Κάνε με δική σου!

Κτητικός

Ο πρώτος υπέρηχος με τον Φίλιπ ήταν μια μοναδική στιγμή που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω, όμως ο υπέρηχος με τον Τζον στο πλευρό μου ήταν κάτι ξεχωριστό. Είχε άγχος και το σώμα του είχε φορτιστεί ολόκληρο με μία νευρικότητα, επειδή όλο αυτό του ήταν πρωτόγνωρο. Καθόταν σε μία καρέκλα δίπλα μου, από την ώρα που έκατσε στο κρεβάτι μέχρι να σηκωθώ. Όση ώρα έριχνε το κρύο τζελ στην κοιλιά μου ο Τζον έσφιγγε τα χέρια του και οι αντίχειρες ασκούσαν ο ένας δύναμη στον άλλον. Το αριστερό του πόδι ανεβοκατέβαινε ασταμάτητα και όταν ο γιατρός ήταν έτοιμος να τοποθετήσει το μηχάνημα πάνω στην κοιλιά μου και να απλώσει το τζελ τον κοίταξε και με το βλέμμα του παρακάλεσε να κάνει ησυχία. Αν και δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανα υπέρηχο με είχε αγχώσει. Ίσως να μην ήμουν έτοιμη να δω την αντίδραση του όταν θα άκουγε τους χτύπους της καρδιάς του μωρού. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα πάρα πολύ να δω την έκφραση του, όμως είχα αποφασίσει να κοιτάω από την μεριά του τοίχου με τις φωτογραφίες μικρών μωρών που είχε ξεγεννήσει και τα κρατούσαν οι μανάδες τους με τα μάτια τους γεμάτα δάκρια από τον πόνο και από την χαρά τους που είχαν στα χέρια τους τα ακριβότερα διαμάντια όλου του κόσμου.

Ο γιατρός σε μερικά πίεζε περισσότερο την κοιλιά και τον άκουγα να μουγκρίζει. Η νευρικότητα του Τζον οι ήχοι που έβγαζε ο γιατρός με άγχωναν και ένιωθα την καρδιά μου να πηγαίνει όλο και πιο γρήγορα.

<Μμμμ...> Έκανε ο γιατρός και ξεφύσησε ο Τζον.

<Τί γίνεται γιατρέ? Αγγελαδάκι θα βγει το παιδί και μας μουγκρίζετε?> Μίλησε επιθετικά ο Τζον και γύρισα να τον κοιτάξω.

<Φυσικά και όχι κύριε Γούοραλντ. Απλά ψάχνω κάτι...> Του απάντησε αφήνοντας να υπονοηθούν πολλά πράγματα που αύξησαν τους χτύπους της καρδιές μου.

<Σαν τι ψάχνετε?> Ρώτησε και άρχισε πάλι να χτυπάει το πόδι του.

<Ψάχνω να δω σε ποιον μοιάζει. Το μωρό είναι πολύ ήρεμο και χαλαρό σε αντίθεση με εσάς. Είστε έτοιμη κυρία μου> Είπε ο γιατρός κλείνοντας μου το μάτι και μου έδωσε χαρτί για να σκουπίσω την κοιλιά.

<Συγνώμη δεν θα ακούσουμε το μωρό?> Σηκώθηκε πάνω ο Τζον και η καρέκλα του ξεφύσησέ που ελευθερώθηκε από το βαρύ του κορμί.

<Αααα θέλετε να ακούσετε την καρδιά του μωρού? Είστε έτοιμος?> Μου έκανε νόημα να μην σκουπίσω την κοιλιά μου. <Ή να καλέσω πρώτα το ασθενοφόρο?> Τον ρώτησε και ο Τζον απόρησε με αυτό που είπε ο γιατρός και έκατσε ξανά στην καρέκλα. <Ζητώ συγνώμη που μερικές φορές γίνομαι αινιγματικός. Εννοώ, είστε έτοιμος να ακούσετε το μωρό, γιατί συνήθως άντρες σαν εσάς καταλήγουμε να σας μαζεύουμε από τα πατώματα στο τέλος από την συγκίνηση. Πως τον λέγαν κοπέλα μου το παιδί τον νεαρό που είχες έρθει την πρώτη φορά?> Με ρώτησε και ο Τζον αντέδρασε στην λέξει «νεαρός».