Κάνε με δική σου!

Αγάπη μου?

Ήταν δύσκολο... Ήταν αρκετά δύσκολο να συγκεντρωθείς μετά από... Έχουν περάσει μήνες. Έχουν περάσει πάρα πολύ μήνες που ήταν η τελευταία φόρα και τώρα μένει μαζί μου. Βρίσκεται κάτι ορόφους πάνω από το κεφάλι μου και τρώει. Τρώει το πρωινό που της έφτιαξα μετά τον καυγά μας. "Μα πόσο μαλάκας για ακόμη μια φορά" Είπε από μέσα του και έσκυψε πάνω από τα χαρτιά στο γραφείο του. 

<Πρέπει να πάρω τηλέφωνο για να φτιάξουν ένα καινούριο κρεβάτι. Μην ξεχάσω να ρωτήσω αν έχει ειδικό στρώμα για την εγκυμονούσα!> Είπε και άρχισε να ψάχνει στον υπολογιστή τον αριθμό ενός γνωστού του που ασχολούταν με τέτοια. <Και το στήθος μεγάλωσε> Σκέφτηκε φωναχτά και μόλις κατάλαβε τι είπε έσφιξε τα μάτια του και άρχισε να παίζει με το στυλό στα δάχτυλα του. <Πρέπει να πάρω και έναν σχεδιαστεί! Δεν πήρε τα ρούχα της. Βασικά δεν πήρα τα ρούχα της> ΔΙόρθωσε τον εαυτό του. <Και καλά έκανα! Ήταν πολύ ανοιχτά! Όλα φαινόντουσαν!> Άνοιξε και δεύτερη καρτέλα για να ψάξει το κατάλληλο άτομο. <Συγκεντρώσου!> Έσφιξε το στυλό και έκλεισε τις καρτέλες που είχε ανοίξει στο διαδίκτυο. <Αυτή την στιγμή βρίσκεσαι στο γραφείο και πρέπει να δουλέψεις!> Είπε και γύρισε πάλι στα χαρτιά. <Αλλά γαμώτο αυτά τα χείλη...> Είπε ξεφυσώντας ρίχνοντας το κεφάλι του πίσω στην καρέκλα κοιτώντας το ταβάνι. <Αυτά τα χείλη γύρω από το...>

<Γύρω από?> Γύρισε απότομα  πρός την πόρτα που ακούστηκε η φωνή του Φίλιπ και διέκοψε τις σκέψεις του.

<Καλησπέρα!> Είπε σαστισμένος και ίσιωσε το σώμα του πάνω στην καρέκλα. 

<Καλημέρα λέμε. Ακόμα πρωί είναι> Κάθισε ο Φίλιπ σε μία από τις καρέκλες που υπήρχαν μπροστα στο γραφείο.

<Καλημέρα τότε> Επέστρεψε στο συνηθισμένο και κακόκεφο ύφος του.

<Δεν μου είπες όμως τι "γύρω από"?> Τον ρώτησε βάζοντας το χέρι του πάνω στο γραφείο και παίρνοντας το στυλό από τα χέρια του που τόση ώρα από το σφίξιμο οι αθρώσεις του είχαν ασπρίση. <Για να σου θυμήσω έλεγες τα χείλης της γύρω από... και μετά σε διέκοψα. Με συγχωρείς> Τον πιέσε ακόμα περισσότερο έχοντας κολλήσει στο πρόσωπο του ένα από τα πιο σατανικά χαμόγελα του.

<Είπα... Είπα... Είπα ότι...> Έψαχνε να καλύψει τα ανήθικα λόγια που είχε ακούσει ο φίλος του. 

<Είπες, είπες όμως δεν λες!> Τον πίεσε ακόμα παραπάνω και το χέρι του Τζον είχε αρχίσει να τρέμει, επειδή δεν είχε κάτι να ξεσπάσει.