Παραδομένη στο ελέος του!

7.1K 361 41
                                    

Όταν φτάσαμε σπίτι έφυγα γρήγορα στο δωμάτιο μου. Ο Φίλιπ δεν μου είπε κάτι άλλο ούτε στο νοσοκομείο, ούτε στην διαδρομή για το σπίτι. Το μωρό ευτυχώς ήταν καλά. Η γιατρός είπε ότι αν συνέχιζα να πίνω τότε θα μπορούσε να δημιουργηθεί θέμα, αλλά δεν θέλησα να μάθω παραπάνω. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναέκανα το ίδιο λάθος. Όπως είχε πει και ο Φίλιπ ήμουν στα αλήθεια ανέστητη όλο αυτό το διάστημα. Μόνο που αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα του έδινα δικαίωμα να το πει.

Γέμισα την μπανιέρα με καυτό νερό και μπήκα μέσα. Αν και στην αρχή η θερμοκρασία του νερού ήταν πάρα πολύ ψηλή, μετά το συνήθισα. Έκλεισα τα μάτια μου και χαλάρωσα όσο μπορούσα. Έκανα ήσυχες κυκλικές κινήσεις πάνω στην κοιλιά μου και σκεφτόμουν ότι δεν θα αργούσε πολύ η κοιλία μου να εξέχει από το νερό. Είχα γεμίσει την μπανιέρα με αρωματικά έλαια και όσο τα μύριζα αναρωτιόμουν τι θα έπρεπε να κάνω από εδώ και πέρα. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα έπρεπε να ξεχάσω όλα όσα είχαν γίνει μέχρι στιγμής και να ξεκινήσω από την αρχή. Έπρεπε να βρω μια δουλειά και να φύγω από το σπίτι του Φίλιπ. Δεν θα μπορούσα να κάτσω για πολύ ακόμα εδώ. Ίσως να ήταν καλό να φύγω από την πόλη και να πάω κάπου αλλού. Θα ήμουν μια Λίζα δίχως οικογένεια. Μια χωρισμένη γυναίκα που θα μεγάλωνε μόνη το παιδί της. Πόλυ μελωδραματικό, αλλά θα ήμουν πολύ καλύτερα από ότι τώρα που όλα μου θυμίζουν συνεχώς το παρελθόν. 

Έτριψα τα χέρια μου με το σφουγγάρι για να φύγει όλη αυτή βρωμιά που ένιωθα πάνω μου. Έκανα το ίδιο και στα πόδια μου, αλλά και σε όλο μου το σώμα. Δεν γινόταν να μην μπορούσα να θυμιθώ κάτι. Θαύμα αυτό το ποτό. Σε έκανε να ξεχνάς ακόμα και το όνομα σου!

<Μικρόυλη λες να είναι πολύ δύσκολη μια νέα αρχή?> Απευθύνθηκα στην κοιλιά μου  και έδιωξα του αφρούς για να μπορέσω να την δω. Είχε πολύ δίκιο ο Φίλιπ τελικά. Μέσα μου υπήρχε άλλη μια ζωή, που θα έπρεπε μέχρι να την τελευταία μου πνοή να είμαι υπεύθηνη για αυτήν. Τι αν ήταν κοριτσάκι τι αν ήταν αγοράκι δεν θα είχε κανέναν ρόλο. Το μόνο που θα ήθελα θα ήταν να πάρει τα περισσότερα στοιχεία από τον πατέρα του. Να είναι υπομονετικό και  να παρακολουθεί τους ανθρώπους, ώστε να μην βγάζει βιαστικά συμπεράσματα και όχι σαν εμένα που με την πρώτη ματιά σκανάρω από πάνω μέχρι κάτω κάποιον και τον χαρακτηρίζω ότι συναισθήμα μου βγάζει, να είναι υπεύθυνο και όχι σαν εμένα που ξεχνάω το πιο σημαντικό για μια μανούλα, το ίδιο της το παιδί. 

Τύλιξα την πετσέτα γύρω μου και άφησα τα νερά να κατρακυλάνε σε όλο μου το σώμα μέχρι να βρεθούνε τελικά στο πάτωμα. Τα βρεγμένα μου μαλλία έπεφταν στους ώμους μου, μέχρι που τα μάζεψα με μια πετσέτα για να στεγνώσουν γρηγορότερα. Βγήκα από το μπάνιο και βρήκα τον Φίλιπ να κάθεται στο κρεβάτι μου κοιτώντας το πάτωμα. 

Κάνε με δική σου!Donde viven las historias. Descúbrelo ahora