Altira Hugotera

Chapter 8

Marites' POV

Hindi pwedeng malaman ni Altira ang nangyari noon, hinding-hindi n'ya pwedeng malaman baka lalo lang magkagulo.

I have to think something, kailangan may gawin ako para maiwasang makaalala si Altira.

Tama!! Pupunta nalang kami ng ibang bansa, para ng sa gano'n hindi na kami guguluhin ni William.

Nagsimula na akong mag-impake ng gamit.

Altira's POV

"Oii Altira, ayos na ang mga gamit mo, makakauwi ka na sa inyo ^_^ "-CJ na kakatapos lang ligpitin ang mga gamit ko dito sa hospital kasama sina Alfemie at Maryjoy.

"Tapos ko na rin bayaran ang bills mo dito."-Ivan na kakapasok lang dito.

"Thank you sa inyong lahat. I really do appreciate your efforts ^_^"-pagpapasalamat ko sa kanila.

"Sus, wala 'yon ^_^"-Maryjoy.

"Ok."-Ako.

"Soo hintayin na lang natin si tita ?arites na dumating para makauwi ka na Altira."-Alfemie.

"Yah."-Ako.

"Hayss, ang tagal naman n'0yang dumating."-Ivan.

"Not all the time ay pwedeng magmadali minsan kailangan ding maghintay Ivan."-Ako.

"I know."-Ivan.

Maya-maya lang ay dumating na si tita na pagod na pagod at may dalang bagahe.

"Iha let's go."-Tita, sabay hinila n'ya ako.

"Wait tita."-Napahinto naman s'ya

"Bakit may dala kayong bagahe? Saan tayo pupunta??"-Tanong ko.

"Basta sumunod ka na lang."-Tita.

"Bakit ba kasi tita!"-Ako.

"Basta sumunod ka na lang kung ayaw mong matuntun nila!"-Tita.

"Nino?! Sinong sila?! Is there something that you don't tell me tita?! What is it?!"-Ako.

"Plss.. I love you.. At ayaw kitang mapahamak kaya sumunod ka na lang sa akin Altira."-Medyo mangiyak-ngiyak n'yang sabi sa akin.

"Kung mahal mo ko dapat nagsasabi ka sa akin ng totoo, hindi 'yong naglilihim ka sa akin tita."-Sabi ko na umiiyak na.

"I will tell you soon but not now."-Tita.

"Well, kung gano'n, hindi ako sasama sa inyo."-Ako.

"Sumama ka sa akin, trust me Altira."-Tita.

"Bakit ako sasama sa'yo? Kung naglilihim ka sa akin? Paano kita ulit pagkakatiwalaan tita? I'm so sorry."-Sabi ko na lang at tumakbo palayo sa kan'ya.

Nakita ko pa ang mga kaibigan ko sa labas ng hospital pero patuloy parin ako sa pagtakbo, naramdaman ko rin na hinahabol rin nila ako but wala akong pakialam. I want to be alone for now..

Ganito na lang ba palagi?? Kailangan ba palaging tumakbo para takasan lahat?!.. Well, siguro nga, kasi maski sa panaginip ko lagi na lang akong takot at sumisigaw at palagi ring tinatakbuhan lahat..

Ayoko na.. Pagod na ako.. Ayoko ng talikuran lahat.. Simula ngayon hindi na ako tatakbo sa mga problema, hindi na ako matatakot sa pagharap ng mga 'yon at higit sa lahat hindi na ako sisigaw at iiyak na lang.

Ito na ang huling pagtakbo at pag-iyak ko sa aking mga problema.

After this, haharapin ko na lahat.

Aalamin ko kung anong nangyayari sa akin, bakit ako nananaginip? Kung sino ang mga totoo kong mga magulang, at kung anong tinatago sa akin ni tita.

Lahat ng 'yon aalamin ko na.

Handang-handa na akong alamin lahat ng 'yon..

From now on I will not cry like a baby, I will not shout and I will not be scared of any problems that will come into my life.. Lahat ng 'yon gagawin ko na.. Starting today!