The Long Forgotten Love (Slight SPG! On Going)

TLFL 52: REVELATIONS

This is a Romance-mystery- kind of Novel. So expect na misteryoso talaga sya... hehe

Dedicated to:
Poohrever143 aina_4551 @RaniedeeOmpad @etsfcpretty & @imlhovelie05

TLFL 52

Alex pov

"There she is." Masiglang sabi ni Mama Crystal sabay tayo mula sa upuang nasa tabi ng hospital bed ni Smirk. Lumapit ako sa kanila. Isang halik sa pisngi ang natanggap ko mula kay Mommy Crystal tapos di na siya nagtagal. Nagpaalam siya sa amin ni Smirk na uuwi daw muna siya at babalik din mamaya.

Ngayon kakaupo ko lang sa upuang inupuan ni Mommy Crystal kanina. Si Smirk, ay hindi ko maintindihan. Hindi siya nakatingin sa akin ngayon kundi sa ibang direksyon siya nakatingin. I think nagtatampo na nanan ang mokong. Pero di bale, malambing na nga lang.

Hinawakan ko ang kaniyang kamay. "So, how do you feel now Smirk ko?" Nag-aalalang tanong ko. Ilang segundo ang dumaan bago niya ako nilingon at sinagot.

"I feel better now after seeing you. God! Slowie, come closer please," Biglang sabi niya motioning me to lean. Sa tingin ko gusto niyang yakapin ako. Sinunod ko ang gusto niya at niyakap niya nga ako.

"You really scared me Slowie ko." Nag-aalalang sabi niya habang niyayakap ako.

"I know, Smirk. Sorry talaga.. Ang kulit kasi ni Ate Mars sa phone. Ang dami niyang tinatanong." Paliwanag ko tapos humiwalay na ako sa yakap niya.

"It's okay. Ang mahalaga, ay nangdito ka na. Pero sa susunod Slowie, wag ka ng aalus na walang kasama. Kahit sino sa 7D ang isama mo basta may kasama ka lang. Hindi ko kakayanin kapag may nangyaring masama na naman sa iyo lalo ngayong di pa natin alam kung sino ang nasa likod ng nangyari kagabi." Mahabang litaniya niya. Tumango ako. Naiintindihan ko siya. Masyado niya akong mahal kaya ganito siya mag-alala sa akin. Kaya ang swerte ko talaga sa kaniya.

Napalingon ako sa paligid at ngayon ko lang napansin na kami na lang pala ang nandito sa loob.

"Where is everybody?"

"Umalis muna sila. Babalik na lang daw sila mamaya." Sabi niya.

"Ah ok."

"So, Slowie, will you promise me na hindi ka na aalis mag-isa? O basta makipag-usap sa kahit sinong strangers?" Sincere niyang sabi at biglang pumasok sa isipan ko si ChristopherㅡI mean, si Top. Should I tell Smirk about him? Top is not one of the 7D. What if they don't know each other? And another worst posibility is that, what if they're enemies? Pero imposibli namang magkaaway sila kasi mukha namang mabait si Top at mukhang masiyahing tao, palaging nakangiti. Saka, parang kaibigan ko na rin siya dahil tinulungan niya akong mahanap ang room ko noong nawawala ako sa Academy at crush pa siya ni Angella. Speaking of her, kumusta na kaya siya?

"Slowie." Napalingon ako kay Smirk.

"Your mind was somewhere else. Am I missing something, Slowie ko?"

"Top." sabi kong napakagat labi. Hindi ko napigilan ang labi ko eh. Sana di na muna narinig.

"Top? Sinong Top?" Nakakunot noo niyang tanong. Paktay! Narinig niya pala yun? I clear my throat saka nagsalita.

"Top is Christopher Martinez. Do you know him?" Diretsahang sabi ko pero nagulat ako sa naging reaksyon ng mukha ni Smirk.

"Christopher Martinez. The guy who punched me 2 yrs. ago."

"He punched you?!" Gulat kong tanong.

"Yes, Slowie. He punched after I slapped that leech."

"MerCy?" Tumango siya.