psikopat Aşık (BxB)

14.Bölüm

Okyanus ile ikimiz Aras dedikten sonra birbirimize baktık. Daha sonra Aras'a dönüp gözlerine baktım, sinirle ikimize bakıyordu. Dişlerinin arasından konuşmaya başladı.

"Rüzgar ben sana burada çalışmayacaksın demedim mi lan?"

"Senin ne dediğin umrumda değil. Bu işi çok aradım. Sen çalışma desende çalışacağım."

Yanıma hızla gelerek yakamdan tutup sırtımı duvara çarptı. Acıyan sırtımla yüzümü buruşturdum. Okyanus yanımıza gelerek ani bi hareketle Aras'ın elini kavrayıp yakamdan kurtardı. Aras ise Okyanus'a hızla dönerek suratına yumruğunu geçirmişti. Okyanus'un suratı düşerken, düşen kafasını kaldırıp sinirle gözlerini Aras'a dikti.

"Hiç değişmemişsin."

"Kendi adına konuş. Seni uyarıyorum Okyanus, Rüzgar'dan uzak dur."

"Rüzgar Burada çalışacak. Herkesi kendin sanmayı kes artık."

Aras'ın tişörtünü çekiştirip "Gidelim" dedim. Yoksa yeni bir kavga çıkacaktı. Aras bileğimi tutup çıkışa doğru sürükledi. Kafeden çıkarken Okyanus'a "Yarın görüşürüz" diye bağırmamla Aras'ın sinirli gözleri beni buldu ama umursamadım. Bu işi bulmam zor olmuştu ve paraya ihtiyacım vardı ama beyefendi anlamak istemiyordu. Bileğimi bırakmamış ve git gide sıkmaya başlamıştı, canım yanıyordu.

"A-aras canımı yakıyorsun, ah!"

"Ne?"

"Canım yanıyor"

"Özür dilerim."

Elini çekip bileğime baktı, parmağının izi çıkmıştı ve yarına kesin moraracaktı. Eliyle bileğimi okşarken tekrar özür diledi. Gözlerim gene dolmaya başlamıştı, sen bana ne yapıyorsun?  Aras elini bileğimden çekip, elimi tutarak kenetledi. Çekmek istesem de izin vermedi. Boş sokakta ele ele gidiyorduk ve ben ciddi anlamda kalbime söz geçiremiyordum. Hepsi onun suçuydu. Eve kadar elini benden hiç ayırmamıştı ve hatta çekmek istesem bile izin vermemiş daha da sıkı tutup kendine yaklaştırmıştı. O minnak kalbim ağzımdan çıkacak çok az kalmıştı ama bu bana yapılmaz. Eve geldiğimizde anahtarla kapıyı açmam için elini benden çekti. Çocuk gibi elini çekmesi sebepsizce üzmüştü. kapıyı açmamla Aras benden önce içeri girmişti.

"Hayırdır mafyacım sen neden geldin?"

Yanıma gelip elimi alarak bileğime bakmaya başladı. Eliyle dokununca ağzımdan bir inilti kaçtı.

"Canını çok mu yaktım?"

Olumsuz anlamda kafamı salladım.

"Özür dilerim, istemden oldu."

"Boş ver ya alışığım."

"Lan ne demek alışığım? Rüzgar bir şey olursa bana diyeceksin ve kimseyle yakınlaşmayacaksın."

Suratına bakıp odama gitmek için adım attım. O ise arkamdan söylene söylene geliyordu.

"Rüzgar sanırım dediğimi anladın"

"Hayır anlamadım çünkü sen benim bir şeyim değilsin."

Omzumdan tutup Beni kendine çevirerek gözlerine bakmamı sağladı.

"O zaman anlayacaksın."

Elini omzumdan kurtarıp giyinmek için banyoya gittim. Uykum vardı ve uyumak istiyordum. Giyinip banyodan çıktım. Odaya geldiğimde Aras ellerini başının altına koymuş yatağımda uzanıyordu.

"Niye hala buradasın?"

"Bugün burada kalacağım"

"Ne?"

"Burada kalacağım dedim. Sağır mısın?"

"Neden burada kaldığını sorabilir miyim?"

"Canım istiyor"

"Eğer çok kalmak istiyorsan salonda yatarsın"

"Hayır burada seninle uyumak istiyorum."

"İyi o zaman ben salonda uyurum"

Arkamı dönüp gidecekken beni kolumdan tutup kendine çekmesiyle dengemi kaybedip üzerine düştüm. Elini kolumdan çekip kollarını belime sardı.

"Aras ne yaptığını sanıyorsun? Bırakta kalkayım"

"Yoo ben gayet rahatım."

Oflayarak debelenmeyi kestim. Cidden böyle kalmak kalbe zarar. Elini belimden çekip yana yatmamı sağladı. Arkamı dönüp gözümü yumdum. Arkamdan kollarını belime sarmasıyla istemsizce kasılmıştım.

"Biraz böyle kalmama izin ver. "

Kafamı olumlu anlamda salladım. Kafasını boynuma gömdü. Nefesi enseme değdikçe ürperiyordum. Böyle nasıl uyuyabilirdim ki? Bu adam bana ne yapmıştı? Onun yanındayken kalbim neden bu kadar hızlı atıyordu? Elini kalbimin üstüne koydu.

"Neden kalbin bu kadar hızlı atıyor?"

Göz devirip "Atmazsa ölürüm." diye saçma bir cevap verdim. Dudağının kıvrılması tenime değmesiyle bende gülümsedim.

"Aras neden bana böyle yapıyorsun?"

Kulağıma fısıldadı
"Çünkü seni seviyorum."

________

(Evet, bir bölüm daha geldi. Kısa oldu ama idare edin artık bence hiç bölüm atmamaktan iyidir.)