Misafir Çocuğu || Texting (TAMAMLANDI)

3.8

Mert: Pikaçu, (3:26)

Mert: Ben sana çok âşığım be

Mert: Seni çok seviyorum..

Mert: Sen de sevsene beni

Mert: İstersen azıcık olsun,

Mert: Ama yeter ki sev

Mert: Lütfen sev..

Yağmur: Mert?

Yağmur: İyi misin?

Mert: Değilim, güzelim, değilim

Mert: Karşılıksız aşk ne kadar yoruyor biliyor musun?

Mert: Kalbim yetişemiyor, acıyor

Mert: Neden unutamıyorsun ki onu?

Mert: Neden bana kalbinde küçücük bir yer ayıramıyorsun?

Mert: Bu kadar mı zor?

Mert: Bu kadar mı sevmiyorsun beni?

Mert: Çaresizliğimi görmüyor musun..?

Mert: Neudr (Neyse)

Mert: İyu gecler (İyi geceler)

Yağmur görüntülü arıyor...

Arama reddedildi.

Yağmur görüntülü arıyor...

Arama reddedildi.

Yağmur görüntülü arıyor...

Sonunda kamera açıldı ama iki ekranda da karanlıktan bir şey gözükmüyordu. Yağmur sessizce tıslayarak "Işığı aç." dedi.

Mert sadece kafasını hayır anlamında sallamakla yetindi. Karanlıkta ellerinin hareket ettiğini ve arada yüzünü sildiğini hissedebiliyordu.

"Işığı aç dedim."

Mert başını yana çevirdi, tepkisiz kaldı.

"Son kez söyleyeceğim, ya ışığı açarsın, ya da evdeki herkes uyanır."

Mert sessizce nefesini verdi ve ekranda hareketlenme oldu. Işıklar yandı ve Mert gözlerini kısarak ekrana bakmaya çalıştı.

Loş ışıkta gözlerini kısması bile Yağmurun onun kırmızı gözlerini görmesine engel olamadı. Kız istemsizce başını yana eğdi, yüzü üzgün bir hal aldı. Bilinçsizce "Sen iyi değilsin.." kelimeleri çıktı.

Mert burnunu çekip yüzüne en sahtesinden bir gülüş kondurdu ve başını sallayıp itiraz etti. "İyiyim, güzelim. Yok bir şeyim. Sen şu ışığı açsana bi, o güzel yüzünü göreyim."

"Mert.." titrekçe bir nefes verdi. "Kendine bunu yapma.. Şimdi o gözlerini kapat ve uyu lütfen, yarın sabah erkenden sahile gel, konuşalım. Tamam mı?"

"Söz veremem.." sustu. "Sen açsana şu ışığı."

Yağmur sessizce nefesini dışarı üfleyip ışığı yaktı ve Mert'e bakmaya devam etti.

"Yanında olsam.."dedi Yağmur sessizce. Sonra konuştuğunun farkına varıp hemen sustu, başını salladı düşünceleri kovmak istercesine.

"Yanımda olsan..?"dedi Mert devamını bekler gibi.

"Yanında olsam?"

"Yanımda olsan?"

"Ağlamana izin vermezdim..." Birkaç saniye susup yüzüne baktı. "Sıkıca sarılırdım, ağlayacak enerjin bile kalmazdı."

Dolan gözleriyle güldü Mert. "Keşke şu an sarılabilseydin.."dedi devam ettirip.

"Sarılmak çoğu zaman en güzel ilaçtır, biliyor musun?"

Sessizlik oldu. Sonra sessizliği Mert bozdu.
"Senden bir şey isteyeceğim.."

"Hı?"

"Kamerayı kapatmadan uyuyabilir misin?"

"Neden?" Sadece soru olsun diye sorulmuş bir şeydi bu.

"Kapatma işte.. Uyu.."

"Sen de uyu. Kıpkırmızı gözlerin. Yorma onları.."

Güldü Mert. Elini kalbinin üzerine koydu. "İyi geceler, kalbimi ısıtan, canımdan çok sevdiğim.."

Gözlerini kaçırdı Yağmur. Ne diyeceğini bilemedi. Sonra gözlerini tekrar onunkilerle buluşturduğunda "İyi geceler.." dedi ve hafif gülümsedi. Telefonu gece lambasına yaslayıp yatağa geri uzandı ve gözlerini kapattı.

Genelde izlenilme duygusunu hiç sevmezdi ama Mert'in gözleri onu hiç de rahatsız ediyor gibi değildi. Arada gözlerini açıp ona baktığında Mert'in hala izliyor oluşunu görüp tekrar kapatıyordu. Bir kaç kapanışın ardından uykuya dalmıştı bile..

***

Bildiğiniz üzere Türkiyede yaşamıyorum, ve TDK'yı okuduğum kitaplar dışında bilmiyorum. Lütfen, yanlış yazdığım kelime ve ya cümle olursa, ve doğrusundan eminseniz bildirmenizi isterim.
Yardımcı olanlara teşekkürler.

🇦🇿🇹🇷❤️