Good and Bad |KTH|

27.Bölüm

♧ On Bir Saniye ♧

Ellerinin sıcaklığı yerini boşluğa bırakırken Ha Neul kapattığı gözlerini daha sıkı yumdu. Doğru muydu yaptığı? Kim Taehyung'u az da olsa tanıdın. Bir kere vazgeçeceğim dediyse geçecektir. Ne kadar acımasız olabileceğini biliyorsun. Pişman olacak olsan dönüp sana bir kere daha bakmayacaktır, sana başka sırlarını söylemeyecektir, sana dokunmayacaktır. Belki seni hiç tanımamış gibi davranacak. Bunu kaldırabilecek misin Ha Neul? Bir kere daha birinin hayatında hiç olmayı, unutulan olmayı kaldırabilecek misin?

Taehyung, Ha Neul'ün sesizliğinden anlamıştı ne yapacağını. Bırakacaktı elini. Her zaman istediği şeyi yapacak Kim Taehyung'dan kurtulacaktı. Bu başına ikinci kez geliyordu. İkinci kez birine elimi tut diyordu ve ikinci kez terk ediliyordu. Küçük bir oğlan çocuğuydu birine ilk kez elini uzattığında ve ilk kez eli havada asılı kaldığında. Saniyeler akıp gidiyor dakikalara dönüşüyordu. Taehyung Ha Neul'ü daha fazla zorlamadı ve hazin sonlarını hızlandırıp elini geri çekti.

Elleri iki yanında sallanırken yüzü ifadesizleşti. Bu değişim öyle çabuk olmuştu ki Ha Neul daha ellerini bırakmış olduğunun farkına varamadan bomboş bakışları ile karşılaşmıştı. Sanki yabancı birine bakıyordu. Hatta yabancı birine şu an Ha Neul'e baktığından daha şevkatli bakabilirdi. En azından gözlerinde bir duygu kırıntısı olurdu. Böyle boş ve anlamsız bakıyor olması kötü hissettiriyordu. Taehyung omuzlarını dikleştirdi ve üstüne giydiği kırmızı işlemeli siyah ceketinin ceplerine soktu ellerini. Tebessüm etti hafifçe. Onu ilk gördüğü gün aklına geldi. Aynı o zamanki gibi gözüküyordu. Gülümsemesi yüzünde sabit kalırken dudaklarını ıslattı çabucak.

"Mesai saatin çoktan başladı çalışan."

Bu lafı bir kere olsun duymamıştı. Taehyung, Ha Neul'ün bir şey demesine müsade etmeden arkasını döndü ve bara doğru yürümeye başladı. Bitmişti artık. Ha Neul'ün Kim Taehyung'la olan hikayesi bitmişti... Pişman olmayacak mısın peki? Hatırlamıyor musun haftalar önce özlemden kıvrandığını. İki hafta göremedin sesin soluğun kesildi hatırlamıyor musun? Peki hissetiğin o duyguyu hatırlamıyor musun? Sanki aldığın nefesler ciğerlerine batıyordu. Sanki toprağından edilmiş bir çiçektin, öyle çabuk küsmüştün seni asıl toprağından ayıran sebeplere. Yine dayanabilecek misin bu acıya? Alışabilecek misin başka topraklara?

"Taehyung!"

Henüz yolunu tamamlamadan seslendi Ha Neul. Taehyung yavaşça arkasını dönerken yaklaştı ona. Aralarında bir iki adımlık mesafe kalırken Taehyung konuştu. Sesi öyle soğuktu ki genç kız titredi. "Bay Kim." dedi buz kesen sesiyle. "Bay Kim diyeceksin." Ha Neul yutkundu sertçe. Boğazına bir yumru oturmuştu. O sözleri karşısında ne diyeceğini bilemezken Taehyung umursamadı yine, arkasını döndü ve yoluna devam etti. Kararlı adımlarını durduran şey iki yanından beline dolanan ellerdi. Yapamazsın Ha Neul! Bu kadar yakınındayken bırakamazsın!

"Taehyung..."

Bileklerine dolanan kemikli parmaklar ayırdı Ha Neul'ü sarıldığı bedenden. Taehyung sertçe çekti ayırdı kendini Ha Neul'den. Sinirliydi, kahveleri harlanmış, ateşe dönüşmüştü. "Mesafeni koru çalışan!" Bileğindeki eller sıkılaşmaya başladığında canı yandı Ha Neul'ün. Sanki bilerek yapıyordu. 'Ellerini tutmama izin vermediğin için bunu hakettin' diyordu.

"Hayır!"

"Sana tek bir şans vermiştim. O yüzden şu andan itibaren hareketlerine dikkat et çalışan!"

Ha Neul geç kalmışlığı ile boğuşurken bileğindeki eller çekildi. Ufak bir temastan bile çekinir gibiydi hareketi. Oysa dakikalar önce ona dokunmak için can atıyordu. Tekrar gitmeye kalktığında hızlı davrandı ve sağ elini tuttuğu gibi parmaklarını birbirine geçirdi. "Tutuyorum!" dedi aceleyle. "Elini tutuyorum!" Tenine kaynamak ister gibi sıkı tuttu elini Taehyung'un. Parmak boğumları beyazlayana kadar.