ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း အပိုင္း (၇၆၁ မွ ၉၆၀ ထိ)

အပိုင္း (၈၈၇): ရွားရွင္းယြန္

ဒ႑ာရီထဲက ဖူရွင္း

စာစဥ္(၆၀)

အပိုင္း (၈၈၇): ရွားရွင္းယြန္

ရွန္႔ထုရွားက ႏွစ္ဘက္လုံး သေဘာတူညီခ်က္ရသည္ကို ျမင္လွ်င္ ေက်နပ္ႏွိပ္သိမ့္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္သည္... “ က်ဳပ္ရဲ႕ နဂို ရည္႐ြယ္ခ်က္က စစ္ပြဲကို အဆုံးသတ္ဖို႔ပဲ... ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ဘက္လုံးက မလိုလားမွေတာ့ အခု သေဘာတူညီခ်က္ကိုပဲ အတည္ျပဳၾကတာေပါ့... ”

သူက ရွားရွင္းယြန္ကို ၾကည့္ကာ ေျပာသည္.. “ တမန္ေတာ္မွာ ေျပာစရာမ်ား ရွိမလား... ”

ရွားရွင္းယြန္ကား တစ္ခ်ိန္လုံး တိတ္ဆိတ္စြာ ထိုင္ေနခဲ့သည္။ ယခု ရွန္႔ထိုရွားက သူမ၏အျမင္ကို ေမးေသာအခါလည္း သူမက ေျပာသည္... “ ႏွစ္ဘက္လုံးက သေဘာတူမွေတာ့ ေတာ္ဝင္စစ္ပြဲစည္းမ်ဥ္းကို ျပင္ဆင္ေပးလို႔ရတယ္... ဒါေပမယ့္ ဒါကို အနာဂတ္မွာ ေျပာင္းလဲလို႔မရေတာ့ဘူး... တစ္ဘက္ဘက္က စည္းမ်ဥ္းကို ခ်ိဳးေဖာက္ရင္ တမန္ေတာ္ေတြကို သူတို႔ကို ဖမ္းဆီးရလိမ့္မယ္... ” သူမက ေျပာသည္။ သူမ၏အသံက ၾကည္လင္ျပတ္သားကာ မိန္းမဆန္သည္။ သူမက ေယာက်္ားလို ဝတ္စားထားေသာ္လည္း သူမက မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ကို ဖုံးကြယ္၍ မရေပ။

သူမက အင္ပါယာရွားကို ျပန္လည္တင္ျပမည္ဟု မေျပာဘဲ သူမကိုယ္တိုင္ ဆုံးျဖတ္မည္ဟု ေျပာသည္။

အားလုံးက သူမအား ၾကည့္ၾကသည္။ သူမ၏မ်က္ႏွာကား ေခ်ာေမြ႕လြန္းကာ လူအမ်ားအား ခ်ဥ္းကပ္မရႏိုင္ လက္လွမ္းမမွီေသာ ေဝးကြာမႈကို ခံစားရေစသည္။ ထို႔အျပင္ သူမကား အလြန္ငယ္႐ြယ္ၿပီး ရွန္႔ထိုမ်ားေရွ႕တြင္ ထိုင္ေနသည့္တိုင္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ မ်က္ႏွာအေျပာင္းအလဲကို မျမင္ရေပ။ သူမကား ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ တည္ၿငိမ္သည္။

ၾကည့္ရသည္မွာ သူမကား ဤသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးကို ႐ိုးအီေနၿပီျဖစ္ဟန္ရသည္။

ေက်ာက္ျပည္ေထာင္ဘုရင္က ေခါင္းညိတ္သည္။ သူက အလြန္မာနႀကီးေသာ္လည္း အင္ပါယာရွား၏အမိန္႔ကိုေတာ့သူလည္း မလြန္ဆန္ရဲေပ။

ရီဖူရွင္းက လက္ေဝွ႔ယမ္းသည္တြင္ ဖီးနစ္ဓားက ေက်ာက္ျပည္ေထာင္ဘုရင္ထံသို႔ ပ်ံသန္းသြားသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေက်း႐ြာေခါင္းေဆာင္ကလည္း နတ္ဘုရားဓားကို ေက်ာက္ျပည္ေထာင္ဘုရင္ထံသို႔ ျပစ္လႊတ္လိုက္သည္။