Çınlayan sesler...
Kanın çekici kokusu...
Ölümün güzelliği neredeydi?
Huzuru?
Sadece baş ağrısı hissediyordum. Nefes aldığımı ve hücrelerimin tekrar tekrar oluşumunu...
Gözlerimi açtığımda Andy ve Gresvenor sakince oturmuş konuşuyorlardı. Sinirle nefes verip ayağa kalktım. "Neden hala hayattayım?"
"Çünkü ben ölmeni istemedim. Buradan gidiyoruz. Derhal"
"Hayır." dedim kükreyerek. Ama Gresvenor'un bir bakışıyla diz çökmüştüm. "Onu burada bırakamam" Andy bana destek çıkarak "O haklı. Burada bırakamayız" demişti.
"Yak onu Athena" gelen emre karşı çıkmaya çalışırken Gresvenor beni tutup kaldırmış ve duvara yaslayarak "Geri gelmeyecek" demişti. Bunu duymak beni mahvetmişti. Kendimi onun kollarında ağlarken bulmuştum. Saçlarımı okşamış ve sakince beklemişti. "Üzgünüm kızım. Unutacaksın. Uzun zaman alacak ama unutacaksın"
*******
"Hadi ama Henry! Öldür artık" dedim gülerek. "Ama Athena bunu yapmak istemiyorum"
"Sadece bir sıçan." dedim hayvanın üstüne basıp öldürürken. "Şimdi öldürmezsen o seni ısırıp öldürür" dedim saçını karıştırırken. Şimdi istersen diğerine geçelim bir vaşak"
Vaşağı kafesinden çıkarıp "Öldür yoksa ölürsün" demiştim. "A.ama..." hırlayıp hamle yapan hayvan tam onu öldürmek üzereyken Henry hayvanı havada yakalayıp boğarak öldürmüştü. "Gördün mü kolaymış değil mi?"
"Ama bu çok vahşice. Annem bana hiçbir şeye zarar verme demişti" diyip ağlamaya başlamıştı. "Endişelenme buna alışacaksın" dedim çocuğu odasına geri götürürken. "Zamanla alışacaksın"
Kendi odama çekilmeden hemen önce Andy ile karşılaştık. "Naber?" dedi umursamazca. "İyi.Senden?" Omuz silkmiş "Canım sıkıldı. Biraz eğlenelim mi?"
"Yok ben böyle iyiyim" dedim odama girmeden önce. Kapı kolunu indirmemle dibimde bitip kapıyı geri kapatmış "50 yıl oldu. Aş artık!" demişti. Onu itip uzaklaştırırken "Git buradan" dedim hırlayarak.
İkimizde hırlarken birbirimize saldırmamız an meselesiydi. "Geri gelmeyecek" demesiyle üstüne atlamış ve ikimizin de savrulmasına neden olmuştum. Üstünde onu yumruklarken "Sana sus demiştim" ellerimden yakalayıp beni altına alırken "Kes şunu tamam mı?" demiş ve sakinleşmem için beklemeden "Dünyadan bir habersin! Artık kendine gel!" onu üstümden atıp "Siktir git!" demiştim.
Yıllar çok hızlı bir şekilde ilerlerken ben zamanın için de kaybolmuş azılı bir katildim. Gittiğim her yerde yarattığım kaos ile en korkulan yaratık olarak tarihe geçmekle kalmamış bazı bölgeleri emrim altına almıştım.
Peki benim bu kana susamışlığımın ve öldürme arzumun arkasında olan neden ne zaman geçecekti? Ben ne zaman unutup hayatıma devam edecektim....
****
Andy aramış ve acilen eski evime gitmemi orada bir şeyler döndüğünü söylemişti. Her ne kadar oraya gitmek istemesemde belki de onun hatıralarını görmek benim için bir nefes olurdu...
Anılarla dolu evime bakındım. Güldüğüm eski güzel günlere...
Derin bir nefes alıp bahçeye bakmış ve Andy , WooBin ve benim bu küçücük aptal yerde nasıl dövüştüğümüz , WooBin'in çaresizce oturup sigara içisini , ondan kaçmak için camdan atladığımda kucağına düştüğüm anı ve daha fazlası beynime hücum ederken eve girmiştim.
