Κάνε με δική σου!

Νύχτα εξομολογήσεως

Οι βραδινές λιγούρες είναι ότι χειρότερο. Πρώτον σου προσθέτουν κιλά και δεύτερον πρέπει να αποχωριστείς το ζεστό κρεβατάκι σου. Φόρεσα την ρόμπα μου και μόλις έβγαλα τα πόδια μου από το πάπλωμα, τα έχωσα αμέσως στις παντόφλες. Μέσα στο δωμάτιο επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι, με αποτέσλεσμα να αναγκαστώ να πηγαίνω στα τυφλά. Προσπαθώντας να βρω την πόρτα κοπάνησα το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού μου στην γωνία της ντουλάπας. Με τα χίλια ζόρια κατάφερα να συγκρατήσω τον εαυτό μου να μην ουρλιάξει από τον πόνο. Ποτέ δεν κατάλαβα για ποιον λόγο πονούσε τόσο πολύ εκείνο το σημείο κάθε φορά που το χτυπούσα. Κρατήθηκα από την ντουλάπα, επειδή ακόμα δεν μπορούσα να το πατήσω και δάγκωνα τα χείλια, παίρνοντας βαθιές ανάσες για να περάσει το μούδιασμα που άρχισα να νιώθω. Με τα χέρια μου έψαχνα αγγίζοντας την ντουλάπα να βρω που είναι η πόρτα. Πόσο μεγάλο ήταν αυτό το δωμάτιο! 

Όταν έπιασα το κρύο μέταλλο ξεφύσιξα που επιτέλους κατάφερα και βρήκα το πόμολο της πόρτας. Το κατέβασα όσο πιο ήρεμα μπορούσα και άνοιξα την πόρτα. Όσο την άνοιγα άρχισε να μπαίνει φως στο δωμάτιο από ένα φωτάκι που είχε αφήσει στο χολ. Άνοιξα τέρμα την πόρτα και όταν βγήκα στον διάδρομο είδα καλά το δωμάτιο για να θυμάμαι ποια εμπόδια έχω μπροστά μου όταν θα θέλω να γυρίσω στο κρεβάτι. Περπατώντας στις μύτες πήγα στην κουζίνα. Όταν πατούσα στο χαλί ήμουν πιο χαλαρή, αλλά όταν είχα να πατήσω πάνω στο πλακάκι πήγαινα πιο σιγά και από τον κλέφτη που δεν ήθελαν να τον πάρουν είδηση, για να μην ακουστεί η παντόφλα.  

Μόλις έφτασα στην κουζίνα πάτησα το φως. Η τσιρίδα μου είμαι σίγουρη ότι θα είχε ξυπνήσει τον Φίλιπ αλλά η κοπέλα που δάγκωνε την φέτα με μερέντα είχε κοκκαλώσει. Κοιταζόμασταν και οι δύο με γουρλωμένα μάτια και δεν ξέραμε ούτε τι να κάνουμε ούτε τι να πούμε. Τελικά αυτή που έσπασε την σιωπή ήταν αυτή, όταν κατάπιε την μπουκιά που είχε στο στόμα.

<Εσύ πρέπει να είσαι η Λίζα> Έγλυψε το δάχτυλο της στο σημείο που είχε λερωθεί με μερέντα και μετά άνοιξε την βρύση για να το ξεπλύνει. 

<Ναι. Εσύ είσαι...?> Και αμέσως έτεινε το χέρι της στην μεριά μου.

<Είμαι η αδερφή του Φίλιπ ή διαφορετικά Κρίστιν> Και χαμογέλασε όταν ενώσαμε τα χέρια για μια γερή χειραψία. 

<Δεν ήξερα ότι είχε αδερφή> Είπα ενώ δάγκωσε ακόμα μία φορά την φέτα με μερέντα.

<Ναι δεν το λέει σε όλους είναι η αλήθεια. Είμαι δύο χρόνια μικρότερη του και επειδή έκανα μια βλακεία στα δεκαεπτά μου, ντρόπιασα όλη την οικογένεια και δεν με αναφέρει στους γνωστούς του> Όλα αυτά τα έλεγε τόσο άνετα και συνέχιζε να τρώει μέχρι να τελειώσει.