psikopat Aşık (BxB)

22.Bölüm

Okul çıkışı kulağıma kulaklığımı takıp boş yolda yürümeye başladım. Ulaş ne kadar benle gelmek istesede ben yanımda istemedim kafamı dinlemem lazımdı. Yağmur yağmaya başlamıştı kafamı gökyüzüne çevirip gözlerimi kapadım. Olan biten herşey beni çok yormuştu. Telefonun çalmasıyla arayan kişiye baktım okyanus arıyodu okyanusu ben tamamen unutmuştum telefonu açıp kulağıma dayadım.

"Rüzgar artık gelmen lazım babama laf anlatmaktan yoruldum."

"Geliyorum şimdi."

"Peki acele et görüşürüz."

"Görüşürüz."

Kafeyi geride bırakmıştım geldiğim yönden geri dönüp hızlı adımlarla kafeye doğru yol aldım. Aslında çalışmak istemiyordum ama mecburdum. Kafenin önüne gelince durdum ve öylece bakmaya başladım düşüncelerimde boğulmuş gibiydim dışardan gören bi insan kesinlikle delirdiğimi düşünürdü. Kapının zil sesini duymamla açan kişiye baktım okyanustu.

"Rüzgar ne yapıyorsun sen burda camdan gördüm boş, boş bakıyordun"

Elimi tutup beni peşinden personel odasına sürüklemeye başladı. Gözüm cam kenarında oturan arasa ve kızın birine takıldı okyanus durup tuttuğu elimi sıkıca birbirine kenetledi. Okyanusa baktığımda aras ve yanındaki şıllığa bakıyodu kafamı çevirip arasa baktığımda sinirle okyanus ve benim elime bakıyodu. Derdi neydi bu arasın analamıyordum, okyanus ise beni peşinden sürükleyip odaya sokup kapıyı kapattı. Elimi okaynustan kurtarıp olayın şokunu atlatmaya çalışıyodum okyanusun sövmesiyle kafamı kaldırıp yüzüne baktım suratı sinirden gerilmiş burnundan soluyodu.

"Derdi ne bu puştun hep böyleydi şerefsiz aras yaptığına bak iki gün önce seni sevdiğini söylüyodu demekki hevesini yeterince almış."

Anlamsızca suratına bakmaya devam ettim. Benle oyun oynadığını biliyodum ama yüzüme vurulması canımı dahada çok yakmıştı. Kafamı yukarı kaldırıp gelen göz yaşlarımı göndermeye çalıştım onun için ağlamayacaktım hem neden ağlıyodumki. Okyanusun ellerini yanğımdaki hissedince gözlerim gözlerini buldu.

"Sen güçlü bi çocuksun rüzgar seni seviyorum ve sevicem senin mutluluğunu düşündüğüm için sesimi çıkarmadım. Ama görüyorumki mutluluktan çok mutsuzsun beni seni mutlu edeceğime inanıyorum. Bana güvenebilirsin sadece bana bir şans ver pişman olmayacaksın."

Elini bana uzatmış tutmamı bekliyodu ne yapacağımı bilmiyordum aklım o kadar karışmıştıki.

"Biraz düşünmeme izin ver lütfen kafam şu sıralar çok karışık"

Gülümsedi
"Olumlu yönde olduğu sürece istediğin kadar düşünebilirsin."

Kafamı sallamakla yetindim yapacak bişeyim yoktu nede olsa.

"Tamam sen giyin üzerini ben müşterilere bakıyım arasıda kafana takma nasılsa hep yaptığı şey."

Giderken arkasından seslendim
"Okyanus"

"Efendim"

"Yanındaki kız kimdi acaba sen biliyor musun?"

"Nişanlısıydı"

"Anladım."

Koltuğa oturup boş boş duvarı izliyodum. Demek bir nişanlsı vardı bundan sonra önüme bakmam lazımdı nede olsa benim hiç bişeyim olamayan bir insan için bu kadar üzülüyodum. Değmezdi koltuktan kalkıp thsirti üzerime geçirdim derin bir nefes alıp kapının kulpunu açtım. Okyanus müşterilere bakıyodu tezgaha gidip okyanusun gelmesini bekledim bu aradada aras ve yanındaki kıza bakıyodum. Kız arasa gülerek birşeyler anlatıyodu aras ise sadece izliyodu. Anlamadığı tek şey o kadar kafe içinde benim çalıştığım kafeye gelmesiydi okyanusun sesiyle düşüncelerimi bi kenara ittim.