Good and Bad |KTH|

20.Bölüm

♤ Aşık ♤

Ha Neul ertesi gün eve döndüğünde mutluluktan yüzü gülüyordu. Mutlu olmasında Kim Taehyung'un payı büyüktü. Evet, Ha Neul koca bir aptal! Ne yapsın? Hangi kadın olsa etkilenirdi. Ha Neul güzelce uyurken o uykusundan çalıp onu resmetmişti. Genç kız tabloyu istese de Kim Taehyung vermemiş ve o odada ona yer açıp duvara asmıştı. Aralarındaki ilişki giderek karmaşık bir hâl alıyordu. Ya kavga ediyorlardı ya da birbirlerine farklı yönlerini gösteriyorlardı. Kim Taehyung'un dediği şey bir bakıma doğruydu. Aralarında çok fazla zıtlık vardı. Bu zıtlık çoğu zaman Kim Taehyung'un değişen ruh halinden kaynaklanıyordu. Bir gün kötüyse bir gün iyi biri oluyordu.

Ha Neul kendini koltuğa gelişi güzel attıktan sonra evde bir gürültü koptu. "Ha Neul! Neredesin sen? Neden eve geri gelmedin!? Dünden beri seni bekliyorum!" Doğru ya babası evdeydi. Bazen onun varlığını unutuyordu. "Başına bir şey geldi sandım! Haber vermen gerekiyordu!"

"İyiyim."

Yaşlı adam genç kızın önüne ilerledi ve ortadaki tahta, büyük sehpaya oturdu. Açtığı bacaklarına dayadı kollarını. "Ben sadece sana bir şey oldu sandım."

"Baba, sahte endişeni bir kenara bırakabilirsin.".Ha Neul buna inanmadı. Neden mi? Babası zamanında parayı ödeyemezse kendi hayatı tehlikeye girer diye onu azarlamıştı. Yetmezmiş gibi elleriyle onu Kim Taehyung'un önüne atmıştı. Şimdiki endişelendim lafları ona pek gerçekçi gelmiyordu. "Aptal! Ben seni bekliyim koca gün sen babana böyle davran!"

"Neden bekledin?"

Yaşlı adam başından beri sormasını beklediği soruyu duyunca ellerini birbirine sürttü. Yüzü gülüyordu. "İş buldum Ha Neul!"

"Ne!"

"Evet! Sen bana iş bul deyince ben de bir kaç arkadaşıma iş aradığımı söyledim! Onlar da benim için iş buldular!"

"İnanamıyorum baba! Ne işi peki?"

"Bir inşaatta gece bekçiliği yapacağım."

Ha Neul yaşaran gözlerle babasına baktı. Ardından uzandı ve ellerini tuttu. Yüzünde koca bir gülümseme ile konuştu. "Seninle gurur duyuyorum baba!" Yaşlı adam oturduğu sehpadan kalktı ve koltuğa, kızının yanına oturdu. "Elimi tutmaya devam et Ha Neul. Gerçekten değişmek istiyorum. Eskisi gibi olmak istiyorum. Sana yaptığım onca şeye rağmen beni annen gibi bırakıp gitmediğin için minettarım kızım!" Genç kız diyecek bir şey bulamazken yaşlı adam sarıldı kızına. Gerçekten eskisi gibi biricik kızının babası olmak istiyordu. O da annesi gibi onu terk etmeden bir şeyleri değiştirmek istiyordu. Ha Neul istemeden de olsa ağlamaya başladı. Babasını nasıl terk edebilirdi ki? Herkes onu terk etmişken o da aynı acıyı babasına nasıl yaşatabilirdi? Tanrım! Her şey nasıl da rayına oturmuştu! Sanki sihirli bir deynek değmişti hayatlarına. Yanlışları düzelten, kırık kalpleri onaran, umudu yeşerten sihirli bir deynek!

Bu sihrin etkisi koca bir hafta sürdü. Babası düzenli olarak işe gitti. Artık neredeyse hiç içki içmiyordu. İlk haftalığını aldığında ise eve alış veriş yapmış bir de üstüne Ha Neul'e harşlık vermişti. Genç kız kabul etmek istemese de hevesini kırmaktan çekindiğinden kabul etmişti. Evdeki işler gibi bardakiler de yolunda gidiyordu. Mi Rae ile araları her zamanki gibi güzeldi.

Kim Taehyung... Bay Kim ile de güzel gidiyordu. Artık gözünün önünde başka kadınlarla yiyişmiyor, kalbini kıracak sözler söylemiyordu. Bir haftadır erkenden geliyordu zaten. Sebebi ise belki bir ihtimal, çok küçük bir ihtimal Ha Neul olabilirdi. Tezgaha yaklaştı ve bar taburelerinden birine oturdu. Her zaman içtiği viskisinden söyledi. Genç kız onun içkisini güzelce servis etti. Başka bir isteği olmayınca da geri çekilip tezgahın arkasında kalan taburelereden birine oturdu. Bakışları birbir üzerlerinde gezinirken bara başka birinin girmesi ile Ha Neul ayağa kalktı. Gelen kişiyi görünce sevinçten ufak bir çığlık attı ve tezgahın ardından koşarak çıktı.