Misafir Çocuğu || Texting (TAMAMLANDI)

5.0

Multimedia:
Dolu Kadehi Ters Tut - "Yalan"

Not: Yorumları bölüm sonuna değil, satırlar arasına atarsanız, çok güzel olur. Hangi satırda hangi duyguyu yaşadığınızı merak ediyorum. (Bu her bölüm için geçerli)🌹

Notun notu: Bu bölümü Mert'in dilinden okuyacaksınıss 🙃💜

✨✨✨

"Oğlum, geldin mi? Hadi gel otur bakalım," dedi annem ben içeri girer girmez.

Çıkardıklarımı asıp koltuğa yerleştim. Sezen teyzeye gülümseyip, "Tekrar merhabalar," dedim. "Demin fazla muhabbet edemedik, çıkmam gerekti, üzgünüm. İyisinizdir inşallah? Evdekiler nasıl? Eşiniz, kızınız?"

"Nasıl da efendi," dedi sessizce anneme dönüp.

"İyiler, iyiler, çok şükür. Sen nasılsın, kendinden bahset." dedi gülerek.

Muhteşemim, uçuyorum.

"İyiyim ben de, ne olsun. Yuvarlanıp gidiyoruz."

"İyi. Söyle bakalım, var mı kalbinde birileri?"

Kayınvalideciğim uzatmayı sevmiyor, direkt geçiş yaptı. Not al.

"Yok. Neden sordunuz?" Yalaan.

Salağa yat, Mert. Hatta şaptalağa yat.

Tatmin olmuşça kafasını sallayıp anneme baktı ve topu ona pasladı.

"Oğlum, biz seninle bir şey konuşmak istiyorduk. Sezen teyzenin kızını hatırlıyor musun? Yağmur."

Adını, yüzünü, kalbini sevdiğim.

"Hatırlamaz olur muyum? Çok iyi anlaşırdık biz onunla." Yalaan.

"O zaman da severdim Yağmuru." Son 4 seneyi kapsıyorsa, evet.

Sezen teyze eliyle ağzını yandan tutup fısıldar gibi anneme, "Ayol bu dünden hazır!" dedi. Tabi kayınvalidem, ne sandın?

"Yağmur büyüdükçe pek de bi' güzelleşmiş, geçen gördüm, bir içim su." Bana mı söylüyorsun?

"Bu konu nereye gidiyor?" diye sordum kendimi bilmemezliğe vurup.

Annem nihayet mevzuya açıklık getirip, "Yani diyoruz ki, bi' karşısına çık, konuşun, tanışın. Belki iyi anlaşırsınız da böyle ilerlersiniz? Ha çocuğum?"

Annemin kulağına doğru uzanıp, "Peki burdan sizin kârınız ne?" diye sordum gülerek. "A-a, ne olacak oğlum sizin mutluluğunuzdan başka?" dedi annem de benim gibi fısıltıyla.

Sonra sesini yükseltip, "Hem dünü- öhöm, Sezenciğim de biricik kızını yabancıya değil, güvendiyi, tanıdığı birine vermiş olur, fena mı?

Arkama yaslanıp kollarımı kavuşturdum. İçimde tutmakta zorlandığım kahkaha, dışarı sırıtma şeklinde vuruyordu.

"Tamam," dedim başımı sallayıp. "Kabul," cümlemi bitiremeden annemle Sezen teyze hazır bekliyormuş gibi ellerini çaktılar. Liseli kankalar sanki. Olduğumuz duruma baktım gülerek.

Dünür goals.

"Ama," dedim şartımı öne sürüp. "Hiç biriniz, hiç birimize müdahele etmeyeceksiniz. Tamam mı?"

Durdular. Düşündüler, düşündüler, ve Sezen teyzenin anneme "En fazla ne yapabilir ki?" diye fısıldadığını duydum bir tek. Kendi aralarında bir şeyler fısıldaşıp, sonunda kabul ettiler.