Carrying The Billionaire's Baby (Book Three; Carrying His Love)

Chapter Nine

Chapter Nine

[A/N: Annyeonghaseyo guyseu :) Waaahhh! Sorry talaga kung hindi na naman ako nakapag-update nitong mga nakaraang araw. Marami lang po talaga akong inaasikaso. Pasensya na po. Ngayon na po manganganak si Amanda. Waaahhh! Finally after 2 years lalabas na si baby Allu HAHA! Yes. Manganganak na po si Amanda. Paniguradong isa sa matutuwa ang aking mga friendship na laging tinatanong kung kailan manganganak si Amanda. Oh, ayan na mga beshie HAHA. Ninang kayo ah? Hahaha!

Please po bare with this update dahil wala po talaga akong idea about dito. Sorry if you will find it exaggerating. Sana po magustuhan niyo pa rin po.

So ayun. Enjoy reading po :) Maraming salamat po <3 God bless <3 Saranghae <3 ~~~]

***

Nang makarating kami sa ospital kung saan manganganak si Amanda ay dinala agad siya sa nurse station kung saan may mga tanong na sinabi sa kanya. Ramdam ko ang bawat sakit na nararamdaman niya sa bawat pagdaing niya at paghigpit ng hawak niya. Nakaupo siya ngayon sa may wheelchair habang dinadala namin siya papasok sa ospital.

Dinala kami sa isang labour room kung saan mananatili si Amanda habang hindi pa handa si baby na lumabas. Hindi pa kasi ready ang baby na lumabas. The nurse said she was still in stage of labouring where it take hours before she can give birth. And fuck! I can't fucking imagine how painful she will get through that hours of labouring. Alam ko na sobrang nasasaktan si Amanda at nahihirapan sa pagle-labor. Isang stage kung saan daw pinakamahihirapan ang isang mommy. Kaya hindi ko naiwasang makaramdam ng paghihirap ng kalooban dahil wala man lang akong magawa para maibsan ang sakit na nararamdaman niya.

Pinalabas muna kami ng nurse na tumitingin sa kanya to dress her in a hospital gown.
Nilalamon ako ng kaba ko kaya hindi ko maiwasan ang pagpapabalik-balik ng lakad.
Hindi ko mapigilan ang kabang nararamdaman ko habang nasa loob ng kwartong iyon si Amanda. Fuck it!

“Magiging maayos lang si Amanda, Kuya…” sabi ni Luciana na nilapitan na ako dahil kanina pa ko pabalik-balik ng lakad sa tapat ng labour room. Damn it! Hindi ako mapakali. Hindi ko kayang kumalma ngayong nasa loob nun si Amanda at alam kong nahihirapan sa sitwasyon niya. Shit! I shouldn't put her in that situation. Napailing ako. Hindi dapat ganito ang iniisip ko. I am so happy that we have the baby hindi lang maalis sakin na dapat hindi pa nararanasan ni Amanda ang mga ganito. Fuck! Fuck!

“Maupo ka nga muna, Lucian. Mas lalo kaming kinakabahan saiyo.” Sabi ni Phoenix.

Nakaupo siya ngayon sa tabi ni Caiden habang hinihintay namin si Amanda. Napailing ako. Hindi ko alam kung paano kakalma. 

“Shit! I should have told my parents.” Sabi ni Knight. Tinignan ko siya at nag-igting ang panga ko. Nakatayo rin siya at kanina pa pabalik-balik sa paglalakad. Alam ko kung gaano siya kinakabahan sa mga sandaling ito para sa kapatid. Alam ko rin na nahihirapan siya.

Nagkatinginan kaming dalawa. May akusasyon ang mga tingin niya. Umiling siya at napamura. Hinawakan siya ni Luciana sa braso niya at may sinabi rito. Napailing ako.

Alam kong sinisisi niya ko sa mga nangyayari ngayon sa kapatid niya. Hindi ito ang ginusto nila para sa kapatid. At alam ko rin na hindi ito ginusto ni Amanda na mangyari agad sa kanya. I took her innocence and her life for giving her this kind of responsibility na hindi pa niya dapat na nararanasan. Alam ko na hindi ko na maibabalik pa ang lahat kaya gagawin ko ang lahat para sa kanya. Sa kanila ng anak ko. I will take all the responsibility to her. To our child. Ako ang aako sa lahat lahat ng kakailanganin nila. Makakaramay ako ni Amanda sa lahat. Kasama niya ko sa lahat ng pagdadaanan niya. Because even I don't want her in this situation, I wanted it too. I want her. I want the baby. At gagawin ko lahat para hindi magsisisi si Amanda at hindi niya maramdaman ang hirap sa pagkakaroon ng ganito kabigat na tungkulin.