The Long Forgotten Love (Slight SPG! On Going)

TLFL 41: Downfall

Chapter 41

Alex Pov

Katatapos lang ng klase ko with Prof. Harris. Ngayon nangdito ako sa isang Bench sa gilid ng pathway. Students scattering everywhere. Karamihan masayang nagtatawanan habang nakikipagkwentuhan sa mga kaibigan nila. Pero ako heto parang sinakluban ng lupa sa bigat ng pakiramdam ko. I feel like my brain's going to detonate at any moment sa kakaisip kung saang banda ba ako nagkamali.

Hanggang ngayon hindi ko pa rin lubos maisip na si CyMer ang bagong Prof sa Math.. I've missed him so much pero bakit ganun? Kung kailan nakita ko na siya sa wakas, parang hindi na siya si CyMer. Parang hindi na siya ang kaibigan ko sa States..

'Someone's been up ALL NIGHT, EVERY NIGHT with their boyfriend that they forgot their responsibility as a student.'

'Fine! You want to know the reason?.. Come to my Condo at this address (insert address).. Let's f*ck first then you'll know the ans-'

Paulit-ulit sa isipan ko ang mga salitang ito na binitawan niya. And it hurts me so bad knowing na sa pagkakakilala ko sa kanya, mabuti siyang tao. Sa natatandaan ko kahit ano mang mali ang magagawa mo o kasalanan mo sa kanya, hindi siya aabot sa punto na maipapahiya ka niya sa harap ng maraming tao.

Kaya labis talaga akong nasaktan at napahiya. Para bang sinasabi niyang

The way he looks at me, I can feel his stress and anger. Pero kilala ko si CyMer. Kapag may hindi siya nagugustuhan o problema, sinasabi niya sa akin.

Tapos kanina bago ako tuluyang lumabas ng classroom, nilapitan ko siya. Pero ito ang nangyari..

Flashback...

"Krrriiiinnngggg!!!"-tunog ng bell

"All right class.. See you next meeting! Don't forget your projects!"

"Yes Prof. Harris!!!" sabayng kinikilig na sabi ng mga inahin..

'What a torture class!'

Mga kaklase ko enjoy na enjoy sa pagtuturo ni CyMer. Habang ako palihim na umiiyak..

Hindi muna ako tumayo. Nagpanggap pa rin akong tulog..Hinihintay ko ang tamang panahon para tumayo na ako at malapitan si CyMer. Hinihintay kong kami nalang ni CyMer ang matitira sa loob ng classroom.

Nang mapansin kong wala na ang mga kaklase ko lalo na ang mga inahin, agad akong tumayo at urong sulong urong sulong akong lumakad papalapit kay CyMer na may ginagawa sa kanyang table.

"Need something Miss Montez?" sabi niya na tumingin sa akin. Pero nagbawi din siya ng tingin at tumingin sa binabasa niya..

"Mukhang napahaba ang pagtulog mo sa gitna ng klase ko ah.. kaya namumugto yang mga mata mo.." sabi niya habang nakatingin pa rin sa binabasa niya. Arrgg.. Sira ulo ka!!! Hindi namamaga ang mga mata ko dahil sa pagtulog ko.. Umiiyak kaya ako dahil sayo na hindi ko na maintindihan!!!..

"Sa tingin ko Miss Montez, bawas-bawasan mo ang pagpupuyat mo gabi-gabi para hindi kana makatulog sa klase ko." Damn!!! Ano bang gusto niyang palabasin..

"What's wrong with you CyMer?!!" Biglang tanong ko. I desperately need an answer?

"Lower your tone Miss Montez. Remember that I'm your Prof."

"CyMer ano bang nangyayari sayo? Bakit ka ba nagkakaganito?!"

"If you're just going to ask things not incline with our class, you may leave now Miss Montez. You may leave now Miss Montez."

"No!!! I'm not leaving!! Unless you tell me what's going on between us CyMer!!!" I yelled desperately. Tumingin siya sa akin. His cold stare seems going to shut down my entire body system.