ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း အပိုင္း (၇၆၁ မွ ၉၆၀ ထိ)

အပိုင္း (၉၁၉): မင္းက ငါ့ကို ေတာင္းပန္ေစခ်င္တာလား...

ဒ႑ာရီထဲက ဖူရွင္း

စာစဥ္(၆၃)

အပိုင္း (၉၁၉): မင္းက ငါ့ကို ေတာင္းပန္ေစခ်င္တာလား...

ေကာင္းကင္ရွစ္လႊာ၏စင္ျမင့္ထက္တြင္ ဂူတုံးလ်ိဳက ဦးေဆာင္ကာ တိုက္ခိုက္ေနသည္။

နတ္ဘုရားကိုးပါးကား တိုက္ခိုက္ေလေလ ပိုမို၍ အားေကာင္းေလေလျဖစ္သည္။ အဆုံးအစမဲ့ေသာ အလင္းတန္းမ်ား အတူတူသြယ္တန္းထားၾကလွ်င္ သူတို႔ကား တစ္ကိုယ္တည္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ၏။ သူတို႔၏တိုက္ခိုက္မႈ တစ္ခုစီက တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ ပိုမို၍ အားေကာင္းလာသည္။ သူတို႔ကား မုဖန္းခ်န္း၏ကိုယ္ပြားမ်ားအား ဖိႏွိပ္ထား၏။

ထိုအခိုက္တြင္ ေက်ာက္ရွီပင္ ဆြံ႕အေနၿပီး သူမ၏မ်က္ႏွာက ျပာႏွမ္းေန၏။ သူမ၏အဆင့္က နိမ့္ေသာ္လည္း အနည္းဆုံး သူမက တိုက္ပြဲအေျခအေနကို အကဲခတ္မိေပသည္။ မုဖန္းခ်န္းက ဂူတုံးလ်ိဳ၏အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနျခင္းမဟုတ္ဘဲ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္းမရွိျခင္းမွ်သာျဖစ္၏။

မုဖန္းခ်န္းကဲ့သို႔ အားေကာင္းသူပင္ ဖိႏွိပ္ခံရ၏။

က်ဴးထန္နန္းေတာ္မွ လူမ်ားအားလုံးက တိုက္ပြဲကို အံ့အားသင့္စြာ ၾကည့္ေနၾကသည္။ မုဖန္းခ်န္းက ျပန္လည္၍ တိုက္ခိုက္ႏိုင္မည္ဟု သူတို႔ ထင္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ အဆုံးသတ္က ဤသို႔ျဖစ္လာမည္ဟု မည္သူကမွ မထင္မွတ္ခဲ့ၾကေပ။ လူအုပ္ႀကီးကား တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ မုဖန္းခ်န္းအတြက္ အားေပးခဲ့ၾကေသာလူမ်ားကား အသံပင္ မထြက္ေတာ့ေပ။

ေနာက္ဆုံးတြင္ အလင္းေပါက္ကြဲမႈတစ္ခုႏွင့္အတူ မုဖန္းခ်န္းကား အ႐ိုက္ခံရသည္။ သူက ပါးစပ္မွ ေသြးမ်ားအန္က်ကာ ေနာက္သို႔ လြင့္စင္သြား၏။ သူက ဆက္လက္၍ တိုက္ခိုက္လိုေသာ္လည္း ဂူတုံးလ်ိဳက သူ႔အား အခြင့္အေရးမေပးေပ။ ဂူတုံးလ်ိဳ၏လက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္မ်ားက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထံသို႔ အဆက္မျပတ္ က်ဆင္းလာကာ ေသြးမ်ား အဆက္မျပတ္ အန္သည္။

ေနာက္ထပ္ ေပါက္ကြဲမႈတစ္ခုႏွင့္အတူ မုဖန္းခ်န္းမွာ အေဝးသို႔ လြင့္စင္သြားျပန္သည္။ သူကား ခုခံျခင္းမျပဳေတာ့ေပ။ သူက ဂူတုံးလ်ိဳအား ၾကည့္သည္။ သူကား မူလကကဲ့သို႔ ယုံၾကည္မႈျမင့္မားေသာ ဟန္ပင္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အနည္းငယ္ ေတြေဝမိန္းေမာေန၏။ သူကား ေအာက္ဘုံမွ တစ္စုံတစ္ေယာက္ထံ၌ ရႈံးနိမ့္ခဲ့သည္။