβαίναμε κάθε όροφο. Υπομονή σε δύο ορόφους φτάνουμε στον δικό της.

<Ναι έχεις δίκιο. Πάει εκείνο το αφεντικό. Πλέον έχει να φροντίσει τον εαυτό του από τον σατανά που πήρε για γυναίκα> Είπα και οι πόρτες άνοιξαν. <Και ξες την λέω σατανά γιατί κάνει ενά κρεβάτι κόλαση. Πως να μπορέσω να αποκτύσω τις δυνάμεις μου πίσω για να έρθω στην δουλειά> Τις χαμογέλασα και εκείνη έφυγε έχοντας φορέσει πλέον την πιο ξινή φάτσα που θα μπορούσε να έχει μια γυναίκα. 

<Στα αλήθεια είναι σατανάς η γυναίκα μου!> Είπα μόλις έκλεισαν οι πόρτες και κόλλησα πίσω στον καθρέφτι. 

Μόλις έφτασα στον όροφο μου άνοιξαν οι πόρτες και βγήκα αμέσως κατευθυνόμενος στο γραφείο μου. Πέρασα από το γραφείο της και το είδα άδειο. Πόσο θα ήθελα σήμερα να μην έρθω στην δουλειά, όμως είχαμε αυτήν την συνάντηση που με εμπόδιζε. Άνοιξα την πόρτα, άφησα την τσάντα μου πάνω  στο γραφείο και κάθισα στην καρέκλα μου.

<Πόρτα δεν σου έμαθαν να κλείνεις αγάπη μου?> Άκουσα την φωνή της και γύρισα στην πόρτα.

                                                                         *************

Έσπρωξα την πόρτα με δύναμη και αποκάλυψα την κρυψώνα μου. Έκλεισα την πόρτα απαλά και έχοντας το τετραδιάκι μου στο χέρι πήγα και κάθισα στις καρέκλες απέναντι από το γραφείο του. <Ξέρω είχε πολύ κίνηση, αλλά δεν δικαιολογείτε να φτάνετε τόσο αργά στην δουλειά σας κύριε> Έκατσα σταυροπόδι και ενώ τον έβλεπα να παίρνει μπρος για να βγουν οι καπνοί από τα αφτιά, άρχισα να ξεφυλλίζω το τετράδιο μου.