Günler geçmişti.
Aynı evin içinde yabancı bir şekilde yaşadığım kocam ile son konuşmamızın üzerinden günler geçmişti. Tam 5 buçuk gün.
Hava kararmaya yüz tutmuş, Aytuğ kucağımda uyuya kalmıştı.
O ise salonda hiçbir derdi yokmuş gibi film izliyordu.
Hiç mi umrunda değildim? Kırılmıştım! Annemi benden uzaklaştırmıştı ve hiçbir şey olmamış gibi bunu benden saklamıştı! Nedendi ya? Neden? Düşüncelerimde ve söylediklerimde haksız değildim. O zamanlar Hazar bana aşık değildi. İlk günden beri etkileniyorum demişti fakat etkileniyor olması onu engellemiş olamazdı. Canını yakmıştım ve bu onun için büyük bir fırsattı. Neden yapmasındı?
Ama hepsini geçtim eğer düşündüğüm gibi değilse de bu sefer farklı bir neden sorusu aklıma geliyordu. Neden yapmıştı veya neden benden gizlemişti?
Annemdi o benim! Terk edip gitsede bir gün geri döneceğini elbet biliyordum. O zaman durumu sıkışıktı bakmadı belkide. Ya da hazır değildi! Ne bileyim ben! Bir annenin çocuğunu bırakması için mantıklı hiçbir sebep bulamıyordum ki! Aytuğ ve Baha'dan bir kaç gün ayrı kalma düşüncesi bile beni korkuturken onları ömür boyu göremeyecek olmak delirtirdi beni! Benim aklıma gelmeyen mantıklı bir sebebi illaki vardır!
Olmalı.
Onu affedebilmem için bir sebebi olmalı...
Baha'nın ağlama sesiyle Aytuğ'u sakince yatağa bırakıp salona adımladım. Hazar dümdüz bir şekilde kapalı televizyona bakarken, Baha'da kenarda düşmüş bir vaziyette ağlıyordu.
"Hadi beni görmemezlikten geliyorsun," dedim Baha'yı yerden alarak. "Oğlunu da mı görmezden geliyorsun!"
Ani bir şaşkınlıkla yerinden doğrulup bana doğru yaklaştı ve Baha'yı kucağımdan alarak, "Özür dilerim oğlum." Diyip susturmaya çalıştı.
Artık ne düşünüyorsa dalgınlıktan oğlunu bile duymamıştı.
Başımı iki yana sallayıp homurdanarak mutfağa ilerlemiş dolaptan dün ki yemekleri çıkartarak ısınması için altlarını yakmıştım.
Anlamıyordum. Haklı ya da haksız, bunun açıklamasını bana neden yapmıyordu! Neden gönlümü almak için bir çaba sarfetmiyordu? Öylece dümdüz televizyona bakacağına, düşünüp beynini yiyeceğine bana neden anlatmıyordu!
Hoş anlatsa ne değişecekti ki? Bu, bunu benden gizlediği gerçeğini değiştirmezdi. Belki de artık anlamalıydım.. ne yaparsam yapayım Hazar ve ben mutlu olamayacaktık. Onca acıya, hüzne rağmen her defasında onu affetmiştim. Elime boşanma kağıtları tutuşturulmuştu ve ben onu affetmiştim. Neden? Çünkü o başlatmamıştı boşanma işlemlerini!
Banu ile çekip gitmişti ve gün sonunda abisinin yanından gelmişti. Ben yine affetmiştim. Neden? Çünkü Banu'ya ağzının payını vermişti!!
Balayına gitmiştik ve beni günlerce boşlamıştı. Ben yine ve yine affetmiştim. Neden? Çünkü bizim için çabalamıştı!!!
Affetim evet! Defalarca kez affettim.
O da beni affetti!
Yalan söyledim!
Sır sakladım!
Ne oldu?!
Elimize ne geçti!
Acı dolu geçmişten başka elimizde ne var!
İki güzel çocuk yapmaktan başka ne işe yaradık biz?
Olduramadık! Geçmiş peşimizi bırakmıyor ve bırakmayacakta!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İncir
Narrativa generale"Gözlerin siyah olabilir fakat içinde yanan ateşi görebiliyorum." Dedi gülümseyerek. "Aynı şey gibi. Imm. İncir?" •••• Aşiret kurbanı iki insan. Fakat bu hikayede ne kuma ne de berdel yok. Mercan Salhan. Aslen yetimdir. Fakat sapık bir adamın eline...
