psikopat Aşık (BxB)

42.Bölüm

Arasın babasının görmemesi için ara sokaklardan geçerek hava alanına gelmiş ve şu an ise uçağın kalkmasını bekliyorduk. Bir gün bu şehire veda edip kaçacağımı hiç düşünmemiştim ama hayat her zaman şaşırtmayı seviyordu. Olmaz dediklerim
ya da aklımın ucundan geçmeyen şeyler başıma geliyordu. Çok tuhaftı ama şu an bundan pişman değildim çünkü yanımda sevdiklerim vardı. Gülümsemem derinleşirken Arasın yanağımı okşamasıyla ona döndüm.

"Ne oldu?"

"Hiç çok güzel gülüyordun da neye gülüyordun?"

"Hiç öylesine"

"Anladım benimle geldiğine pişman değilsin değil mi?"

Sinirle gözlerimi kısıp Arasın kolunu çimdiklememle suratını buruşturup benden kurtularak kolunu tutmaya başladı. Bu hali kahkaha atma isteği uyandırırken gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Aras ise bana sinirle bakıp hala kolunu tutarak söyleniyordu.

"bak bu acıttı işte sevmediğin bir insanı çimdikler gibi niye çimdikliyorsun kalbim kırılıyor"

Aras söylenmeye devam ederken benimde gözüm ulaş ve yektaya takılmıştı. İkisi birlikte oturmuş ellerini birbirlerine kenetleyerek ulaş yektanın omuzuna başını koymuştu. Ulaşın aklında bir sürü soru dolaştığına emindim o sorular bende de dolaşıyordu. Oraya gidince ne olacak? Nasıl bir hayat bizi bekliyor? Gibi bir çok soru vardı. Ne yaparsam yapayım şu an kaçıyorduk ama ileriki zamanda ne olacaktı bunları bilmiyordum ama şimdilik mutluydum ve buda yeterdi. Arasın elimi tutup ellerimizi birbirine kenetlemesiyle gözlerim gözlerini buldu. Onunda aklında bir sürü soru işareti olduğuna emindim ama bunu bize belli etmemeye çalışıyordu. Bir süre bakıştıktan sonra gülümsememle oda gülümsemişti kafamı omzuna koymuştum. Şu an mutluydum ve bu bana kesinlikle yeterdi. Arasın saçlarımı okşamasıyla hafiften kafamı kaldırıp suratına baktım. Suratında hafif bir tebessüm vardı elimi yanağına koyup hafifçe okşadım. Dudakları kıvrılırken elimi tutarak dudaklarına götürüp öptü. Gülümsemem derinleşirken aklıma takılan soruyu yönelttim.

"Aras biz nereye gidiyoruz"

"Gidince görürsün"

"Ama"

"Aması falan yok sadece herşeyden kaçıp yalnız kalmak istediğimde buraya geliyordum. Buraya gelmeyeli uzun
zaman oldu."

"Anladım babanın bizi orda bulmayacağına emin misin?"

"Emin sayılırım babam orayı bilmiyor. Buraya geldiğimi falan bilmezdi. Zamanında takip edip ettirmediğini kontrol etmiştim. Bir de ona göre donattım ve merak etme babamın adamı olmayıp sadece bana çalışan adamlarım da var. Olası bir durumda haberim olacak korkma ben her zaman yanındayım."

"yurt dışına gitmediğimize
emin misin?"

"Tabi ki de eminim hem vizen veya pasaportun olmadan nasıl kaçabiliriz. Her neyse onu hallettik diyelim ama benim burda halletmem gereken bazı işlerim var. O Melih ve Okyanus piçi bu yaptıklarının hesabını teker teker ödeteceğim."

"Aras sakin ol"

"Rüzgar sence bu mümkün mü? babam bizi her yerde aradığına eminim ve bu benim hiç umurumda olmasa bile sen umurumdasın başına bir şey gelecek diye korkuyorum."

Aras tuttuğu elimi daha da sıkı tuttu sanki kayıp düşecekmişim gibi bu beni mutlu ediyordu ama arası bu halde görmek canımı yeterince yakıyordu. Derin bir nefes alıp kafamı omzundan kaldırarak elimi yanağına koyup gözlerinin içine baktım.

"Aras korkma bana hiç bir şey olmayacak sen yanımdasın ve ben kendi başımın çaresine bakabilirim tabi ki ama bunu düşünmek yerine hazırlıklı olmalıyız en azından elimizde bir planımız olmalı. Bu işe tek başına girmeyeceksin
bizde varız."