Good and Bad |KTH|

2.Bölüm

♤ Bay Kim ♤

Ha Neul buzu yaralı bileğine bastırmaya çalışırken babasının evde olup olmadığını öğrenmek için salona doğru seslendi. Şu sıralar babasının eve geliş gidiş saatleri hepten sekteğe uğramıştı. Bazen günlerce eve gelmiyor bazen de günlerce evden çıkmıyordu. Sessizlik devam ederken Ha Neul salona doğru adımladı. Sağ bileğindeki yanık zaten az olan direncini hepten kırıyordu. Çalıştığı kafede bir aksilik olmuştu bugün. Bir şekilde sıcak tencereyi bileğine değdirmişti ve hatrı sayılır bir yara ortaya çıkartmıştı.

"Baba! Evde misin?"

Sesinin yankısını dinledi bıkkınca. Doğrusu merak ediyordu Ha Neul, evden içki almak dışında çıkmayan babasının dışarda ne yaptığını. Ancak vakti olmadığı için peşine düşemiyordu. Hem koskoca adam, ona ne kadar daha bakıcılık yapabilirdi ki? Hayal kırıklığıyla koltuklardan birine oturmuştu ki büyük bir gürültü ile babası merdivenlerden aşağı inmeye başladı. Evde olması ne hoş! Yaşlı adam yine elinde kızının adını bile bilmediği içki şişelerinden biriyle merdivenlerden indi ve kendini salonda bulduğu ilk koltuğun önüne attı. Ne yani koltuğu tutturamayacak kadar sarhoş muydu?

"Bittik biz Ha Neul! Bittik! Ne yapacağız?!"

Genç kız daha az önce oturduğu koltuktan kalktı ve elinde buzla babasının önüne doğru ilerledi. Telaşlı görünüyordu. Titreyen ellerindeki içki şişesini yanına bıraktı, bacaklarını kendine çekti ve iki eliyle yüzünü sıvazladı. Bu harekeleri ürkütücüydü. Babası vurdum duymaz bir adamdı -yani son birkaç yıldır- onu bu denli rahatsız eden şey neydi acaba?

"Sorun ne?"

"B-ben bir şey yaptım! Ama nasıl yaptım o-onu bile bilmiyorum!"

Ha Neul umuyordu ki yine hatırlamadığı gecelerinden birinde tekinsiz tiplerle kavgaya giriştiği ile ilgili bir hikaye anlatmazdı. Babası bazen açıklanamayacak hareketlerde bulunurdu ve bunun sonucunda başını belaya sokardı. Onu kurtaracak tek kişi de Ha Neul olduğundan artık böyle şeyleri duymak onu sinirlendiriyordu. Kendine mukayet olmakta zorlanırken babasının açıklama yapmasını bekliyordu. Ancak babası konuşmuyordu ve bu durum bileğindeki acı ile birleşince sabrını tüketiyordu. "Ne yaptın?" Ses tonunu olabildiğince sabit tutmaya çalışıyordu. Ya da birazdan duyacağı şeyler hoşuna gitmezse diye kendisini sakin tutmaya çalışıyordu. Babası ise onun gerginliğini harlıyor, konuşmak yerine yanına bıraktığı içkisine uzanıp ağzındaki kuruluğu giderme derdine düşüyordu. Elini özensizce şişeye doğru savurduğunda şişe ahşap zemine devrildi. Sessiz evde bir de bu rahatsız edici ses yankılandı. Ha Neul'ün artık sabrı kalmamıştı. Yorgundu ve canı acıyordu. Bu sebeple konuşmayı hızlandırdı ve devrilen şişeyi ayağıyla babasının uzanamayacağı kadar ileriye itekledi.

"Ne yaptın?"

"Birine feci şekilde borçlandım! Ödemen gerek!"

"Ne!"

Babası herhangi birine nasıl borçlanabilirdi ki? Kim ona güvenip de para verirdi? Verdiyseler bile parayı ne yapmıştı? Yani haftalardır eve geç gelmesinin sebebi bu muydu? Ne yapıyordu hırsızlık falan mı!? "Baba senin bilmem kaç milyon wonluk borcunu ödeyebilecek birine mi benziyorum?! Şu lanet evi bile zar zor ayakta tutuyorum!"

"Bağırma hemen! Başka bir yerden borç alırız. Bir şekilde kapatırız. Canımızı alacaklar aptal! Bir şekilde ödemen lazım!"

Canımızı mı? En sonunda mafya adamlarına da mı bulaşmıştı? Tanrım! Neden onunla yaşamak bu kadar zor! Bir de ödemen lazım diyor. Nasıl ödeyebilir ki? Derin bir nefes aldı. Bağırıp çağırması sonucu değiştirmeyecekti. Şimdi biraz sakin olmalı ve bu soruna akılcıl bir çözüm bulmalıydı. "Parayı nerden buldun? Hepsini harcadın mı?" Birazı bile kalmışsa geri verebilirlerdi. Belki ödemelerini kolaylaştırırdı. Babası bu soru karşısında sessiz kalırken Ha Neul'ün kendini telkin etme çabaları yetersiz kalıyordu. Akılcıl çözüm mü? Sikerler! "Parayı ödemeyeceğim!" Babasının arkasını toplamaktan bıkmıştı artık. Keşke diyordu bazen. Keşke o da annesi gibi onu bırakıp gitseydi. Belki bu her şeyi daha da kolaylaştırırdı. Gerçi babası onu zaten terk etmişti. Sadece bu terkediş bedenen değil manen gerçekleşmişti. O da sözde ailesinin yaptığını yapıp yaşlı adamı odada terk edip gidecekken babası bacağından tutup onu durdurdu.