Every Raindrops Of His Memories (Completed)

Seventeenth Memory

Nyle Timothy Legazpi

Kasalukuyan akong nasa counter ngayon at kumukuha ng mga order ng customers namin. I was giving the receipt of the current customer pero nagulat na lang ako ng si Nyle na ang tumambad sa 'king susunod.

Kitang-kita sa mga mata nito ang lungkot. I began to feel na parang may kasalanan ako. Looking at him feels like he isn't the Nyle that I know, anymore. Parang punong-puno ng sakit at galit ang mga mata nito.

"What's your order, Sir?" I asked.

"I want to talk to you." Sagot niya na parang obligasyon kong sumunod sa utos niya.

I took off my apron and then I hurriedly followed him straight to his car.

"Sakay." Walang emosyon niyang utos.

Agad akong sumunod. Feeling ko kasi kasalanan ko kung bakit siya nagiging ganito and the least thing that I can do is to follow. Hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa ko pero ang nasa isip ko lang ay kailangan kong makausap siya at ipaliwanag sa kaniya lahat. I need to explain for him to understand.

Sumakay rin siya pero hindi niya pinaandar ang kotse at nanatali lang kaming dalawa sa loob. Pagkatapos ng ilang minuto ng katahimikan ay nagulat na lang ako ng bigla siyang ngumisi.

He looked at me straight to my eyes at inaamin kong natatakot na ko sa mga tingin niya.

"Ano bang mayroon ang ampon na 'yun at parang siya na lang lagi ang pinipili? Nauna ako eh. I thought you wouldn't open your heart just for a man that you have just met. I thought I was the better choice. I thought I have found someone that finally would choose me. But all my thoughts are all wrong all along." Paglabas niya ng mga hinanakit niya.

"Nyle, I'm sorry..." Yun lang ang tanging lumabas sa aking bibig. I don't even know what I'm sorry for. I don't even know if I did something wrong but these are the only words I can think of telling.

"I don't need your sorry. I want you to choose me. Please, Rain. Choose me, please. Please!" Bigkas niya habang hawak-hawak ang aking mga kamay.

"Nyle..." Pagpapatigil ko sa kaniya but he keeps on saying 'please'.

"Ano bang gusto mong gawin ko para ako ang piliin mo? Lahat gagawin ko, just please love me back." Pagmamakaawa pa rin niya.

Humihigpit na ang hawak niya sa 'kin at hindi ko na nagugustuhan ang pagpupumilit niya. Naamoy ko ang hininga niya at doon ko napagtanto na nakainom siya.

"Let me go, Nyle. Tsaka na lang tayo mag-usap kapag hindi ka na nakainom." Pagpupumiglas ko pero ayaw niya pa rin akong bitawan. "Ano ba Nyle, nasasaktan ako! Bitawan mo ko!" Pero imbes na pakinggan ang sinasabi ko ay mas lalo siyang lumalapit at sa puntong ito ay alam ko na kung ano ang balak niyang gawin. Sinubukan kong makawala sa hawak niya pero masyado siyang malakas.

"I am your first kiss. Ako ang unang nakatikim ng labi mo. And from the day that I have tasted it, it was meant to be mine." Sigaw niya sa 'kin.

"It will never be yours. I will never be yours." Unti-unti na lang nagsipatakan ang aking mga luha. I am dissapointed to myself. I trusted him. Pinapasok ko siya sa mundo ko kasabay ng paalala na hindi siya maaaring manatili dito. Akala ko maiintindihan niya. Akala ko hindi niya sisirain ang tiwala ko.

I've become soft. And for the second time, I came to think again that I should choose who will I become soft with.

Unti-unti akong nanghina kasabay ng pagpatak ng aking mga luha. I surrendered. Kung anuman ang gusto niyang gawin sa akin ay hahayaan ko na lang. Kung 'yun ang paraan para mailabas niya ang galit niya. Hindi ko na kayang lumaban. Wala akong lakas na mahugot dahil sa sobrang pagkadismaya.

Nagulat na lang ako ng bitawan niya dahan-dahan ang aking mga braso. Kita ko sa mga mata niya ang takot ng makita ang aking mga luha. He put his fingers to my tears under my eyes.

"I'm sorry..." He whispered and then he put my head on his shoulder.

At kahit konti, gumaan ang pakiramdam ko.

"I'm sorry. I won't bother you again. You can now get off."

Hinarap ko siya at ito na ang oras para sabihin sa kaniya lahat ng gusto kong sabihin.

"Nyle, hindi ako ang babaeng para sa'yo. There's someone who's meant for you. At 'wag mong isipin na hindi ka mahal ng mga taong nakapaligid sa'yo. You're just being blinded by your thoughts. Huwag kang makipagkompetensya sa kaniya dahil lang iniisip mong siya na lang lagi ang pinipili." Pinili kong hawakan ang kaniyang kamay at kita ko sa kaniya ang sobrang lungkot.

"You are Nyle Timothy Legazpi, who was once my visitor but I'll now give you credits for being one of the reasons why I ended up opening my world to the real world."

Sobra akong nagpapasalamat sa kaniya. Isa siya sa mga dahilan ko kung bakit ko piniling lumabas sa mundo ko. Kung bakit mas pinili kong tumanggap muli ng mga tao sa buhay ko. I want to be friends with him. Pero hindi ko siya pipilitin kung anuman ang gusto niya.

I smiled at him and then I get off.

Nagulat ako ng pagkalabas ko ay natagpuan ko si Rale na seryosong nakatingin sa akin.

"Kanina ka pa?" Tanong ko.

"Yup. Come here." Utos niya sabay hila sa aking kamay at tsaka kami sabay na naglakad.

Nagtaka ako sa naging sagot niya. Tumingin ako sa kaniya gamit ang nagtatanong kong mga mata.

"A big question mark is very visible to the beautiful face of my girlfriend. Let's go back to your workplace first." Pagngisi niya ng mahalata ang katanungan sa aking mukha.

Didiretso na sana ako pabalik sa counter kung saan ako naka-assign ng hilain niya ko paupo sa isa sa mga tables para sa customers.

"I need to answer your question first." Pagpapaliwanag niya sabay upo sa tapat ko.

Tumitig siya sa akin at tsaka niya hinawakan ang aking magkabilang pisngi.

"You cried." Pansin niya. "I'm sorry if I didn't wipe your tears. I'm sorry if I didn't get you from that car. I'm sorry if I didn't do anything. I'm sorry..."

"Bakit ka ba nagsosorry? Wala ka namang kasalanan. Natakot lang ako sa pwedeng gawin ni Nyle kanina. Nabigla ako kasi parang ibang tao yung kaharap ko. And tears just came out of nowhere." Pagpapagaan ko sa kaniya.

Ramdam ko sa mga mata niya ang sobrang pag-aalala. Na sobra niyang sinisisi ang sarili niya sa nangyari.

"Pinakiusapan ako ni Ninong na kung pwedeng magkausap kayo ni Nyle kasi sa'yo lang daw siya makikinig. Pumayag ako kasi alam kong kaya mo siyang pabalikin sa dati. At parte ng pagpayag ko ay ang 'wag makialam sa usapan niyo kaya hindi ko sinubukang buksan ang kotse niya. I'm sorry..."

And from that, I saw drop of tears coming from his beautiful eyes.

How can a man cry for me?

Inilapat ko ang aking mga daliri sa kaniyang mukha at inalis ang kaniyang mga luha.

"I love you." Ang tanging mga salitang aking naisip na sabihin upang magpagaan ng kaniyang loob.

"Mahal kita."