Κάνε με δική σου!

Όσο εγώ θα τρώω εσένα...

Είναι διαφορετικό να ξυπνάς στην αγκαλιά κάποιου. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο κάποιος σε έχει βασανίσει τόσο πολύ, αλλά εσύ συνεχίζεις να αισθάνεσαι πράγαματα για αυτόν.

 Ήταν δυο σώματα ιδρωμένα και κολλημένα μεταξύ τους. Μόλις τους είχε πάρει ο ύπνος και ο Μορφέας, ένα από τους χίλιους γιούς του Ύπνου, ετοιμαζόταν να τους ταξιδέψει σε νέες πλασματικές περιπέτειες που απείχαν πολλα χιλίομετρα μακρυά από την λογική και από την πραγματικότητα. 

Εκείνος κοιμόταν ανάσκελα έχοντας το αριστερό του χέρι τυλιγμένο γύρω από την πλάτη της.  Εκείνη έγερνε πάνω του, με το κεφάλι της να ακουμπάει στο στήθος του. Λίγο πριν κοιμηθούν τα δάχτυλα της χόρευαν πάνω στο στήθος του κάνοντας διάφορους σχηματισμούς γρατζουνώντας τον ελαφρά προσφεροντάς του ένα ανατριχιαστικό χάδι. Όσο για αυτόν... είχε καιρό το χέρι του να διασχίσει τον δρόμο από την μέση στην πλάτη χωρίς να τον εμποδίζουν τα ρούχα. 

Τα χείλη τους ήταν ακόμα κόκκινα. Είχαν αυτό το απαλό φλογερό χρώμα. Μέσα στα ρουφηχτά φιλιά, τις μικρές δαγκωματιές είχαν πρηστεί.

                                                                  **************************

Τα χείλη του ακουμπούσαν ελάχιστα τον λαιμό της και συνέχιζαν να κατεβαίνουν προς τα κάτω. Η ανάσα του της προκαλούσε μια ανατριχίλα, ένα τρυφερο και γλυκό γαργαλητό, που την έκανε να μαζεύεται και να φαίνεται ακόμα πιο μικρή στην αγκαλιά του. Τα σκοτεινά του μάτια γινόντουσαν ένα με το σκοτάδι, αλλά το ελάχιστο φως του φεγγαριού που έμπαινε από το παράθυρο έκανε την πλάτη του να γυαλίζει και τα μάτια του να αστράφτουν. Ένα θηρίο μόλις είχε φυλακίσει το θύραμα του και ετοιμαζόταν να το κατασπαράξει αλλά το μόνο που έκανε ήταν να το φιλάει απαλά και η γλώσσα του να γεύεται όλη την μάχη που είχαν δώσει πριν λίγες ώρες τα δυό τους σώματα. 

<Καλημέρα> Είπα χαϊδεύοντας τα μαλλιά του με την βραχνιασμένη μου φωνή.

<Καλημέρα> Απάντησε και έδωσε ένα φιλή στην κοιλιά. 

<Ελπίζω να έχεις μαγειρέψει κάτι, γιατί πεθαίνω της πείνας> 

<Δεν τόλμησα να απομακρυνθώ ούτε χιλιοστό μακριά από το σώμα σου μωρό μου> 

<Δεν σε σώζουν τα γλυκόλογα Τζον> Είπα αγήνοντας ένα χασμουρητό να μου ξεφύγει. 

<Λυπάμαι γυναίκα, αλλά δεν απευθυνόμουν σε εσένα> Τον άκουσα να λέει και τα χέρια του άρχισαν να σχηματίζουν διάφορα σχήματα πάνω στην κοιλιά μου.