"Konumuz sizsiniz!"
Polen kahvesini yudumlayıp masaya bıraktı. Dudaklarını birbirine bastırıp ellerini iki yana açtı. Yüzündeki gülümseyiş merakını ve heyecanını betimliyordu..
"Konunun biz olması beni utandırıyor." dedi Beril sessizce. Sezin masanın altından Beril'in elini tuttu.
"Gözlerimle görmesem inanmazdım." dedi Metehan. Geçmiş zamanda Beril'den hoşlandığını masadaki herkes biliyordu. "Ama tebrik ederim Sezin."
Nesli Metehan'ın Sezin'i tebrik etmesine kahkaha patlatınca Beril ayağıyla Nesli'yi aşağıdan dürttü.
"Ee siz ne zaman döneceksiniz?" Beril'in temaslı uyarısından sonra Nesli konuyu değiştirdi. Polen Nesli'ye döndü.
"Ben bir süre buradayım. Metehan haftaya dönecek."
"Ah Beril... Neden?" Metehan Beril'e bakıp başını iki yana salladı. Masadaki tüm yüzler kendisine dönünce dalgınlıkla ağzından çıkan cümleyi fark etmişti.
Beril başını "Ne?" anlamında salladı. Kaşları havalanırken alt dudağını dişledi.
"Pardon sesli konuştum galiba." dedi Metehan.
Beril göz ucuyla Sezin'e baktı. Sezin gülümsüyordu. Tanıdığı kadarıyla bu gülümseyişin altında farklı şeyler yatıyordu.
"Yağmur da kötü yağıyor." dedi Nesli. Gözleriyle camın ardını işaret ederken, saçlarının bukleleriyle oynuyordu.
"Gerçekten. Kış geçmek bilmiyor." Hava muhabbetini devam ettirdi Can, Metehan'ın kırdığı potun üstünü örtmek istiyorlardı.
Nesli bardağını eline aldı.
"Behiç de bugün gelemedi. Hastaymış."
Can merak etmişti. "Hadi ya? Neyi var?"
"Soğuk algınlığı sanırım."
"Hmm. Geçmiş olsun."
"Sizin okulunuz yarın mı açılıyor?" diye sordu Polen.
Beril başını sallamakla yetindi.
"Evet, maalesef."
Masada sessizlik oluşmuştu. Polen gözlerini Beril'de gezdirdi. Benzi solmuş, yorgun görünüyordu. Eski canlılığı ve hareketliliği kaybolmuş gibiydi. Sezin Beril'in hastalığından ona bahsetmişti. Bu konuda oldukça üzgün hissediyordu. Polen için hastalıklar veya başa gelen kötü durumlar ilahi adalet olarak insanlara geri dönüş yöntemiydi. Bu hastalığı Beril'in hak etmediğini düşünüyordu.
"Biliyor musun Beril? Sezin'e olan tavırların çok garipti. Sinir bozucuydu ama aynı zamanda çok nazikti. Bu yüzden miydi her şey?"
Beril Sezin'e baktı. Geçmişi film şeridi akıp gitti zihninden. Uzanıp yanağına küçük öpücük kondurdu ve geri çekildi.
"Bu yüzdenmiş." dedi.
"Gözlerime tozlar kaçsaydı da bu anı görmeseydim."
Metehan'ın konuşmasıyla bakışlar yine ona çevrilmişti.
"Birazdan gözüne çok farklı bir şey kaçacak Metehan." dedi Sezin. Sinirlendiği çatılan kaşlarından, gerilen yüz hatlarından belli oluyordu.
