Nazeninle birlikte yavaşça sofraya yaklaştık. Tüm aile üyeleri masadaydı. Tanımadığım bir kadınla bir kiz cocugu da vardı masada, yavasca sandalyeme oturdum. Oğlum hemen elimi tuttu. Hareket etmek canımı yaksa da eğilip öptüm. Kafamı kaldırdığımda o...
Düğün tüm hareketliliğiyle devam ediyordu. İnsanlar eğlenip muhabbet ediyorlardı. Bense gelinle damattan gözlerimi alamıyordum. O kadar mutluydular ki, herkes ALLAH bozmasın diye dua ediyorlardı. ALLAH bozmazdı ki, bu kadar güzel olan şeyi o nasip etmemiş miydi? Kul ayırmasın inşallah. Gelin çok güzeldi. Güzel olmasının sebebiyse karşısında ona aşkla bakan adamdı. Bir yerlerde okumuştum. Yazar, kadını güzelleştirenin, bir adamın kalbinin tüm sadakatiyle onu sevmesidir diyordu. Şimdi geline bakınca onu daha net anlayabiliyordum. Ben de bir gün böyle sevilecek miydim diye düşünürken onun söyledikleri geldi aklıma, ben hiçbir şeye değmezdim. Hızlıca gözümden firar eden yaşı sildim.Gören olmuş mudur diye etrafıma bakınca gözlerim onunla çakıştı. Kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Hemen kafamı başka yöne çevirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Derken bir gürültü koptu. Adamlar hemen dışarıya çıktı. Hayır ya ALLAHIM ne olur bu güzel gece de bir şey olmasın. Onların mutluluğu bozulmasın. Ben dualarımı sıralarken kâhya gelip dedemin kulağına bir şeyler söyledi. Hemen dedem başını çevirip bana baktı. Yakalandım galiba, iyi de ondan başka bizi gören yoktu ki. Bende ona baktım. Kaşları hala çatık dönen durumu anlamaya çalışıyordu. Konağın kapısı hızla açıldı. Hicranın babası, kerem, keremin babası hepsi avlunun ortasında duruyorlardı. Ne öğrenmişlerdi ki buradaydılar. Asıl macera şimdi başlıyordu galiba...
