Κάνε με δική σου!

Θα τα πούμε στο σπίτι!

<Δεν νομίζω ότι θα σε διευκολύνει αυτή η στάση> Είπα όταν με ξάπλωσε στο τραπέζι. 

<Έχεις απόλυτο δίκιο. Με ενοχλεί η κοιλιά> Μου έδωσε το χέρι του για να μπορέσω να σηκωθώ. 

<Αχχχ Τζον είσαι αχόρταγος. Φτάνει> Τον έσπρωξα προς τα πίσω, για να ξεκολλήσει το στόμα του από τον λαιμό μου.

<Δεν ξες τι μαρτύριο για τους άντρες είναι οι τόσοι μήνες αποχή από το σεξ μωρό μου για αυτό μιλάς> Μου απάντησε και συνέχισε να εκτελεί το έργο του. 

<Καλά θα κάνεις να αρχίσεις να συνηθίζεις την ευχαρίστηση που μπορεί να σου προσφέρει το χέρι σου Τζον, γιατί με το μωρό θα κάνεις πάλι αποχή από το αγαπημένο σου άθλημα> Τον έσπρωξα με περισσότερη δύναμη και κατέβηκα από το τραπέζι, για να πάω προς το μπάνιο. 

<Εσένα δεν σου έχει λείψει?> Έμεινε πίσω, καθώς εγώ προχωρούσα.

<Δεν ξέρω. Μπορεί ναι μπορεί και όχι> Είπα ναζιάρικα κοιτώντας τον από τον ώμο μου. 

<Το καλό που σου θέλω να σου έχει λείψει> Είπε τρέχοντας καταπάνω μου.

<Τζον!!!!... Μη!...> Ξεκίνησα να τρέχω για να του ξεφύγω, μέχρι που ακούστηκε ένα μεγάλο μπαμ και ένα βογκητό πόνου. <Τζον?> Σταμάτησα να τρέχω και γύρισα να δω τι έγινε. 

<Πάρε τηλέφωνο τον γιατρό μου, γιατί νομίζω ότι στραμπούλιξα άσχημα το πόδι> Είπε με δυσκολία από τον πόνο. 

<Δεν σε πιστεύω!> Πήγα από πάνω του, για να δω ποιο μέρος του ποδιού του έπιανε. <Τι το θες το κυνηγητό ρε άνθρωπε μου μέσα στο σπίτι στην ηλικία σου!> Είπα και το χέρι του χτύπησε με δύναμη το πάτωμα από τα νεύρα του.

<Πάρε τον κωλό-γιατρό τηλέφωνο τώρα!> Φώναξε και έπιασε τον αστράγαλο του. 

                                                                     *******************

<Και δεν μου λες πως το έπαθες?> Τον ρώτησε ο Φίλιπ που καθόταν στο μπράτσο του καναπέ ακριβώς πάνω από το κεφάλι του Τζον, που ήταν ξαπλωμένος.

<Ήταν ανάγκη να φωνάξεις κι αυτόν?> Είπε νευριασμένα δείχνοντας τον.

<Με συγχωρείς, αλλά δεν μπορούσα να σηκώσω εκατό κιλά άνθρωπο μόνη μου>

<Κόψε κάτι!> Παραπονέθηκε και εγώ του πέταξα τον πάγο πάνω στο πόδι κάνοντας το πρόσωπο του να συσπάσει από τον πόνο.