Κάνε με δική σου!

Ο γάμος

<Λίζα ξύπνα!!!> Φώναζε ο μικρός πάνω στο κρεβάτι.

<Χρήστο παράτα με!> Είπα και τον σκούντηξα να φύγει.

Όλη τη νύχτα δεν είχα κοιμηθεί. Οι ευκαιρία μου να το σκάσω είχε βγάλει φτερά και είχε πετάξει μακρυά.

<Λίζα σήκω ρε κορίτσι μου. Ήρθε η ημέρα του γάμου σου και ακόμα κοιμάσαι> Μπήκε μέσα η μάνα μου μαζί με όλο μου το σόι. 

<Ποιος είπε ότι κοιμήθηκα?> Και αμέσως πετάχτηκε η θεία μου η Σόνια.

<Όλες την νύχτα πριν το γάμο δεν κοιμόμαστε καρδούλα μου> Και μου έπιασε το πιγούνι. <Έχουμε την περιέργεια πως θα είναι η πρώτη νύχτα του γάμου μας και το...>

<Θεία!!!! Είναι ο μικρός εδώ!> Πρόλαβα και την σταμάτησα πριν πει αυτό που ήθελε.

<Όσο για αυτό μικρή μου δεν χρειάζεται να ανησυχείς> Είπε η μαμά μου και έκλεισε το μάτι στις θείες μου.

<Γιατί το μετρήσατε κιόλας?> Και ακούστηκε από όλες το ιιιιι.

<Λίζα ντροπή!>  Είπε η γιαγιά μου.

<Εγώ φταίω? Που ξέρουν τι έχει?>

<Δεν το ξέρουμε!> Μου φώναξε η μαμά μου. <Αλλά είτε είναι μικρό είτε μεγάλο αυτός θα βρει τον τρόπο να σε..> 

<φΤΆΝΕΙ!!!! Όλοι έξω τώρα! Θα ετοιμαστώ μόνη μου!> Φώναξα και σηκώθηκα από το κρεβάτι για να τις βγάλω όλες έξω.

<Λίζα περίμενε θέλω να σε βοηθήσω!> Είπε η μαμά μου προσπαθώντας να πιαστεί από κάπου για να μείνει μέσα

<Όχι όλοι έξω!> Είπα και μόλις την έβγαλα έξω και έκλεισα την πόρτα.

<Αουυυφφφ!> Είπα και έπεσα μπροστά στην πόρτα μαζεύοντας τα πόδια μου στην αγκαλιά μου.

<Δύσκολο το να παντρεύεσαι εεε?> Με ρώτησε ο Χρήστος.

<Εδώ είσαι εσύ?> Ρώτησα και τον είδα να σηκώνεται από το κρεβάτι και να με πλησιάζει.

<Ναι. Νομίζω πως χρειάζεσαι λίγη βοήθεια> Είπε και κάθισε δίπλα μου.

<Μια χαρά τα καταφέρνω και μόνη μου>

<Το βλέπω!> Είπε και έβγαλε από την τσέπη του ένα κουτάκι. 

<Τι είναι αυτό?> Τον ρώτησα και μπροστά μου είδα ένα κόσμημα που το βάζεις στα μαλλιά.

<Ξες ο μπαμπάς είναι πολύ χάλια  που το πήρες τόσο...>

<Λογικό είναι! Δεν σου ανακοινώνουν κάθε μέρα ότι παντρεύεσαι!>