Carrying The Billionaire's Baby (Book Three; Carrying His Love)

Chapter Fifty Five

Chapter Sixty Five

Napatawad

[A/N: Annyeonghaseyo guyseu :) Pasensya na po kung ngayon lang. This will be our last update para po sa taong ito guyseu kaya sana po magustuhan niyo pa rin ito kahit ang chapter pong ito ay MADRAMANG UPDATE! Huhuhu. Opo. Iyakan na naman po tayo. I'm sorry. I don't want to spoil your happiness pero confrontation na po kasi tayo ngayon kaya madrama na naman po ang update natin ngayon huhu. Pasensya na po talaga huhu. Pangako, after ng chapter na ito wala na munang drama kekeke ~ So ayun.

Huwag po muna basahin kung ayaw niyo pong malungkot or kung malungkot po kayo ngayon dahil baka makadagdag sa kalungkutan niyo. Huwag naman po sana huhu.

Please, huwag po masyadong papaapekto. Take it all lightly mga babes. Huwag damdamin masyado hehehe. Maraming salamat <3

Pasensya na po sa update natin. I hope you still like it. Salamat <3 God bless <3 Saranghaeyo <3

P.S Happy Birthday to our Kim Tae Tae <3 I purple you, baby Taehyung <3 Saranghaeyo  <3]

I just suddenly miss my EXOGOT7BANGTAN]

***

"Mag-usap tayo, Lucian. And this time... no lies to cover another lies. I want the whole truth Lucian. Confess me everything and then I'll decide whether to forgive you or not."

Nakita ko na hindi makapaniwala si Lucian sa sinabi ko. Umawang ang mga labi niya.

"I am giving you the chance to talk, Lucian... So tell me everything."

Tinikom niya ang bibig niya at hindi siya makapaniwala na tinitigan ako. "Amanda..."

Hindi ako nagsalita. Hinintay ko na kumalma siya at mag-sink in sa kanya ang kagustuhan ko. "Oh god! Thank you, Amanda." sabi niya at sinubukan akong lapitan pero umatras ako. Natigilan siya at tumikhim. He recollected himself.

"Magsalita ka na, Lucian." walang emosyong sabi ko.

Bumuntong hininga siya. "I don't know where to start or what should I say..."

"Why don't you tell me what have you done?" sabi ko sa kanya. Gusto ko malaman kung talaga bang sasabihin niya sakin lahat ang totoo. Kung talaga bang aaminin niya sakin ang mga nagawa niyang kasalanan. Kapag ginawa niya iyon… baka mabilis ko siyang mapatawad kung saka-sakali.

Iyon lang naman kasi talaga ang gusto ko eh. Ang sabihin niya sakin ang totoo. Ang sabihin niya sakin lahat ng alam niyang maling nagawa niya. Kapag humingi siya sakin ng tawad… siguro kahit mahirap at masakit sakin alam kong mapapatawad ko rin siya.

Ganoon kasi palagi eh. Kunting sorry. Kunting hawak. Kunting halik.... makita ko lang na nagsisisi na talaga siya at nahihirapan na... bumibigay na ang puso ko. Nagiging marupok ako kahit gaano pa katindi ang kasalanang nagawa niya sakin.

Ganoon naman palagi kaya pakiramdam ko... Lucian taking it all for granted. Pakiramdam ko... he's taking me for granted because he knew that I am so madly and crazily in love with him that I can accept him wholeheartedly kahit ano pa man ang nagawa niyang kasalanan sakin.

Ganoon ko siya kamahal kaya ganoon din katindi kung masaktan ako ng pagmamahal na iyon.

Napabuntong hininga siya. Naupo siyang muli sa kama sa tabi ng anak namin. "Hindi ko alam kung ano ba talagang nagawa ko Amanda para magalit ka sakin ng ganito. Kung bakit umabot ng mahigit dalawang buwan na hindi mo ko kinausap o kinibo o hinayaang makalapit saiyo."