Good and Bad |KTH|

26.Bölüm

◇ Sevgili ◇

'Eskisi gibi değilsin.'

Kim Taehyung...

Kalbini kan pompalayan bir organdan daha fazlası olarak görmeyen bir adamdı.
Beyni ve şeytanlarıyla dünyaya meydan okuyan, ölümü oyuncağı sanan bir deli... Kendini diğerlerinin Ölüm Meleği ilan eden, soğuk yataklarda duygularını zevki için harcayan, iz bırakan her şeyden nefret eden biraz kırgınlık, biraz kızgınlık barındıran nefret dolu bir adamdı. Göz ardı etmeyi, alttan almayı, kusur örtmeyi bilmeyen. Aksine insanları zayıflıklarından avlayan, açık kollayan ama asla açık vermeyen bir adamdı. Kesin kuralları olan, duvarları olan bir adam. Peki tabularına bu kadar güvenirken, yıkılmayacağına eminken düştüğü durum komik olmuyor muydu? Acı hissetmem diyen bir adama göre göğsündeki şeyin yalnız ağırlıktan ibaret olmadığını biliyorsun.

Hissettiğin bu şey acı Kim Taehyung...

Komik adamsın aslında. Tabularını her seferinde kendi ellerinle yıkmana rağmen hâlâ orada olduklarına inanıyor, buna güveniyorsun. Dokunmam diyorsun dokunuyorsun, pişman olmam diyorsun oluyorsun, gidene kal demem diyosun ancak gideceği tüm yolları tıkıyorsun. Pişmansın ama değilsin de. Senin hareketlerindeki ikilik öyle belirgin ki! Kendinle çelişmekten de mi yorulmuyor sun? Belki de sorun her şeyi yaşadığını sanman ve bunlara göre kendini kısıtlaman. Onun sana her bir duygu parçasını yaşattığını sandın.

'Eskisi gibi değilsin.'

Eskiden kötü kızları seven kötü bir çocuktun. Şimdi ise iyi bir tanesinin gözünü boyamaya çalışıyorsun. Kötü ve iyi... İyi davranılmayı hak etmeyen bir adam ve her defasında saf kalbi ile onu ezen iyi bir kadın.

'Devam etmek istediğine emin misin sevgilim?'

Sevgili?

Bunu Taehyung mu söylemişti? O senden nefret ediyorum derken hem de? Benden uzak dur derken. Ne denir ki? Kim Taehyung bir şeyler ister ve alır. Hem garip bir şekilde hoşuna gitmişti bu kelime. Daha önce kimseye sevgilim dememişti. Demek böyle hissettiriyordu. Garip...

Tavandaki lambaya bakarken düşünüyordu bunları. Büyük yatağının sol tarafına uzanmış haldeydi. Etrafta hoş bir toprak kokusu vardı. Yağmur çiselemeyi ancak kesmişti. Açık pencereden içeri dalıp evdeki sigarayla karışık alkol kokusunu dağıtıyordu. Taehyung içkiyi sık tüketse de sigarayı kafası atmadıkça ya da aklına düşmedikçe içmezdi. Ancak şu sıralar haftada paket bitiriyordu. Vücudu farklı bir şeye ihtiyaç duyarken, açlık duyarken bunu sigara ile bastırmak zor oluyordu tabi. Komedine uzandı ve paketteki son sigarayı alıp dudaklarına yerleştirdi. Zehirli dumanı içine çektiğinde ise aklı hâlâ dolu olması gereken yatağın boş olmasındaydı.

Dün gece çok çetrefilli geçmişti. İkisi için de. Taehyung Ha Neul'e sevgilim dedikten sonra az daha tekrar kavga ediyorlardı. Taehyung alttan alsa da Ha Neul üstüne gitmekten çekinmemiş gitmeye kalkmıştı. Kalmaya ikna etmek ise oldukça uzun sürmüştü.

Onları gören dakikalar önce birbirlerine kattıkları şehveti Taehyung'un yalnızca hayalinde kurduğu bir sahne sanardı. Ha Neul birden tüm iletişimlerini kesmiş, ikisini de birbirlerine yabancı hale getirmişti. Yine de Taehyung olabildiğince uzlaşmacı davranmış Ha Neul'ün keskin davranışlarını biraz olsun köreltebilmişti. Onun yaralı elini sarmış, pijama ve yatacak yer vermiş sonrasında rahat bırakmıştı. Gerçi o ağlaya ağlaya uykuya daldıktan sonra içindeki hisse engel olamamış yanına uzanmıştı. Bu seferki öyle rahat uyumasını sağlamıştı ki! Geçen seferki gibi rahatsız etmemişti onu, aksine rahatlatmıştı. Belki bir şeyleri kabul etmeyi başardığı için bir rahatlık çökmüştü üstüne. Çünkü şu an bildiğiniz mutlu hissediyordu. Moralini bozan bir tek şey dışında tabii.