Chapter 12
(Continuation of the flashback..)
Alex Pov
Dahan-dahan kong idinilat ang aking mga mata. Nagulat ako dahil nagising ako sa isang King Size bed ng isang hindi pamilyar na kwarto. Black and White ang pintura nito. Tapos ang daming paintings.. Napaisip ako..
'Nasan ako?'
Nang alisin ko ang kumot para tumayo na mula sa kama, nagulat ako dahil ibang damit na ang suot ko. Hindi na ako nakadress kundi nakamaluwag na while long sleeve na ako na pang lalaki
Mula sa kama ay pilit akong tumayo. Ang sakit ng buong katawan ko lalo na ang ilalim ko.. Na parang may sugat..
Bigla ang nakaramdam ng uhaw. Kaya naman, lumakad ako para humanap ng maiinom.. Bubuksan ko na sana ang pinto ng kwarto nang biglang naagaw ng isang nakafold na puting tela ang mga mata ko. Nakapatong ito sa isang sofa. Lumapit ako dito at dinampot ito. Pero nabitawan ko ito nang makita kong ang daming dugo dito..
'Oh no.. Please tell me this isn't real but just a nightmare..'sabi ko sa aking isipan
Kinusot kusot ko ang mga mata ko hoping iy's not real. Pero nabigo ako.. Hindi pa ako nakontento, tiningnan ko ang ilalim ng suot kong long sleeve at wala akong suot na undie.. Sunod na nangyari ang sunod-sunod na pagtakas ng mga butil ng luha mula sa mga mata ko.. Nagsync in na sa akin na totoo ang lahat ng nangyari at hindi isang nightmare..
All of a sudden pakiramdam ko gumuho na ang mundo ko..
And all of a sudden naisip kong magpatiwakal..
Gusto ko ng mamatay..
Kinuha ko ang dress kong nakalagay din sa sofa and agad kong sinuot ito. Tapos dinampot ko ang iPhone kong basag na nasa glass mini table.
Hindi ko na kinuha ang sarong kong may dugo.
Wala sa tamang pag-iisip ay lumakad na ako kahit ang sakit parin ng buong katawan ko. Kailangan kong makaalis bago dumating ang may-ari ng bahay..
Nang nasa labas na ako ng bahay ay na realised ko na nasa loob pala ako ng isang White Beach House.
Tumakbo ako ng malakas patungo sa Red Ferrari ko. Using my THUMP PRINT, I opened my car. Hindi ko na kailangan ng susi kundi ang THUMB PRINT ko lang..
Sa naisipan kong magpakamatay, pinaharurot ko ang kotse ko ng napakabilis habang umiiyak. Muntik ko ng ibangga ito sa isang lightpost..
Pero hindi ko itinuloy dahil bigla kong naalala ang mga mahal ko. Mga taong nagmamahal at nagpapahalaga sa akin. Ang Daddy ko, ano nalang ang mararamdaman niya. Malamang masasaktan ko siya ng sonra di ba? Ano nalang ang sasabihin niya Kina Ate at Kuya?! Sisisihin niya sina Kuya dahil iisipin niyang pinabayaan lang nila ako.
Ayokong mangyari yun.. Ako nalang ang masaktan wag lang ang mga mahal ko lalo na si Daddy. Besides, ako naman ang may kasalanan kung bakit nangyari sa akin ang nangyari..
I wiped my tears at pinaandar na ulit ang kotse. I got to be strong to face my own mistake and the consequences of it in the future. But at the same time, I must be the Best actress I could be in this situation. I cannot tell Dad about what about to me for now... But I will tell him on the right time when I am ready..
'But what if you got pregnant?..' biglangpaulit-ulit na umi-echo sa isipan ko. Paano nga kung magbunga ang nangyari sa amin ng stranger na yun? At pag nagkataon, paano ko sasabihin kay Daddy? Na Daddy buntis ako pero di ko kilala kung sino ang ama.
I feel like my heart's going to detonate anytime dahil sa tinding sakit na nararamdaman mo. Hininto ko ang kotse ko sa gilid ng kalsada para makapag-isip.
BINABASA MO ANG
The Long Forgotten Love (Slight SPG! On Going)
Misterio / Suspenso"NaBURA ka man sa UTAK ko, ni-RESTORE ka naman ng PUSO ko!" Hindi inakala ni Alexandra Loraine Ducaine (Alex) na ang lalaking minamahal niya ngayon ay ang lalaking minamahal niya pala noon. Christopher Kyle Anderson is The Long Forgotten Love of he...